مجله

زمینه و هدف: سرطان ریه شایع‌ترین سرطان بین مردان در سراسر جهان به شمار می‌رود. هدف از انجام این تحقیق تعیین میزان بیان ژن CK19 و بیومارکر پروتئینی به نام آنتی‌ژن سرطانی جنینی(CEA) در خون محیطی مبتلایان می‌باشد.

روش بررسی: 30 بیمار مبتلا به سرطان ریه نوع NSCLC با 30 فرد سالم مقایسه شدند. پس از گرفتن خون محیطی و استخراج Total RNA،   cDNA ساخته شد و سپس با روش Real-time RT-PCR بررسی و نتایج حاصل بررسی گردید. سپس CEA با روش ELISA اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: ژن  CK19در گروه بیماران در 7 نفر از 30 نفر مثبت گردید که نشان‌دهنده‌ی حساسیت برابر 23/3% است. مقایسه‌ی آماری میزان مثبت‌شدن این مارکر در بیماران و افراد سالم که با استفاده از آزمون Two-Sample Binomial انجام شد، بیانگر تفاوت آماری معنی‌داری بین این دو گروه بود(0/001>Pvalue). سطح سرمی مارکرCEA  در گروه بیماران در 11 نفر از 30 نفر  مثبت گردید. میانگین سطح سرمی مارکر CEA  در گروه بیماران از گروه شاهد بیشتر بود و این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار شد(0/001>Pvalue). حساسیت این آزمون برابر 36/6% است.

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که ck19 mRNA مارکری اختصاصی درخون محیطی جهت تشخیص مقدماتی سرطان ریه است. همچنین مشخص گردید کهCEA  می‌تواند به عنوان مارکر اختصاصی در تشخیص زود هنگام سرطان ریه در خون محیطی بیماران باشد.

زمینه و هدف: یادگیری در محیط‌های بهداشتی درمانی، که در آن دانش و مهارت به دلیل پیشرفت‌های مداوم در علم و پزشکی می‌تواند به سرعت از رده خارج شود، ضروری است. یادگیری سازمانی، فرایندی است پویا که سازمان را قادر می‌سازد تا به سرعت با تغییر سازگاری یابد. هدف از این مطالعه، تعیین وضعیت یادگیری سازمانی در یک سازمان بهداشتی و درمانی بود.

روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی در بین 200 نفر از پرستاران یک سازمان بهداشتی و درمانی دولتی در شهر تهران انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه ابعاد یادگیری سازمانی جمع‌آوری شد، و سپس با استفاده از روش‌های آماری توصیفی، شامل فراوانی، درصد، میانگین، و انحراف معیار، ارائه شدند.

یافته‌ها: میانگین نمره کلی یادگیری سازمانی در سازمان مورد بررسی 0/69±3/36 بود که وضعیت نسبتاً خوبی را نشان داد. بین ابعاد مختلف سازمان یادگیرنده، بالاترین مقدار مربوط به یادگیری مداوم با میانگین(0/39±3/44)، و پایین‌ترین مقدار مربوط به توانمندسازی کارکنان با میانگین(0/06±2/72) بود.

نتیجه‌گیری: میزان استقرار سازمان یادگیرنده و مولفه‌های آن در سازمان مذکور وضعیت مناسبی دارد. یافته‌های این مطالعه، اطلاعات مفیدی در مورد حیطه‌هایی از یادگیری که نیاز به بهبود دارند، برای مدیران این سازمان فراهم می‌کند.

زمینه و هدف: گردش شغلی از جمله تدابیر مدیریتی در حوزه مدیریت منابع انسانی است. این تدبیر اگر با برنامه­ریزی صحیح انجام شود، می­تواند بر رضایت شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان موثر واقع شود. هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه میان گردش شغلی با رضایت شغلی و فرسودگی شغلی می‌باشد.

روش بررسی: این مطالعه از نوع مطالعات توصیفی– تحلیلی بود که در مقطعی از سال 1392 انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان دارای گردش شغلی معاونت توسعه مدیریت و برنامه‌ریزی منابع دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می‌دادند. ابزار گردآوری داده­ها، پرسش‌نامه پژوهشگر ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. داده‌ها از طریق نرم‌افزار آماری SPSS تحلیل شد.

یافته‌ها: میانگین گردش شغلی و فرسودگی شغلی بین مردان در نمونه مورد پژوهش، بیش از زنان است، و میان متغیر‌های گردش شغلی و رضایت شغلی رابطه‌ی معنی‌دار مستقیم و میان گردش شغلی و فرسودگی شغلی رابطه‌ی معنی‌دار و معکوس وجود داشت.

نتیجه‌گیری: گردش شغلی باعث افزایش رضایت‌مندی و انگیزه‌ی کارکنان و کاهش فرسودگی شغلی می‌گردد. بر این اساس، مدیران باید محیطی را فراهم کنند که منجر به تبادل دانش در چارچوب سازمانی و بالابردن روحیه‌ی کارکنان و طراحی سیستم انگیزشی مناسب برای انجام فعالیت گروهی از طریق جا به جایی کارکنان در مشاغل مختلف شود.

زمینه و هدف: ایمنی بیمار از اجزاء بسیار مهم کیفیت مراقبت‌های سلامت محسوب می­شود و برای هر نظام مراقبت سلامتی که در پی بهبود کیفیت است اولویت دارد. این مطالعه با هدف تعیین نگرش پرستاران درخصوص ایمنی بیمار در بخش‌های اورژانس و مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.

روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر در سال 1392 انجام شد. 237 نفر از پرستاران شاغل در دو بخش اورژانس و مراقبت‌های ویژه هفت بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران از طریق پرسش‌نامه نگرش ایمنی که روایی و پایایی آن به تائید رسیده بود، مورد بررسی قرار گرفتند. داده ­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون­ های آنوا و اسپیرمن مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: 24 درصد افراد مورد مطالعه نمره ایمنی ضعیف و نامناسب، 49 درصد نمره ایمنی قابل‌قبول و 27 درصد نمره ایمنی بسیار خوب و عالی به بخش شاغل در آن دادند. بالاترین امتیاز به بعد شناخت استرس، و پایین‌ترین امتیاز نیز به بعد ادراک مدیریت اختصاص داشت. تفاوت معناداری در دیدگاه پرستاران اورژانس و مراقبت‌های ویژه با ابعاد مختلف نگرش ایمنی بیمار مشاهده نشد. همه ابعاد پرسش‌نامه به‌جز بعد شناخت استرس، دارای همبستگی معناداری با دو پیامد مورد مطالعه بودند و مقدار آن بین 0/01= r تا 0/37=r قرار داشت.

نتیجه گیری: نیاز به درک عمیق نسبت به جو و فرهنگ ایمنی در بیمارستان از جانب سیاست‌گذاران در اجرای این خط‌مشی‌ها از سوی مدیران اجرایی در بیمارستان‌ها جهت نائل‌شدن به اثربخشی بالا در ارائه خدمات بالینی لازم و ضروری است.