جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای امانی

فیروز امانی، افشین شاکر، محمد صادق سلطان محمدزاده، نگار علاف اکبری، شهره صراف اسماعیلی،
دوره 5، شماره 5 - ( 12-1390 )
چکیده

زمینه و هدف: دارو به عنوان یک کالای استراتژیک و مشمول یارانه در کشور و نیاز اساسی عامه مردم، همواره از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. با توجه به ضرروی بودن الگوی صحیح مصرف دارو، مطالعه حاضر با هدف سنجش الگوی مصرف دارو در بین خانوارهای شهر اردبیل انجام گردید.

روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بوده که در سال 1389 بر روی تعداد 1000 خانوار انتخابی از سطح شهر اردبیل انجام گردید. اطلاعات با مصاحبه حضوری با یکی از افراد بزرگسال خانوار جمع آوری شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از روشهای آمار توصیفی در نرم افزار SPSS نسخه 16 آنالیز شدند.

یافته‌ها: تعداد 485 نفر(5/48%) از پرسش شوندگان زن و بقیه مرد بودند. میانگین سنی پرسش شوندگان 6/41 سال با انحراف معیار 1/14 سال بود. 22% خانوارها به تشخیص خودشان از داروهای موجود در منزل برای درمان بیماری استفاده کرده بودند. 9/10% خانوارها به توصیه‌های غیردارویی پزشکان عمل نکرده و ترجیح داده بودند که پزشک معالج حتماً دارو تجویز کند و در صورت عدم تجویز دارو به پزشک دیگری جهت دریافت دارو مراجعه می‌کردند.

نتیجه گیری : نتایج نشان داد که رفتارهای مصرفی دارو در بین خانوارهای شهر اردبیل نادرست می‌باشد و لازم است با دادن آگاهی‌های دارویی مورد نیاز به مردم در زمینه مصرف بهینه دارو، موجبات کاهش مصرف غیرمنطقی داروها را فراهم سازیم.


بهداد تندپا خانقاهی، محمدرضا دهخدا، صادق امانی شلمزاری،
دوره 13، شماره 1 - ( فروردین و اردیبهشت 1398 )
چکیده

زمینه و هدف: پژوهش حاضر اثر یک دوره تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) و تداومی را بر وضعیت سلامتی بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی دارای اضافه وزن بررسی کرد.
روش بررسی: 30 مرد مبتلا به کبد چرب غیرالکلی دارای اضافه وزن در سه گروه کنترل، تناوبی هوازی شدید و تداومی با شدت متوسط قرار گرفتند. تمرینات به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته انجام گردید. HIIT شامل چهار تکرار دو دقیقه­ ای دویدن با شدت 95-90% ضربان قلب ذخیره و سه دقیقه استراحت فعال بین هر وهله دویدن بود و هر هفته یک تکرار به بار تمرینی اضافه گردید. تمرین هوازی تداومی شامل 20 دقیقه دویدن با شدت 85-70% ضربان قلب ذخیره بود که هر هفته پنج دقیقه به بار تمرینی اضافه گردید. توان هوازی، آنزیم­های کبدی و نیمرخ­ لیپیدی در سرم اندازه گیری و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.
یافته­ ها: در مقایسه با گروه کنترل، پس از شش هفته تمرین، سطوح سرمی AST، ALT و ALP، نیمرخ چربی و درجه سونوگرافی کبد چرب بهبود معنی­ داری در گروه­های تجربی داشت(p<0/05).
 افزایش HDL، و کاهش LDL، CHLO تام و کاهش سطوح AST و ALT در گروه تمرینات HIITنسبت به گروه تمرین تداومی معنی­ دار(p<0/05) بود. بهبود توان هوازی تنها در گروه HIIT معنی­ دار(p=0/001) بود. 
نتیجه گیری: با توجه به یافته­ ها، تمرینات HIIT با اثرگذاری بهتر بر توان هوازی، نیمرخ لیپیدی و کاهش آنزیم­‌های کبدی نسبت به تمرینات تداومی، می­تواند انتخاب مناسبی برای بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی باشد.

مریم آقاجری نژاد، یحیی سلیمی، شهاب رضاییان، قباد مرادی، مهدی مرادی نظر، فاطمه خسروی شادمانی، رویا صفری فرامانی، میترا دربندی، فرید نجفی،
دوره 17، شماره 2 - ( 3-1402 )
چکیده

زمینه و هدف: همه افراد یک جامعه به یک تناسب، در معرض ابتلا و بستری به‌علت بیماری کووید-۱۹ نیستند. هدف از مطالعه‌ی حاضر، تعیین عوامل مرتبط با ابتلا و بستری به‌علت کووید-۱۹ در شرکت‌کنندگان مطالعه کوهورت RaNCD (Ravansar Non-Communicable Disease) بود. 
روش بررسی: مطالعه حاضر در بازه زمانی ۱۳۹۸/۱۲/۰۹ تا ۱۴۰۰/۰۹/۰۶ انجام شد. برای این مطالعه از داده‌های مطالعه کوهورت RaNCD استفاده شد. موارد ابتلا و بستری کووید-۱۹ نیز از سامانه‌های پایش مراقبت‌های درمانی، سامانه سما و لیست خطی معاونت بهداشت و نتایج سرمی مثبت استخراج و از داده‌های آن‌ها استفاده شد. در مطالعه مورد-همگروهی در گروه مورد ۶۲۶ مورد ابتلای قطعی و/ یا محتمل وارد شد و در ادامه ۲۱۰۷ نفر به‌صورت تصادفی ساده به‌عنوان تحت همگروه انتخاب شدند. در مطالعه مورد-شاهدی، ۱۸۸ فرد بستری‌شده به‌علت کووید-۱۹ در گروه مورد و ۶۳۲ مثبت سرپایی در گروه شاهد، بودند. در این مطالعه از روش رگرسیون کاکس تعمیم‌یافته و لجستیک استفاده شد.  
یافته‌ها: در مطالعه مورد-همگروهی نسبت مخاطره ابتلا به کووید-۱۹ در روستاییان، سیگاری‌ها و طبقه اقتصادی-اجتماعی متوسط به‌ترتیب(۰/۹۱، ۰/۵۷)۰/۷۲، (۰/۵۸، ۰/۲۴)۰/۳۷، (۲/۱۱، ۱/۰۷)۱/۵۰، نسبت به گروه مرجع بود. در حالی‌که نسبت مخاطره در سنین ۶۴-۴۶ و ۶۵ ساله و بالاتر، در سال اول به‌ترتیب(۶/۸۶، ۱/۷۶)۳/۴۷ و (۱۴/۸۵، ۲/۸۰)۶/۴۵ نسبت به گروه مرجع بود، بعد از یک‌سال، به‌ترتیب این مقادیر به(۴/۴۰، ۱/۱۳)۲/۲۳ و (۸/۱۰، ۱/۵۳)۳/۵۲ رسید. نسبت مخاطره در مبتلایان به حداقل یک بیماری زمینه‌ای در سال اول(۳/۹۲، ۱/۵۳)۲/۴۵ بود که بعد از یک‌سال، به(۲/۹۲، ۱/۱۴)۱/۸۲ کاهش یافت. همچنین در مدل تطبیق‌یافته فعالیت فیزیکی متوسط و شدید با کاهش نسبت مخاطره همراه بود. در مطالعه مورد-شاهدی، نسبت شانس بستری‌شدن به‌علت کووید-۱۹ با هر سال افزایش سن، ۰/۰۳% بیشتر(۱/۰۵، ۰/۰۱)۱/۰۳ و در مبتلایان با حداقل سه بیماری زمینه‌ای(۴/۷۳، ۱/۲۴)۲/۴۳ برابر بدون بیماری زمینه‌ای بود.   
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی کاهش نسبت مخاطره با گذشت یک‌سال از شروع مطالعه قابل توجه بود. افزایش سن و ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای از جمله مواردی است که نسبت شانس بستری در بیمارستان را نیز افزایش داده است. چنین افرادی می‌توانند برای موج‌های بعدی بیماری در اولویت مراقبت‌های بهداشتی و دوزهای یادآور واکسیناسیون قرار گیرند. 


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پیاورد سلامت می باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb