فصلنامه

زمینه و هدف:مدتهاست که مساله مهارتهای ارتباطی مدیران و انگیزش کارکنان در بیمارستانهای کشور مطرح بوده است. پژوهش حاضر، تعیین رابطه مهارتهای ارتباطی مدیران با انگیزش کارکنان برای شناسایی وضعیت موجود و ارائه راهکارهایی مناسب به منظور ارتقاء سطح انگیزش کارکنان در بیمارستان مدرس تهران بود. مواد و روشها :پژوهش حاضر به روش توصیفی–همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش 66نفر بود که 11نفر مدیران ارشد و میانی و 55نفر کارکنان زیر مجموعه‌ آنها بودند که به روش خوشه‌ای در بخش‌های درمانی و اداری تعیین گردید.ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای3 بخشی می‌باشد.بخش اول اطلاعات دموگرافیک، بخش دوم مهارتهای ارتباطی و بخش سوم انگیزش را سنجید. برای سنجش مهارت ارتباطی مدیران از پرسشنامه اردشیرزاده(1384)برای انگیزش کارکنان از پرسشنامه مخبری(1387)استفاده گردید. به منظور تحلیل داده‌ها از نرم افزار spss، شاخصهای آماری، فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار و از آزمونهای ناپارامتریک‌، ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها:میانگین ابعاد سه گانه مهارت ارتباطی مدیران از بیشترین به کمترین عبارت بود از بعد مهارت غیر کلامی (57/0± 57/3)بعد مهارت ارتباطی زمینه‌ای(62/0±24/3)بعد مهارت ارتباطی کلامی (88/0±23/3) بود. نمره میانگین انگیزش کارکنان(55/0±57/2)بود.همچنین یافته‌های حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد فقط بین بعد مهارت ارتباطی زمینه‌ای وانگیزش کارکنان باضریب‌ همبستگی 25/0r= و 0.042p-value= رابطه مثبت ومعنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: از آنجا که رابطه معنی دار بین بعد زمینه‌ای مهارت ارتباطی مدیران(همدلی، گوش دادن موثر، خود شکوفایی) و انگیزش کارکنان وجوددارد گسترش این بعد با برنامه‌های آموزشی می‌تواند باعث بالارفتن انگیزش در کارکنان شود.