زمینه و هدف: در راستای رشد توانمندیهای تدریس و آماده سازی دانشجویان دکترای تخصصی برای ایفای نقش بعنوان اعضای هیئت علمی آینده دانشگاههای علوم پزشکی، مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین میزان توانمندی دانشجویان دکترای تخصصی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران در رابطه با فنون تدریس و نیازسنجی از آنان انجام شده است.
روش بررسی : پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است که بصورت مقطعی در سال1390 انجام شد. جامعه مورد مطالعه دانشجویان دکترای تخصصی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند که بصورت سرشماری در مطالعه وارد شدند . ابزار مورد استفاده پرسش نامه سنجش توانمندی تدریس بود که شامل مشخصات فردی و 16 گویه در دو بخش توانمندی و نیاز آموزشی است که روایی آن به تایید رسید و جهت تعیین پایایی، میزان آلفای کرونباخ نیاز آموزشی برابر 94/0 و توانمندی آموزشی به میزان 87/0، تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
یافته‌ها : دانشجویان دکترای تخصصی توانمندی تدریس خود را در سطح "آشنایی بدون تسلط اجرایی" اعلام کردند و کمترین میزان توانمندی دانشجویان در رابطه با حیطه‌ی ارزشیابی فراگیران تعیین شد. دانشجویان با کسب میانگین 85/3 از 5 ، نیاز به آموزش و کسب تجربه در کلیه‌ی حیطه‌های مورد بررسی را ابراز کردند. بیشترین نیازهای آموزشی در موضوعات مرتبط با نحوه‌ی ارائه‌ی سخنرانی(میانگین 1/4)، چگونگی ارائه‌ی مطالب درسی(میانگین 02/4) و روشهای ایجاد انگیزه(میانگین 01/4) تعیین شد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه، موید لزوم برنامه ریزی مستمر جهت رشد توانمندیهای تدریس دانشجویان تحصیلات تکمیلی و آماده سازی آنان جهت ایفای نقش مدرس در آینده است .
