محمد محبوبی، امیر جلالی، محسن محمدی،
دوره 12، شماره 3 - ( 9-1392 )
چکیده
هدف: محیط شغلی یک محرک قوی برای بروز هیجان ها می باشد و موقعیتهای استرس زای زیادی وجود دارد که می توانند سبب مشکلاتی از قبیل نارضایتی، کاهش کارآیی، ترک خدمت یا تغییر شغل شوند. این مطالعه رابطه هیجان خواهی با استرس شغلی در کارکنان فوریت های پزشکی و کارکنان عادی را بررسی نموده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی60 نفر از کارکنان شاغل در فوریتهای پزشکی به روش سرشماری و 60 نفر از کارکنان شاغل در سایر مراکز درمانی از شهرهای مرزی استان کرمانشاه به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های روا و پایا شده استرس شغلی و هیجان خواهی انجام گردید و در نهایت داده ها با استفاده ازآمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند.
نتایج: به ترتیب بیشترین میزان استرس شغلی و بیشترین میزان هیجان خواهی در کارکنان فوریتهای پزشکی در حد متوسط(6/46 درصد) و حد پایین تر از متوسط(35 درصد) و در کارکنان درمانی به ترتیب در حد کم(4/56 درصد) و حد پایین(40درصد) بود. در هر دو گروه، بین استرس شغلی با هیجان طلبی، تجربه طلبی و تنوع طلبی از متغیر هیجان خواهی رابطه عکس و با ملال پذیری و گریز از بازداری از آن متغیر، رابطه مستقیم وجود داشت.
نتیجه گیری: کارکنان فوریتهای پزشکی دارای درجات مختلف استرش شغلی می باشند و نیازمند برنامه ریزی مناسب جهت تعدیل استرس های محیطی و همچنین ایجاد زمینه جهت شکوفایی توانایی های بالقوه می باشند.
