شیما تشرعی، دکتر علی جهان، دکتر کامران قدس،
دوره 18، شماره 2 - ( 5-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: مهم‌ترین بخش مراقبت‌های ویژه بخش جراحی قلب باز است که به‌دلیل آسیب‌پذیربودن بیماران آن، کوچک‌ترین اشتباهی در جریان فرایند انتقال و نگهداری و ترخیص آن‌ها ممکن است صدمات جبران‌ناپذیری درپی داشته باشد. هدف از این پژوهش شناسایی ریسک‌های بالقوه در این بخش و پیشنهاد روش‌هایی برای حذف یا کاهش آن‌هاست.
مواد و روشها: در این پژوهش برای اولویت‌بندی عوامل خطر، روش FMEA به‌کار گرفته شده که یکی از روش‌های پرکاربرد در ارزیابی و مدیریت ریسک است؛ اما باتوجه‌به محدودیت‌هایی که متوجه این روش است و برای رفع آن‌ها و رسیدن به نتایجی دقیق‌تر، از روش‌های FMEA فازی و TOPSIS فازی نیز استفاده شده و نتایج به‌دست‌آمده از این سه روش با یکدیگر مقایسه شده‌اند.
نتایج: رویکرد پیشنهادی، در بخش قلب باز ICU-OH بیمارستان کوثر سمنان اجرایی شد و در نهایت 19 عامل به‌عنوان اصلی‌ترین عوامل خطر شناسایی شدند؛ ضمناً برای تمامی عوامل خطر شناسایی‌شده راهکارهایی نیز تعیین شد که لازم است باتوجه به اولویت‌های تعیین‌شده پیگیری شوند.
نتیجه‌گیری: عوامل نبود پایش علائم همودینامیک، کم توجهی به ایمنی و امنیت بیمار و ناتوانی در تفسیر اختلالات پنل گازهای خونی شریانی، در رتبه‌های اول تا سوم حالات شکست قرار می‌گیرند و از اهمیت بالاتری نسبت به سایر عوامل خطر برخوردارند. به‌طورکلی با ارائۀ آموزش و نظارت بیشتر بر روند کار پرستاران می‌توان عوارض ناشی از این عوامل را کاهش داد
