فصلنامه

---

زمینه و هدف: هدف این مطالعه بررسی ایمنی و عملکرد فناوری سی تی اسکن dual-source در مقایسه با سی تی اسکن single-source  و آنژیوگرافی مرسوم در تشخیص و درمان بیماری عروق کرونر قلب می باشد.  

روش بررسی: در این مطالعه مروری نظام مند برای یافتن شواهد، بانک‌های اطلاعاتی Cochrane Library، MEDLINE، EMBASE، Google Scholar و TRIP تا آوریل 2009 مورد جستجو قرار گرفتند. همچنین فهرست منابع مقالات کلیدی یافت شده و پایان‌نامه‌ها نیز مورد جستجو قرار گرفتند. 

یافته‌ها: 17 مقاله وارد مطالعه شدند که 9 مقاله در زمینه ایمنی و 12 مقاله در زمینه عملکرد فناوری بود و چهار مقاله نیز مطالبی در هر دوزمینه گزارش نموده بودند. مطالعات یافت شده نشان داد DSCT یک فناوری غیر تهاجمی است که در شرایط معمولی خطری در مورد استفاده از آن وجود ندارد و در آن میزان دوز اشعه دریافتی توسط بیماران از SSCT کمتر و از روش آنژیوگرافی مرسوم بیشتر است. متوسط حساسیت DSCT 4/90 درصد، متوسط ویژگی 82 درصد، متوسط ارزش اخباری مثبت 83 درصد و متوسط ارزش اخباری منفی 96 درصد بود. در SSCT متوسط حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت  و ارزش اخباری منفی به میزان کمی از DSCT پایین تر بود.  

نتیجه گیری: این فناوری در مقایسه با SSCT در مجموع به میزان کمی از حساسیت و ویژگی بیشتری برخوردار است و این دو فناوری نسبت به سایر فناوری های غیر تهاجمی از حساسیت و ویژگی بیشتری برخوردارند. البته دقت هیچکدام از این فناوری ها به اندازه ای بالا نیست که بتواند جایگزین آنژیوگرافی مرسوم شود.

---

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت سلامت و درمان استفاده از مدل­های مناسب برای برنامه­ریزی و تنظیم زمان جراحی ها ضرورت دارد. در این پژوهش، یک مدل ریاضی برای زمان­بندی عملیاتی جراحی­های اتاق­های عمل بیمارستان ارائه شده است.
مواد و روش­ها: مطالعه حاضر از نوع کاربردی است و مجموعه داده­های آن متعلق به اتاق­های جراحی بیمارستان چشم پزشکی الزهرا (س) زاهدان است. جامعه پژوهش، جراحی­های صورت گرفته در اسفند ماه 94 می­باشد. مدل ریاضی بهبود زمان­بندی جراحی­های اتاق عمل در نرم­افزار MATLAB₂₀₁₄ بهینه­سازی شده است.
نتایج: با توجه به محدودیت ظرفیت پذیرش بیماران در بخش جراحی بیمارستان، از 79 جراحی صرف نظر شده است. در مدل ارائه شده، شاخص کل زمان انتظار محاسبه شده برای انجام جراحی­ها 29/1547 است که این شاخص بدون به کارگیری مدل 1842 است. بنابراین حدود 16 درصد در شاخص زمان انتظار بهبود حاصل شده است. میزان تاخیر به­ وجود آمده در زمان خاتمه جراحی­ها طبق تابع هدف سوم در یک ماه 69.15 ساعت به دست آمده است. فرآیند هر جراحی شامل چهار فعالیت تعریف شده است. زمان خاتمه فعالیت مربوط به هر جراحی مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به محدودیت­های موجود بهینه شده است.
نتیجه­گیری: مدل پیشنهادی موجب بهبود 16 درصدی شاخص زمان انتظار و امکان انتخاب جراحی­هایی که باید بطورموقت لغو و با تاخیر انجام شوند را با توجه به اولویت­های پزشکی، امکان­پذیر می­کند.