جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای طلایی

محمد عارفی، نرگس طلایی،
دوره ۴، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۸۹ )
چکیده

زمینه و هدف: اهمیت توجه به سطح رضایت بیماران از خدمات بهداشتی درمانی، نقش مؤثری در برنامه ریزی‌های مدیریتی دارد. این مطالعه با هدف ارزیابی سطح رضایت مندی بیماران از خدمات ارائه شده و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان بهارلو  طراحی و اجرا گردید.

روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی می‌باشد . اطلاعات این مطالعه با استفاده از پرسشنامه  و با  مصاحبه حضوری  بدست آمده است و پس از تکمیل پرسشنامه‌ها براساس تعداد نمونه مورد نیاز مطالعه، اطلاعات جمع آوری،  وارد کامپیوتر و نهایتاً مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جامعه آماری مطالعه ۳۲۰ بیمار بستری شده درتمامی بخش‌های مختلف بیمارستان در شش ماهه دوم سال ۱۳۸۷ می‌باشد که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده مورد مطالعه قرار گرفتند. برای سنجش میزان رضایت بیماران از خدمات ارائه شده از پرسشنامه رضایت مندی بیماران حاوی ۶ سؤال دموگرافیک و ۲۰ عبارت سنجش رضایت مندی استفاده شد. پرسشنامه توسط پرسش گر آموزش دیده (افراد غیر کادر درمان)، در آخرین جلسه درمانی در اختیار بیماران بستری  قرارگرفت تا حتی الامکان خود بیمار آن را تکمیل کند. در مورد بیماران کم سن، پرسشنامه توسط همراه بیمار و در موارد وجود بی سوادی و یا کم سوادی، پرسشنامه به کمک پرسش گر تکمیل می‌گردید.

 یافته ها: سطوح رضایتمندی از خدمات شامل رضایتمندی از سیستم سرمایش و گرمایش (۸/۴۴%)، رضایتمندی از نظر امکانات و تسهیلات (۳/۴۸%)، رضایتمندی از کیفیت غذا (۸/۴۴%)، رضایتمندی از نظر تعویض روزانه لباس و ملحفه (۴/۴۱%)، رضایتمندی از بهداشت و نظافت (۳/۴۸%)، رضایتمندی از روشنایی اتاق (۵۸%)، رضایتمندی از سرعت تشکیل پرونده (۶/۵۸%)، رضایتمندی از رفتار و برخورد پرستار (۲/۵۵%)، رضایتمندی از حضور به موقع پرستار بر بالین بیمار (۶/۵۸%) و رضایتمندی از نظر میزان همکاری کارکنان بخش با همراهان بیمار (۲/۵۵% ) می‌باشد. بیشترین سطح رضایتمندی بیماران به ترتیب مربوط به موارد زیر می‌باشد: رضایتمندی از حضور به موقع پرستار بر بالین بیمار (۶/۵۸%)، رضایتمندی از سرعت تشکیل پرونده و راهنمایی‌های مسئول پذیرش (۶/۵۸%)و رضایتمندی از نظر روشنایی اتاق (۵۸%) می‌باشد.

بحث و نتیجه گیری: بیشترین درصد نارضایتی بیماران از امکانات و تسهیلات اتاق، کیفیت غذا و تعویض روزانه لباس و ملحفه (۱/۲۴%) می‌باشد.سطوح نارضایتی از میزان همکاری کارکنان بخش (۲/۱۷% )، نحوه بهداشت و نظافت بخش (۸/۱۳ % ) ، سیستم سرمایش و گرمایش (۸/۱۳ % ) و میزان دسترسی به پزشک (۸/۱۳ % ) می‌باشد.


دکتر رضوان طلایی، دکتر محمد دخیلی، دکتر محمدعلی اسدی، دکتر سیدحامد شریف آرانی، دکتر حسین اکبری، افشین صالحی،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۸-۱۳۹۴ )
چکیده

زمینه و هدف: درماتوفیتوز بدن، عفونت درماتوفیتی پوست بدون مو و درماتوفیتوز کشاله‏ی ‏ران، در واقع فرمی از درماتوفیتوز بدن است. برای درمان این دو بیماری معمولاً از آزول‏ها یا آلیل‏آمین‏های موضعی استفاده می‏شود. هدف از این مطالعه مقایسه و تعیین اثر درمانی کرم تربینافین ۱% و کلوتریمازول ۱%، با یکدیگر بود.

روش بررسی: تعداد ۱۰۰ بیمار مشکوک به درماتوفیتوز بدن و ۵۰ بیمار مشکوک به درماتوفیتوز کشاله ران مراجعه کننده به آزمایشگاه رفرانس کاشان، بطور تصادفی در طول یکسال انتخاب شدند و پس از تهیه اسمیر با ۱۰% KOH، کشت نمونه بر روی محیط SCC، یکی از دو داروی کرم موضعی تربینافین ۱% یا کلوتریمازول ۱% به میزان روزی دو بار و به مدت ۲ هفته و در صورت نیاز ۴ هفته تجویز ‏شد. نتیجه‏ی بهبودی از نظر بالینی و آزمایشگاهی مورد بررسی قرار می‏گرفت و با استفاده از نرم افزار spss و روش دانکن تحلیل آماری انجام شد.

یافته‌ها: ۲ هفته پس از درمان، کلوتریمازول موثرتر از تربینافین در معالجه بیماران مبتلا به درماتوفیتوز بدن بود، اما در معالجه بیماران مبتلا به درماتوفیتوز کشاله‏ ران تاثیری برابر با تربینافین داشت؛ و کلوتریمازول موثرتر از تربینافین بود. با وجود این، تفاوت در هر گروه درماتوفیتوز و در مجموع از نظر آماری معنی‏دار نبود(۰/۰۵<P).

نتیجه‌گیری: علی رغم وجود داروهای جدیدتر نظیر تربینافین، کلوتریمازول را می توان به عنوان یک گزینه مطلوب در درمان درماتوفیتوز و کشاله ران به کار برد.



صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پیاورد سلامت می باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb