زمینه و هدف : به دلیل احتمال بروز انواع خطرات، آزمایشگاههای بالینی در بیمارستان ها برای هر فعالیتی در حوزهی ایمنی از اولویت خاصی برخوردار هستند. مدیریت کیفیت فراگیر الگویی است که سازمان جهانی بهداشت برای بهبود ایمنی آزمایشگاههای بالینی مورد توجه قرار داده است. این پژوهش با هدف بررسی میزان رعایت استاندارد ایمنی در آزمایشگاههای بالینی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران براساس اصول ایمنی مدیریت کیفیت فراگیر انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی بر روی کلیه آزمایشگاههای بالینی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1391 انجام شد. ابزار گردآوری دادهها چک لیستی بود که هفت مؤلفه ایمنی را از منظر مدیریت کیفیت فراگیر اندازه می‌گرفت. روایی چک لیست از طریق تحلیل محتوا تائید شد و آلفای کرونباخ چکلیست 82/0 محاسبه شد. آمار توصیفی مانند درصد فراوانی امتیازات برای بررسی نتایج به کار رفت.
یافته‌ها : ایمنی جامعه پژوهش از نظر چهار مؤلفه طراحی، وجود وسایل ایمنی عمومی، انجام کارهای استاندارد ایمنی و دفع ایمن زبالهها مناسب بود. ایمنی واحدها از لحاظ اجرای برنامه ایمنی و آموزش کارکنان برای مقابله با حوادث نسبتاً مناسب برآورد شد. اجرای تخلیه اضطراری ضعیف برآورد گردید.
نتیجه‌گیری: آزمایشگاههای جامعه مورد مطالعه از ایمنی نسبی برخوردار هستند. با این حال، عدم اجرای کامل پروتکل‌های ایمنی باعث میگردد که دیگر شرایط ایمن برقرار نباشد. بنابراین لازم است اقدامات اصلاحی لازم در جهت تأمین ایمنی کامل آزمایشگاهها از نظر تمام مؤلفهها در برنامه کار بیمارستانها قرار بگیرد.
