زمینه و هدف: یادگیری شاید تنها مزیت رقابتی پایدار برای همه‌ی سازمانها باشد. سازمان یادگیرنده سازمانی است که افراد آن دائماً قابلیت‌های خود را به منظور خلق نتایج درستی که خواهان آن هستند، به گونه‌ای بسط می‌دهند که الگوهای جدید و همه جانبه تفکر پرورش یابد و آرمان جمعی بر پا شود و افراد دائماً از آموخته‌های یکدیگر یاد بگیرند. هدف از این پژوهش تعیین میزان ایجاد سازمان یادگیرنده و زیر سیستم‌های آن در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد میباشد.
روش بررسی: این پژوهش به صورت توصیفی- پیمایشی در سال 1390 اجرا شده است. جهت اندازه گیری سازمان یادگیرنده، از پرسش نامه استاندارد سازمان یادگیرنده Marquardt در مقیاس لیکرت با ضریب آلفای کرونباخ 946/0 استفاده شده است. نمونه‌های تحقیق شامل 177 نفر از کارکنان هفت معاونت ستاد دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد با رده‌ی شغلی کارشناس و بالاتر بودند که به روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند.
یافتهها: نتایج اصلی پژوهش نشان داد که میانگین نمره سازمان یادگیرنده و زیرسیستم‌های پویایی‌های یادگیری، توانمند سازی افراد، مدیریت دانش و کاربرد فناوری بالاتر از میانگین فرضی است. همچنین زیرسیستم تحول سازمان برابر سطح میانگین فرضی بود و بین میانگین حداقل دو زیرسیستم از زیرسیستم‌های سازمان یادگیرنده تفاوت معنا داری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: توجه بیشتر به استقرار زیرسیستم‌های سازمان یادگیرنده و توسعه متوازن این زیرسیستم‌ها ضروری میباشد.
