مجله

---

زمینه و هدف: کورتیکوستروییدها اثرات سوء بعد از اعمال جراحی غیر قلبی را کاهش میدهند. هدف از اجرای این مطالعه تعیین میزان اثر بخشی تزریق وریدی (۶×۲میلی گرم) دگزامتازون در کاهش عوارض بعد از عمل جراحی قلبی است.
روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر، دوسوکورتصادفی شده با کنترل دارونما ۱۸۴ بیمار با وضعیت فیزیکی یک و دو، ۴۰-۸۲ ساله برای اعمال جراحی انتخابی گرافت شریان کرونر تحت بیهوشی عمومی مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه نرمال سالین (یک میلی لیتر) و دگزا متازون (۲×۶ میلی گرم به صورت وریدی) تقسیم شدند و داروی خود را در دو مرحله پیش از جراحی و صبح روز بعد از عمل دریافت کردند. بیماران در فواصل ۲۴ و ۴۸ ساعت بعد از عمل جراحی تا روز مرخص شدن از بیمارستان برای ارزیابی عوارض مورد مطالعه قرارگرفتند.
یافته ها: دگزامتازون بروز تهوع (۰۳۴/۰=(P  و استفراغ بعد ازعمل را کاهش داده (۰۰۵/۰(P = و سبب افزایش اشتهای بعد از عمل در بیماران میشود (۰۰۵/۰ (P=. همچنین بروز فیبریلاسیون دهلیزی ۲۴ و ۴۸ ساعت بعد از بیهوشی عمومی در بیمارانی که دگزامتازون دریافت کرده بودند نیز کاهش یافت (۰۱۸/۰ .(P= دگزامتازون در کاهش درد بعد از عمل تاثیری نداشت. 
نتیجه گیری: تجویز دگزامتازون وریدی (۱۲میلی گرم در مقادیر تقسیم شده) به منظور کاهش عوارضی چون، تهوع و استفراغ و فیبریلاسیون دهلیزی و افزایش اشتهای بعد ازعمل بیمارانی که تحت جراحی قلبی قرار می گیرند موثر است وتوصیه می شود.

---

زمینه و هدف: با توجه به مطالعات انجام یافته و گزارش شیوع بیماریهای تاریکخانه‌ای در بین شاغلین بخشهای رادیولوژی بیمارستانها تصمیم گرفته شد شیوع این عوارض بین تکنولوژیستهای رادیولوژی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران (۱۳ بیمارستان) جهت وجود هر گونه ارتباط بین وقوع این عوارض و استفاده از مواد شیمیایی ظهور و ثبوت فیلمهای رادیولوژی مورد بررسی قرار گیرد.
روش بررسی: از کل پرسنل بخشهای رادیولوژی، تعداد ۶۹ نفر از تکنولوژیستهای رادیولوژی و ۷۲ نفر از فیزیوتراپهای شاغل در این بیمارستانها به صورت گروه مواجهه و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. با مقایسه دو گروه، پیامدهای مورد نظر از قبیل التهابات پوستی، آلرژی، سوزش چشم و گلو، ناراحتیهای تنفسی، و غیره بررسی شد.
یافته‌ها: اطلاعات فراهم آمده نشان داد عوارضی مانند عارضه تنفـس سطـحی درمردان (۰۴۵/۰ = P) و کل گروه (۰۱۳/۰= P) و حالت تهوع در مردان (۰۴۹/۰ = P) در گروه رادیولوژی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری را نشان می‌دهد. در گروه کنترل عارضه زکام در بین مردان و هم چنین در کل گروه (۰۴۴/۰ = P و ۰۴۶/۰ = P به ترتیب) و عارضه درد مفاصل در مردان گروه (۰۴/۰= P) نسبت به گروه مواجهه بیشتر بوده و تفاوت معنی دار است.
نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از مواد شیمیایی ظهور و ثبوت در بخش رادیولوژی سبب شیوع عوارض تنفس سطحی و حالت تهوع در میان تکنولوژیستهای رادیولوژی شده است ( ۰۵/۰ < P). هم چنین احتمال ارتباط بین وجود عارضه التهابات پوستی و سابقه این بیماری وجود دارد.

