فصلنامه

زمینه و هدف: خشونت خانگی اعم از فیزیکی وکلامی علیه کارکنان بیمارستانها مساله ای بسیار جدی و نگران کننده است که می تواند کیفیت مراقبت پرستاری و بالینی را دچار مخاطره سازد. امروزه، پیشگیری از بروز این مشکل و همچنین شناسایی  عوامل مرتبط با  خشونت خانگی علیه زنان در بسیاری از کشورها به عنوان یک اولویت سلامت زنان مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به اهمیت موضوع، این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با خشونت خانگی در میان کارکنان زن بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید.
مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی –تحلیلی  از نوع مقطعی بود  که بر روی 836 نفر از کارکنان زن که به صورت سرشماری وارد مطالعه شده بودند، انجام شد.جهت جمع آوری داده­ها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته استفاده گردید. این پرسشنامه دارای 34 سوال برای سنجش  عوامل مرتبط با خشونت (جسمی،روانی _–کلامی و جنسی) و همچنین سابقه، یادگیری و تجربه خشونت بود . تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی وآزمون های  آماری تحلیلی از جمله آنوا، تی تست ،کولموگرف اسمیرنوف، رگرسیون  چندمتغیری و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه  16 وارد و تحلیل شد.
نتایج: در این مطالعه بیشترین نوع خشونت خانگی که مشارکت کنندگان مطالعه تجربه کرده بودند به ترتیب مربوط به خشونت روانی-کلامی(33/55 درصد)، فیزیکی (16/36 درصد) و جنسی (66/6 درصد) بود. نتایج مطالعه نشان داد بین فاصله سنی زوجین، درآمد، اجبار در ازدواج، اعتیاد، سابقه تجربه خشونت توسط همسر با انواع خشونت علیه زنان ارتباط آماری معناداری وجود داشت.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر شیوع و عوامل مرتبط با خشونت خانگی علیه کارکنان زن رامشخص نمود. بنابراین  ضروری است که مسئولین نظام سلامت به ویژه مدیران بیمارستان ها به این پدیده مهم توجه لازم را داشته و با بررسی وشناخت بیشتر این عوامل مرتبط با خشونت علیه زنان  اقدامات لازم را در جهت پیشگیری و کاهش این عوامل از جمله برگزاری کارگاه مهارت زندگی، دوره های آموزشی و مشاوره ای برای زوجین انجام شود.