زمینه و هدف: پاسخ طبیعیِ کاهش ِ دامنه رفلکسِ H با افزایش فرکانسِ تحریک (H-reflex depression:HD) در افراد ضایعه نخاعی مزمن کاهش می یابد. کاهش این پاسخِ طبیعی ممکن است در روند افزایش تون عضلانی و بروز اسپاستی سیته در این بیماران موثر باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تحریک سه قطبی کاتدال بر پاسخ HD در بیماران ضایعه نخاعی است.

روش بررسی: در این مطالعه 10 بیمار ضایعه نخاعی و 13 فرد سالم داوطلب با میانگین سن7 8/5 ± 91/28 سال شرکت داشتند. قبل و بعد از کاربرد یک جلسه تحریک سه قطبی در ناحیه ستون فقرات (T₁₁) ، رفلکس H به ترتیب با فرکانس های 2/0، 5 و 2/0هرتز و با شدت تحریک70-65 درصد پاسخ حداکثر رفلکس H ، ثبت شد. دامنه قله به قله پاسخهای ثبت شده قبل و بعد از تحریک سه قطبی محاسبه شد.

یافته ها: قبل از اعمال تحریک کاتدال در ناحیه ستون فقرات، افزایش فرکانس تحریک فقط در گروه سالم باعث ظهور HD شد و در فرکانس 5 هرتز، دامنه پاسخ از 48/1 ± 60/2 به30/1 ± 34/1 کاهش یافت (000/0 = P ) . بعد از استفاده از تحریک سه قطبی در گروه ضایعه نخاعی، افزایش فرکانس تحریک ، سبب بروز پاسخ HD شد و دامنه پاسخ H از 98/1 ± 21/2 در فرکانس 2/0 هرتز به50/1 ± 29/1 در فرکانس 5 هرتز کاهش یافت (014/0 = P ) .

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اعمال یک جلسه تحریک کاتدال سه قطبی در ناحیه ستون فقرات می تواند سبب بازگشت رفتار طبیعی HD در بیماران ضایعه نخاعی گردد. استفاده از این جریان تحریکی بعنوان یک روش غیر تهاجمی، ارزان و بدون عوارض جانبی ممکن است دربازگشت پاسخ های مهاری طبیعی و مدولاسیون مدارهای نخاعی موثر باشد.

کلید واژه ها: ضایعه نخاعی، تحریک الکتریکی سه قطبی، دپرشنِ رفلکس H ، سولئوس