زمینه و هدف: پوست انار حاوی مقادیر زیادی از ترکیبات آنتی باکتریال و آنتی اکسیدان می‌باشد. با افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی در باکتری اشریشیاکلی به عنوان عامل اساسی در عفونت ادراری و استافیلوکوک اورئوس عامل عفونت‌های مقاوم به درمان، نیاز جدی به درمان جایگزین و یا ترکیباتی که مقاومت کمتری از خود نشان دهند، احساس می‌شود. هدف، بررسی خواص آنتی باکتریال عصاره‌ی انار و ممانعت کننده از مقاومت آنتی بیوتیکی عصاره برعلیه باکتریهای پاتوژن می‌باشد.
روش بررسی: پس از جمع آوری پوست تازه‌ی انار آنها را در مکانی به دور از نور خورشید و در سایه برای مدت 72-48 ساعت خشک کرده و عصاره‌گیری به روش خیساندن(ماسیراسیون Maceration) صورت گرفت، در بررسی میزان حداقل غلظت (رقت) مهارکننده از محیط مولرهینتون براث و برین هارت اینفیوژن آگار (Brain Heart Infusion Agar :BHI) استفاده شد. در روش چاهک(میکرودایلوشن) میزان کدورت حاصل، ارزیابی گردید.
یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون میکرودایلوشن نشان داد که حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC: Minimum Inhibitory Concentration) برابر با رقت 1/8 به میزان 25 میکرولیتر از عصاره‌ی انار برای باکتری اشریشیاکلی و باکتری استافیلوکوک اورئوس حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) برابر با رقت 1/16 به میزان 12/5 میکرولیتر از عصاره‌ی انار است.
نتیجه گیری: عصاره‌ی استخراج شده از پوست انار در شرایط ذکر شده بیشترین خاصیت ضدمیکروبی را در مقایسه با سایر موارد دارد. این عصاره با بیشترین اثر ضدمیکروبی بر روی استافیلوکوک اورئوس از باکتریهای گرم مثبت و در مقابل اشریشیاکلی که شاخص آلودگی مدفوعی به شمار می رود نیز کاملا موثر است. در نهایت استافیلوکوک اورئوس بیشترین حساسیت را به این عصاره از خود نشان داد.
