دکتر ساناز زرگر بالای جمع، محمد علیمرادنوری، امین دانشور،
دوره ۱۷، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: فرسودگی شغلی ناشی از استرس های دراز مدت است که می تواند باعث کاهش کیفیت آموزش ارائه خدمات شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه فرسودگی شغلی و ابعاد آن با استرس شغلی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۹۷ شد.
مواد و روش ها::
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود. نمونه آماری تعداد ۱۳۷ نفر از اساتید و کارمندان دانشکده های مدیریت و اطلاع رسانی، فناوری ها نوین، توانبخشی ، پرستاری و مامایی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان درسال ۱۳۹۷ بودند که به روش دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای گرداوری داده ها شامل فرم جمعیت شناختی، فرسودگی شغلی Maslach و استرس شغلی OSIPOW بودند.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ وآمار توصیفی و آزمون های ANOVA و T-test و پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: میزان خستگی عاطفی در سطح کم (۲/۴۵ درصد) ، مسخ شخصیت در سطح بالا (۲/۴۵ درصد)، ناکارآمدی در سطح بالا (۳/۷۵ درصد) و اکثر افراد جامعه نیز دارای استرس طبیعی (۸/۵۴ درصد) محاسبه گردید. همچنین با استفاده از آزمون پیرسون رابطه معنادار بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی و ابعادش مشاهده شد ولی تنها بین ناکارآمدی با استرس شغلی رابطه معنادارمشاهده نشد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد هر چه میزان استرس بین کارکنان بیشتر باشد میزان فرسودگی در بین کارکنان نیز بیشتر است. در نتیجه مداخلاتی در جهت کم کردن استرس شغلی و تقویت منابع مقابله با آن می تواند به کاهش فرسودگی شغلی در کارکنان کمک نماید
