زمینه و هدف: مطالعات‌قبلی نشان داده‌اند که miRNA های ویروسی و انسانی در فرایند کنترل و یا پیشرفت بیماری نقش داشته و حتی می‌توانند به‌عنوان اهداف درمانی در نظر گرفته شوند. بر این اساس، مطالعه‌ی مروری حاضر جهت ارزیابی نقش miRNA های میزبان و ویروس کووید-۱۹ در روند بیماری طراحی شد.
روش بررسی: مطالعه‌ی حاضر یک مطالعه‌ی مروری بود که در بازه زمانی ۲۰۲۲-۲۰۱۲ انجام شد. مطالعات از پایگاه داده‌های علمی PubMed، Google scholar، Web of science و Scopus بازیابی شدند. منابع مرتبط توسط محققان انتخاب و خلاصه‌ای از آن‌ها در این مطالعه مروری ارایه شد.
یافته‌ها: مطالعه‌ی مروری حاضر نشان داد که برخی miRNA های میزبان مانند miR-۲۰۰c ،miR-۲۳b-۵p، و miR-۱۲۵a-۵p اثر مهاری بر روی گیرنده ACE۲ داشتند، درحالی‌که miR، miR-۳۹۰۹ و miR-۱۳۳a بر روی این گیرنده اثر تحریکی داشتند. علاوه بر این، miR-۹۸-۵p میزبان بر روی بیان ژن TMPRSS۲ اثر مهاری داشت. از سویی دیگر، miR-۲۱ ،miR-۱۴۶a و ۱۴۲-miR میزبان، التهاب را از طریق سیگنالینگ MAPK و NF-Ƙβ، القا کرد. درحالی‌که miR-۱۲۴ ، miR-۴۱۰، miR-۱۳۳۶ میزبان فاکتور STAT۳ را مهار کرده و مانع التهاب شد. به‌علاوه، miR-۳۰۲b و ۳۷۲-miR میزبان، پروتئین سیگنالینگ ضدویروسی میتوکندری (MAVS) را هدف قرار داد که منجر به خاموش شدن سیگنال‌های اینترفرون نوع ۱ شد. همچنین ثابت شده است که miR-۱۴۵-۵p ،miR-۲۴-۳p ،miR-۷-۵p، و miR-۳۲۲-۳p اگزوزومی میزبان، تکثیر ۲-SARS-CoV و بیان پروتئین S را مهار کرده و کاهش بیان آن‌ها در افراد مسن و دیابتی با کاهش مهار تکثیر ۲-SARS-CoV مرتبط بود. همچنین miR-۳۵۹-۵p ویروسی بیان MYH۹ (زنجیره سنگین میوزین غیرعضلانی ۹) را تنظیم کرده که باعث تهاجم و رهاسازی ویروس در سلول میزبان شد.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که miRNA های فراوانی در کنترل و یا پیشرفت بیماری کووید-۱۹ نقش دارند و احتمالاً با تغییر بیان miRNA ویروسی و میزبان، بتوان بیماری کووید-۱۹ را درمان کرد. با این‌حال، تحقیقات بیشتری در این خصوص موردنیاز است.
