مجله

 زمینه و هدف: سالمندی معادل با بیماری نیست، اما سالمندان مبتلا به بیماری‌های متفاوتی می‌باشند. از اینرو پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان بیماری‌ها و مراجعات درمانی سالمندان شهر تهران صورت پذیرفته است.

 وش بررسی: پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر بر روی نمونه‌ای در دسترس از سالمندان مراجعه کننده به کانون‌های جهان دیدگان وابسته به فرهنگسرای سالمندان شهر تهران در سال 1391 انجام شد. به منظور جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خود گزارشی اطلاعات شخصی و پرسشنامه وضعیت بیماری‌ها پس از تأیید روایی و پایایی استفاده گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده‌ها از نرم افزار آماری SPSS و با کمک آزمون‌های آماری تی و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد.

یافته‌ها: از 400 سالمند شرکت کننده در این مطالعه 300(75 درصد) سالمند مونث، و 100(25 درصد) سالمند مذکر با میانگین سنی(38/6±)65/67 سال بودند. 160(40 درصد) سالمند بیماری‌های قلبی- عروقی، 137(3/34 درصد) سالمند اختلالات اسکلتی- عضلانی و 83(8/20 درصد) سالمند اختلالات غدد درون ریز داشتند. 381(2/95 درصد) سالمند حداقل یکبار در طی سال گذشته به مراکز درمانی و پزشک مراجعه کرده بودند. 177(2/44 درصد) سالمند سابقه حداقل یک بار بستری در بیمارستان را در سال گذشته بیان نموده‌اند.

نتیجه‌گیری: شیوع بیماری‌ها در سالمندان بیش از حد انتظار بالا می‌باشد. عمده سالمندان به مراکز درمانی و پزشکان مراجعات درمانی دارند که بیانگر بار بالای بیماری و نیاز به ارائه مراقبت متنوع درمانی به سالمندان است.

زمینه و هدف: مشارکت کارکنان و سازگاری سازمانی دو متغیر اساسی و اثرگذار بر عملکرد سازمان‏ها هستند. مدیران باید ضمن توجه ویژه به این دو متغیر، سعی کنند همواره آن‏ها را بهبود بخشند. در این راستا، پژوهش حاضر به تعیین ارتباط بین مشارکت سازمانی و سازگاری سازمانی در بیمارستان‏های عمومی آموزشی کرمان پرداخته است.

روش بررسی: جامعه‏ی پژوهش حاضر، شامل کلیه‏ی کارکنان سه بیمارستان عمومی آموزشی کرمان بود که به تعداد 1370 نفر برآورد گردیدند. جهت انتخاب نمونه به تعداد 302 نفر، از روش نمونه‌گیری نظام‌مند استفاده گردید. داده‏ها با استفاده از پرسش‌نامه استاندارد دنیسون گرداوری شد و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس و آزمون‏های پس تجربه، تحلیل گردیدند.

یافته‌ها: بر اساس یافته‏های به دست‌ آمده، دو متغیر مشارکت و سازگاری و شاخص‏های مربوط به هر کدام در سطح قابل قبولی قرار داشتند. بین دو متغیر اصلی شاخص‏های مربوط به آن‏ها رابطه‌ی مثبت و معناداری مشاهده شد. علاوه بر این، متغیرهای مزبور در بیمارستان‏های مورد مطالعه با هم اختلاف معناداری داشتند.

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر می‏تواند به عنوان مکملی برای ارزیابی و پیش‏بینی اولویت‏های تغییر در بیمارستان‏های مذکور و تدوین بهتر راهبرد‏ها برای اجرای موفقیت‌آمیز فنون و فرایندهای مدیریت به‏ کار گرفته شود.