زمینه و هدف: افراد برای مقابله با استرس ها، از راه های مقابله ای مختلف استفاده می‌کنند. انتخاب راه مقابله ای مناسب، می‌تواند از تأثیر استرس ها بر سلامت روانی فرد بکاهد و به سازگاری هرچه بیشتر منجر شود. هدف پژوهش حاضر نیز بررسی شیوه های مقابله با استرس شغلی در کارکنان نظامی است.
روش بررسی: روش تحقیق از نوع توصیفی– تحلیلی، و روش اجرای آن به صورت مقطعی و پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه بود. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه های مقابله با موقعیت های استرس زا و پرسشنامه استرس شغلی بود، که 959 نفر از کارکنان نظامی به عنوان نمونه به آن‌ها پاسخ داده اند. از آمار توصیفی برای محاسبه درصد، فراوانی، میانگین ها و انحراف استانداردها و در زمینه ی آمار استنباطی، روش های آماری T بین دو نمونه در مرحله تحلیل اولیه و از مدل رگرسیون چندمتغیره همزمان استفاده شده است. اطلاعات به دست آمده نیز با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 18 تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که استرس شغلی درمیان گروه نمونه بهترین وضعیت را در خرده مؤلفه نقش با میانگین 3/79 و انحراف استاندارد 0/86 و ضعیف‌ترین وضعیت را در خرده مؤلفه ارتباط با میانگین 2/77 و انحراف استاندارد 0/84 دارند. کارکنان نظامی برای مقابله با موقعیت های استرس زا بیشتر از سبک مسئله مدار(با میانگین 51/49 و انحراف استاندارد 8/74) استفاده کرده اند. همچنین ضرایب رگرسیون استاندارد شده نشان داد که تنها سبک هیجان مدار می تواند استرس شغلی را پیش بینی کند.
نتیجه گیری: سبک مسئله مدار بیشترین سبک مورد استفاده در کارکنان نظامی در مقابله با موقعیت های استرس زای شغلی است.