---

زمنیه و هدف: شیوع عوارضی مانند سردرد، سوزش گلو، آبریزش چشم و بینی، التهابات پوستی و حساسیتهای مختلف به تناوب توسط افراد شاغل در محیط‌های کاری بیمارستانی و بخصوص بخش رادیولوژی گزارش گردیده است. این عوارض که به سندرم بیماری ساختمان (SBS) معروف هستند می‌توانند در اثر استفاده از مواد شیمیایی و ضد عفونی کننده مانند گلوترآلدئید، فرم‌آلدئید در محیط بیمارستانی ایجاد شوند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه ایجاد این عوارض  در محیط کاری بیمارستانی و غیر بیمارستانی می باشد.‌
روش بررسی: در این مطالعه ۴۳۸ نفر از گروههای شغلی مختلف شاغل در بیمارستان شامل، کارکنان بخش رادیولوژی، فیزیوتراپها و کارکنان بخش اداری به تعداد مساوی از هر گروه (۷۳نفر) به عنوان گروه مواجهه و به همین تعداد از افراد گروههای شغلی مشابه در محیطهای درمانی خارج از بیمارستان به عنوان گروه کنترل انتخاب گردیدند. تعداد ۷۳ پرسشنامه به هر یک از گروههای مورد مطالعه تحویل گردید که با تجزیه و تحلیل آماری آنها رابطه شیوع عوارض مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: این مطالعه نشان داد که در ۶ مورد از عوارض مورد مطالعه (سوزش گلو، التهابات پوستی، سوزش چشم، سردرد، آبریزش بینی و سینوزیت) اختلاف معنی‌داری( ۰۵/۰ < P) بین محیط‌های بیمارستانی و غیر بیمارستانی وجود دارد. عارضه زکام نیز در میان فیزیوتراپهای داخل و خارج از بیمارستان با اختلاف معنی داری مشاهده شده است. همچنین این بررسی بروز عارضه التهابات پوستی را با داشتن سابقه حساسیت پوستی در محیط بیمارستانی مرتبط دانسته است ( ۰۵/۰ < P).
نتیجه گیری: مطالعه حاضر با این نظریه که مواد شیمیایی مورد استفاده در بیمارستان می‌توانند سبب بروز عوارض سندرم بیماری ساختمان(SBS)  شده باشند همسویی دارد.

---

زمینه وهدف: سکته مغزی (stroke) علت مهم عارضه مرگ و میر بیماران تحت عمل جراحی گرافت شریان کرونری
هست. بجز بیماری های شریان کرونری، مکانیسم های مختلفی می تواند باعث سکته های پیرامون عمل  CABG شود. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی تاثیر انسداد شریان کاروتید داخلی در میزان سکته و مرگ و میر در بیماران تحت عمل جراحی گرافت شریان کرونری هست.
روش بررسی: در یک مطالعه همگروهی تاریخی، کلیه بیماران تحت عمل جراحی CABG بین فروردین ۱۳۸۰ تا پایان اسفند ۱۳۸۴ در مرکز قلب تهران بررسی شدند. بیمارانی که تعویض دریچه داشتند یا عمل جراحی آن ها غیر از گرافت شریان کرونر بود ازمطالعه حذف شدند. قبل از عمل جراحی برای همه بیماران سونوگرافی کاروتید دابلکس انجام شد. در سونو گرافی سرعت جریان خون اندازه گیری شد تا درجه انسداد شریان کاروتید مشخص شود. تنگی قطر شریان کاروتید داخلی بر اساس تنگی غیر مشخص کمتر از۶۰%، گروه  (A)و تنگی مشخص بین  ۶۰ تا ۹۹%، گروه (B) و بیمارانی که هیچ جریان خونی در کاروتید نداشتند به عنوان انسداد شریان کاروتید داخلی، گروه (C) طبقه بندی شدند. در پایان برای ارزیابی میزان سکته و مرگ و میر در بیماران مبتلا به تنگی یا انسداد شریان کاروتید داخلی تحت عمل جراحی گرافت شریان کرونری کلیه اطلاعات در یک پرسشنامه استاندارد جمع آوری گردید.  آنالیز آماری با استفاده از تستهای آماری X۲، فیشر و T انجام شد.
یافته ها:  با توجه به آزمون های انجام شده، میزان سکته پیرامون عمل  در گروه A ، ۸/۰در صد بیماران ( ۱۵نفر)، ۷/۴۶ درصد (۱۴نفر) در گروه B و۹۰ درصد (۹نفر) در گروه C قرار داشتند (P=./۰۰۰۱). همچنین میزان مرگ و میر گروههای C ,B ,A  به ترتیب ۱/۰ درصد (۲ نفر)، ۷/۱۶ درصد (۵ نفر) و  ۷۰ درصد (۷ نفر)  بود (P=./۰۰۰۱).
نتیجه گیری: وجـود انسداد شریان کاروتید داخـلی، میزان مـرگ و میر و عوارض جـانبی بیماران تـحت عمل جراحـی CABG را افزایش می دهد.

---

زمینه و هدف: تصمیم در قطع مصرف آسپیرین قبل ازا عمال جراحی قلب به دلیل احتمال خونریزی و مرگ ومیر هست. هدف از اجرای این مطالعه تاثیر مصرف آسپیرین بر روی میزان مرگ و میر در این گونه اعمال جراحی است.
روش بررسی: در یک مطالعه همگروهی تاریخی ۲۲۵۲ بیمار در فاصله زمانی فروردین ۱۳۷۴ تا پایان اسفند ۱۳۸۲ در بیمارستان شریعتی برای اعمال جراحی گرافت شریان کرونر تحت بیهوشی عمومی مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه بررسی (دریافت آسپیرین) و گروه شاهد(بدون دریافت آسپیرین) تقسیم شدند. این دو گروه در شرایط کاملاً مشابه و در طی یک دوره زمانی معین به منظور تعیین پیامد مواجهه، مورد بررسی و پیگیری قرار گرفتند. مصرف آسپیرین طی ۷ روز قبل از عمل تعریف گردید.   
یافته ها: بیماران تحت عمل جراحی گرافت شریان کرونر که آسپیرین مصرف کرده اند در مقایسه با گروهی که آسپیرین دریافت نکرده بودند خونریزی کمتری داشتند  (P=./۰۰۰۱) و تفاوت معنی داری در دریافت فرآورده های خونی و عمل جراحی مجدد بیماران به دلیل خونریزی، در بین افرادی که آسپیرین مصرف نموده نسبت به آنهایی که آسپیرین دریافت نکرده بودند دیده شده است (P=./۰۰۰۱).
با استفاده از آنالیز چند متغیره رگراسیون [ Odds Ratio = ۰,۱۲, CI=۹۵% ( ۰.۰۵, ۰.۲۸)] مرگ و میر در بیماران تحت عمل جراحی گرافت شریان کرونر که آسپیرین دریافت کرده بودند، در مقایسه با بیمارانی که آسپیرین مصرف نکرده بودند کمتر بوده است  (P=./۰۰۰۱).
نتیجه گیری : مصرف آسپیرین قبل از عمل در بیماران تحت عمل جراحی گرافت شریان کرونر سبب افزایش خونریزی و دریافت خون بیشتر نمی شود و کاهش قابل توجه ای در میزان مرگ و میر بیماران تحت عمل جراحی CABG دیده شده است

---

زمینه وهدف: نیاز به دریافت خون در اعمال جراحی زنان با میزان کم هماتوکریت قبل از عمل قابل توجیه است، اما سایر فاکتورهای  موثر بر دریافت خون نیز مطرح هستند. هدف از این مطالعه تعیین فاکتورهای موثر در نیاز به تزریق خون در اعمال جراحی پیوند شریان کرونردر رابطه با  جنس می‌باشد.

