جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای انوری

سارا صالحی، دکتر فرناز خاتمی، دکتر سیامند انوری، دکتر نگار امیدی، دکتر مجتبی صداقت سیاهکل، دکتر محمد عفت پناه،
دوره 16، شماره 2 - ( 4-1396 )
چکیده

زمینه و هدف: تصمیم گیری در خصوص توقف یا ادامه درمان، پس از آگاهی از عوارض و خطرات احتمالی از حقوق بیماران می باشد.  از طرفی دیگر، ترک بیمارستان با مسئولیت شخصی می تواند سلامت بیماران را تهدید نماید. لذا این مطالعه جهت تعیین علل ترک با مسئولیت شخصی، بمنظور جلوگیری از اثرات منفی آن بر بیماران و افزایش هزینه ها انجام گرفت.

مواد و روش ها:  در این تحقیق 342 بیماری که با مسئولیت شخصی بیمارستان  را ترک کرده بودند وارد مطالعه شدند. حداکثر تا 48 ساعت پس از ترک، با بیماران تماس تلفنی برقرار و با کسب رضایت، در مورد علل ترک و آگاهی از خطرات و عوارض احتمالی مورد پرسش قرار گرفتند. همچنین علل ترک بیمارستان با مسئولیت شخصی در سه حیطه بیمار، شرایط بیمارستانی و علل ترکیبی طبقه بندی گردید.

نتایج: یافته های مطالعه نشان داد 48.5% بیماران با دلایل شخصی (حیطه بیمار)، 26%  به دلیل نارضایتی از خدمات (شرایط بیمارستانی) و 25.5% به دلیل ترکیبی از علل بیمارستان را با مسئولیت شخصی ترک کردند. بیشتر بیماران ترک با مسئولیت شخصی در اورژانس بستری بودند (0.001>p). از طرفی یافته ها حاکی از وجود ارتباط بین نوع بیماری (0.037=p) و شیفت مراجعه بیماران (0.002=p) با نوع ترخیص  بود.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، بنظر میرسد برنامه ریزی جهت تأمین و حفظ نیروی انسانی، آموزش با تاکید بر پرسنل جدیدالورود، نظارت بر عملکرد کادر درمان و ساماندهی سیستم تریاژ از اقدامات کنترلی ضروری در ترک با مسئولیت شخصی میباشند


دکتر سیامند انوری، دکتر اسماعیل اسدی، گیلدا رجبی دماوندی، دکتر ماشااله ولی خانی، دکتر بهرنگ شادلو، سپیده مسعودسینکی،
دوره 18، شماره 4 - ( 11-1398 )
چکیده

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی عوامل کیفیت زندگی کارکنان شاغل در بیمارستان روانپزشکی بود که با شناسایی آن در راستای ارتقا بهره وری منابع انسانی گامی برداشته شود.
مواد و روش­ها:  پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی - مقطعی است که در سال 96 در بیمارستان روزبه انجام شد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران محاسبه و 112 پرسشنامه تحلیل شد. در این مطالعه برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد SF-36 استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با نرم افزار  SPSS و روش های آماری توصیفی و تحلیل کروسکال والیس، کای اسکوئر و آزمون تعقیبی وی کرامر استفاده شد.
نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی کارکنان بیمارستان روانپزشکی روزبه درسطح متوسط 8/68 درصد) قرار دارد. بیشترین میانگین نمرات ارزیابی ابعاد کیفیت زندگی مربوط به مولفه عملکرد جسمانی برابر با 2/84 درصد و کمترین میانگین نمرات ارزیابی ابعاد کیفیت زندگی مربوط به مولفه خستگی یا نشاط برابر با 7/58 درصد بود. همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد که بین گروه های تحصیلی و کیفیت زندگی در بعد عملکرد جسمانی (007/0 > P-Value)؛  بین میزان سابقه کاری و کیفیت زندگی در بعد عملکرد اجتماعی (02/0> P-Value) و ؛  بین  داشتن ارتباط مستقیم با بیمار و همراه بیمار و کیفیت زندگی در بعد خستگی یا نشاط و درد بدنی (005/0 ،05/0 > P-Value)؛ درکارکنان بیمارستان روانپزشکی روزبه تفاوت معناداری وجود دارد. 
نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش کیفیت زندگی کارکنان بیمارستان روانپزشکی روزبه در سطح متوسطی قرار دارد و مداخلات آموزشی و درمانی جهت ارتقاء کیفیت زندگی کارکنان پیشنهاد می گردد.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه بیمارستان می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb