مجله

---

زمینه و هدف: دریافت و مصرف خدمات مراقبت سلامت را "بهره مندی" می نامند. عوامل اجتماعی- اقتصادی زیادی از جمله: درآمد، فرهنگ و تحصیلات بر بهره مندی از خدمات تاثیرگذار م یباشند. هدف از این مقاله معرفی عوامل اجتماعی - اقتصادی تعیین کننده ی وضعیت بهره مندی خانوارها از خدمات سلامت در کلان شهر تهران است. روش بررسی: مطالعه ی حاضر یک پژوهش توصیفی – تحلیلی و به صورت مقطعی است که در سال ۱۳۹۱ انجام شد . نمونه پژوهش شامل ۷۹۲ خانوار ساکن تهران بودند. داده ها با استفاده از پرسش نامه ی سازمان جهانی بهداشت در بخش تحلیل گردید. stata خانوار جمع آوری شد و با استفاده از مدل لاجیستیک و نرم افزار ۱۲ یافته ها: از متغیرهای مورد مطالعه، وضعیت درآمد خانوار، تحصیلات سرپرست خانوار، وجود فرد با بیماری مزمن، وجود فرد بالای ۶۰ سال و فرد زیر ۱۴ سال در خانوار، روابط قطعی و معناداری با وضعیت خدمات سلامت داشتند. بیمه، اثری مبهم و ضعیف بر بهره مندی از خدمات سلامت داشت. همچنین ۲۳ درصد از خانوارهای مطالعه، تحت پوشش بیمه نبودند. نتیجه گیری: با توجه به سیاس تهای ابلاغی مقام معظم رهبری به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و توجه ویژه ی این سیاست ها به پوشش همگانی بیمه و حفاظت خانوارها و اصلاح نظا مهای پرداخت، شناسایی خانوارهایی که به دلایل مختلف اجتماعی- اقتصادی مجبورند بیش از سایر خانوارها از خدمات سلامت استفاده کنند، گام مهمی جهت حفاظت از خانوارهای آسیب پذیر و اصلاح نظام بهداشت و درمان کشور به شمار م یرود.

---

زمینه و هدف: نوبت کاری امروزه به عنوان یک عامل تهدید کننده ی سلامتی تلقی شده است. با توجه به اهمیت سلامتی پرستاران و تاثیر نوبت کاری بر سلامت جسمانی، روانی، عملکرد شغلی و ایمنی نوبت کاران از یک سو و نقش ویژگی های شخصیتی و سبک های مقابله ای در رویارویی پرستاران با نوبت کاری از سوی دیگر، این پژوهش به تعیین ارتباط نوبت کاری پرستاران با ویژگی های شخصیتی در بیمارستان های غیردولتی منتخب شهر تهران می پردازد.
روش بررسی: برای انجام این پژوهش توصیفی، مقطعی و کاربردی از پرسشنامه های استاندارد نوبت کاری و پرسشنامه استاندارد ویژگی های شخصیتی Eysenck استفاده شد که پس از تایید روایی و پایایی(آلفا کرونباخ ۰/۷۳) بین ۳۰۵ نفر از پرستاران ۶ بیمارستان غیر دولتی منتخب شهر تهران بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای توزیع شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفت.
یافته‌ها: ۴۳/۶ درصد از پرستاران شرکت کننده در مطالعه درون گرا و ۵۶/۴ درصد برون گرا بودند. نتایج نشان داد که بین سن و سلامت جسمی(۰/۰۰۸=P)، جنس و سلامت جسمی(۰/۰۱۵=P)، سطح تحصیلات و سلامت جسمی(۰/۰۱۴=P)، جنس و اضطراب شناختی- بدنی(۰/۰۰۶=P)، سن و موقعیت اجتماعی- خانوادگی(۰/۰۰۱=P)، ارتباط معناداری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: برنامه ریزی مطابق با استانداردهای ساعت کاری پرستاران و اجتناب از اضافه کاری به خصوص در پرستارانی که سابقه کار بیشتری دارند، می تواند از عوارض شدید نوبت کاری پیشگیری کرده و سطح سلامت و در نهایت کیفیت مراقبت را ارتقا دهد.