مجله

  زمینه و هدف : ریزش موی آندروژنیک در زنان شرایطی رایج است که به علل مختلفی وابسته بوده و شدت آن با سن مرتبط می‌باشد. ریزش موی زنان ارتباط قوی با هورمون و عدم تعادل آن دارد. هدف این مطالعه تعیین رابطه سطح سرمی هورمونهای TSH ، T4 ، تستوسترون آزاد، پرولاکتین و پروتئینهای متصل ‌شونده به هورمونهای جنسی مانند Alb و SHBG در خانمهای مبتلا به ریزش مو در مقایسه با گروه شاهد بود.

  روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی- مورد شاهدی، بر روی تعداد 71 خانم با ریزش مو و 70 خانم بدون ریزش مو(طبیعی) که از درمانگاههای تخصصی پوست و مو انتخاب شده بودند و در گروه سنی 50-15 سال قرار داشتند، انجام شد. سطح هورمون‌ها و SHBG به روش الیزا و Alb به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. تحلیل داده‌ها توسط Independent T test انجام شد.

  یافته‌ها : پس از آنالیز داده‌ها، سطح هورمون TSH ، هورمون تیروئیدی T4 و هورمون پرولاکتین و پروتئین‌های SHBG و Alb در میان دو گروه دارای تفاوت غیر معنی دار بودند. هورمون تستوسترون آزاد دارای تفاوت معنی دار میان دو گروه بو د(000/0= P ) و میانگین سطح سرمی آن در بیماران بیشتر بود.

  نتیجه ‌ گیری: از آنجاییکه آندروژنها مهمترین نقش را در تنظیم بیولوژیک سیکل مو در خانمها دارند و تفاوت معنی دار در سطح تستوسترون آزاد میان دو گروه بیمار و شاهد وجود داشت، پیشنهاد می‌گردد که میزان تستوسترون آزاد در خانمهای با ریزش موی آندروژنیک مورد بررسی قرار گیرد.

زمینه و هدف: ایزوفلوران ماده­ی بیهوشی‌استنشاقی پرکاربرد و انتخابی در جراحی­های سیستم عصبی است. تحقیقات نشان می­دهد که پس از بیهوشی با اترهای هالوژنه از جمله ایزوفلوران، ممکن است افزایش موقت در میزان آنزیم­های کبدی به وجود آید که آسیب­های کبدی را در پی دارد. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر ایزوفلوران بر میزان فعالیت آنزیم­های ALT-AST-ALP-GGT بعنوان شاخصی از عملکرد کبد انجام پذیرفت.

روش بررسی: این مطالعه بر روی 40 بیمار بدون هیچگونه بیماری کبدی که تحت عمل جراحی سیستم عصبی در بیمارستان میلاد تهران قرار گرفتند، انجام شده است. میزان فعالیت آنزیم­های GGT،ALP،ALT، ASTسرم این بیماران قبل، 24 و 72 ساعت پس از بیهوشی به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد.

یافته‌ها: میزان آنزیم‌های AST،ALP در مقایسه‌ی سه زمان با هم، تغییرات غیر معنی دار داشتند. اما آنزیم  ALTدر72 ساعت(022/0P=) و 24 ساعت(014/0P=) پس از بیهوشی نسبت به قبل از آن افزایش معنی دار داشت. میزان آنزیم GGT در 72 ساعت پس از بیهوشی نسبت به قبل از آن افزایش معنی دار داشت(002/0P=). همچنین در میزان این آنزیم در 24 با 72 ساعت پس از بیهوشی تفاوت معنی دار مشاهده شد(041/0P=).

نتیجه‌گیری: تغییرات معنی دار مشاهده شده در میزان آنزیم‌های ALT،GGT در زمان‌های ذکر شده، ممکن است به دلیل آسیب‌های احتمالی پارانشیم کبدی و انسداد مجاری صفراوی در اثر استفاده از ایزوفلوران یا داروهایی مانند میدازولام، باشد. لذا سنجش این آنزیم‌ها در بررسی عملکرد کبدی بیماران، می‌تواند برای اقدامات احتمالی بعدی مفید باشد.