روش بررسی: در یک مطالعه، آینده نگر و مقطعی۵۰۰ بیمار ( ۳۰۶ مرد و ۱۹۴ زن ) با وضعیت فیزیکی  Iو II برای عمل جراحی انتخابی پیوند شریان کرونر تحت بیهوشی عمومی در مدت یک سال در بیمارستان قلب تهران مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات هر بیمار براساس دریافت  خون کامل، پلاسمای تازه یخ زده ( FFP) و پلاکت در ضمن عمل و بعد ازآن و فاکتور هایی چون جنس، سن، وزن، قد، سطح بدن ( (BSA، طول مدت عمل جراحی، هماتوکریت قبل و بعد از عمل، حجم خون قبل از عمل، در بیمارستان ثبت شد. نتایج  با استفاده از تست‌های آماری t و X^۲  و رگرسیون خطی مورد ارزیابی قرار گرفتند. مقدارP کمتر از۰۵/۰ از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: ۲/۵۷ درصدزنان ( ۱۱۱ نفر) و ۹/۳۹ درصد مردان (۱۲۱ نفر) خون دریافت کردند. میانگین مجموع خون دریافت شده در زنان ۶/۱ واحد در ضمن عمل جراحی و ۶/۲ واحد در طول مدت بستری در بیمارستان و در مردان ۱/۱ واحد در ضمن عمل و ۸/۱ واحد در طول مدت بستری بود. با توجه به متغیرهایی مانند، سن، سطح بدن، طول مدت عمل جراحی، میزان هماتوکریت قبل و بعد از عمل، حجم خون قبل از عمل، زمان پمپ و تعداد عروق پیوند شده که مورد بررسی قرار گرفتند، در مجموع در ضمن عمل جراحی و مدت بستری در بیمارستان  زنان خون بیشتری دریافت کردند(P<۰,۰۵).

بحث و نتیجه گیری: میزان دریافت خون در بیماران زن تحت عمل جراحی پیوند شریان کرونر تحت تاثیر عواملی چون، سن، سطح بدن، هماتوکریت بعد از عمل و در بیماران مرد تحت تاثیر متغیرهایی چون افزایش طول مدت جراحی کاهش حجم خون و هماتوکریت قبل از عمل می باشد.

---

زمینه وهدف: خونریزی شدید به عنوان علت مهم عوارض و مرگ ومیر در اعمال جراحی قلب با استفاده از پمپ قلبی نقش کلیدی را ایفا می‌کند. هدف از مطالعه مقایسه بین میزان خونریزی و دریافت خون بیماران تحت عمل جراحی گرافت کرونری با یا بدون استفاده از پمپ قلبی می باشد.

روش بررسی : در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر، دو  سوکور تصادفی شده  ۳۰۰ بیمار برای اعمال جراحی قلب در دو گروه ۱۵۰ نفره با و بدون استفاده از پمپ قلبی مقایسه شدند. بیماران تا ۷۲ ساعت برای ارزیابی عوارض مورد مطالعه قرارگرفتند. آنالیز آماری با استفاده تستهای۲χ و فیشر و تست Rank Sum انجام شد.

یافته‌ها: بیماران تحت عمل جراحی با استفاده ازپمپ، ضمن عمل خون، آلبومین و پلاسمای تازه بیشتر( ۰۰۰۱/۰>P) و بعد از عمل پلاکت بیشتری دریافت کردند(۳/۲۹درصد بر خلاف ۷/۷۰ درصد،  ۰۰۷/۰> P). خونریزی ضمن عمل و۴ ساعت بعد از عمل بیماران بدون پمپ بیشتر بود۱)۰۰/۰>P). اگر چه ۱۲ تا ۷۲ ساعت بعد از عمل در بیماران با استفاده از پمپ خونریزی بیشتری دیده شد. ۴ مورد مرگ بعد از عمل دراین گروه وجود داشت(P<۰,۰۵).

نتیجه گیری: علیرغم اینکه در انتهای عمل جراحی بدون استفاده از پمپ هپارین ریورس نشده بود، بیماران در ضمن و بعد از عمل بدون استفاده از پمپ قلبی خون، پلاکت، پلاسمای تازه منجمد و آلبومین کمتری دریافت کرده بودند و خونریزی و مرگ و میر کمتری داشتند.