مجله

---

زمینه و هدف: اگرچه از وانکومایسین جهت درمان استافیلوکوک‌های مقاوم به متی سیلین استفاده می‌شود، امّا استفاده از این آنتی بیوتیک به تنهایی برای درمان بیمارانی که به هر دلیل دچار ضعف ایمنی هستند، ممکن نیست. از سوی دیگر، آنتی بیوتیک سفیپیم نیز اثر کشندگی روی باکتری‌های گرم مثبت از جمله استافیلوکوک‌ها را دارا می‌باشد. به همین دلیل، در این مطالعه اثر سینرژیسمی دو آنتی بیوتیک وانکومایسین و سفیپیم بر روی استافیلوکوک‌های کواگولاز مثبت و منفی در شرایط in vitro مورد مطالعه قرار گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه 100 نمونه بالینی استافیلوکوک‌های کواگولاز مثبت و منفی شامل نمونه‌های خون و ادرار از بخشهای مختلف بیمارستان امام خمینی(ره) در مدت یک سال جمع آوری، جدا سازی، تشخیص و مورد بررسی قرار گرفت. از روش اصلاح شده Kirby and Bauer برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی و از روش تهیه رقت در لوله برای تعیین MIC بر اساس رهنمودهای NCCLS استفاده گردید.

یافته‌ها: نتایج بدست آمده نشان داد پس از اضافه کردن وانکومایسین به سفیپیم کاهش رشد استافیلوکوک‌های کواگولاز مثبت مقاوم به متی سیلین از %5/3 به %100 رسید. همچنین اثر دو آنتی بیوتیک فوق بر سویه‌های استافیلوکوک‌های کواگولاز منفی مقاوم به متی سلین باعث شد تا کاهش رشد آنها از %5/4 به %100 برسد.

نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که دو آنتی بیوتیک ذکر شده اثر سینرژیسمی بر روی استافیلوکوک‌های کواگولاز مثبت و منفی داشتند.

---

زمینه و هدف: بخش عمده ای از نمونه‌های بالینی توسط گونه‌های کلبسیلا آلوده می‌شود. مقاومت دارویی کلبسیلا روز به روز افزوده می­شود و بنابراین انجام تست­های مقاومت دارویی، قبل از تجویز آنتی بیوتیک، ضروری به نظر می­رسد. هدف این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی گونه‌های کلبسیلا از نمونه‌های بالینی بیماران با استفاده از روش کربی بوئر بوده است.

روش بررسی:  مطالعه حاضر بر روی 300 کلبسیلای جدا شده از 1200 بیمار بستری در بیمارستان امام خمینی(ره) انجام شد. بعد از تشخیص و تعیین هویت باکتری­ها، مقاومت دارویی آنها  طبق دستور العمل CLSI بررسی شد. تست‌های حساسیت دارویی با استفاده از روش­ استاندارد انتشاراز دیسک(کربی بائر) برای 12 آنتی بیوتیک انجام شد.

یافته‌ها: توزیع گونه‌های مختلف کلبسیلا بر حسب فراوانی عبارتند از: پنومونیه(94%)، اکسی توکا(4%)، اوزنه(1%) و رینواسکلروماتیس(1%). همچنین از نظر منبع عفونت، نمونه­های جمع­آوری شده به ترتیب فراوانی عبارتند از: ادرار، خلط، واژن، زخم، مدفوع و خون. بطور کلی درصد مقاومت تمام گونه­های کلبسیلا نسبت به، آموکسی سیلین 97%، سفالوتین 39%، جنتامایسین30%، کلیستین55%، نالیدیکسیک اسید2%، کلرامفنیکل26%، کانامایسین17%، تتراسایکلین 28%، نیتروفورانتوئین 44%، ایمی پنم و سفتازیدیم 2% و آمیکاسین بدون مقاومت تعیین گردید.

نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده نشان می‌دهد آمیکاسین با کمترین درصد مقاومت در مقابل تمام گونه­های کلبسیلا، موثرترین آنتی بیوتیک بوده است.

---

زمینه و هدف: پوسیدگی در کودکان بعلت مصرف مکرر مواد قندی بخصوص هنگام شب مربوط به عادات فرهنگی و اقتصادی جامعه و تربیت خانوادگی می­باشد. پوسیدگیهای دندان یکی از شایع ترین بیماریهای انسان است که عوامل زیادی مانند میکروارگانیسمها، رژیم غذایی، گذشت زمان و خود میزبان در ایجاد آن نقش دارد. استرپتوکوک موتانس یکی از میکروارگانیسمهایی است که در ایجاد پوسیدگی دندان مطرح می‌باشد. هدف از این مطالعه تعیین نقش استرپتوکوک موتانس در پوسیدگی دندان در دو گروه حساس و مقاوم به پوسیدگی بوده است.

روش بررسی: این مطالعه مقطعی با همکاری 120 کودک در دوگروه حساس و مقاوم از هر گروه 60 کودک مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در گروه سنی بین 3 تا 5 سال بطور تصادفی انتخاب شدند. معیار انتخاب برای گروه حساس به پوسیدگی 5 dmfs ≥ و مقاوم به پوسیدگی 1 dmfs ≤ بود. با جمع­آوری بزاق این افراد از روش غیرتحریک شده و کشت آن در محیط اختصاصی میتیس سالیواریوس آگار در دمای^oC 37 و شمارش استرپتوکوک موتانس انجام شد. دادهﻫﺎی ﺟﻤﻊآوری ﺷﺪه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن Chi-Square ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.

یافته‌ها : نتایج معنی داری بین تعداد استرپتوکوک موتانس در هر میلیتر((cfu/ml و سن بیمار و تکرر مصرف مواد قندی بدست  آمد، در حالیکه بین تعداد استرپتوکوک موتانس در هر میلیتر((cfu/ml با جنس، بهداشت دهان و یا رژیم غذایی دوران شیرخواری معنی دار نبود.

نتیجه‌گیری: نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که مصرف مواد قندی در سنین کودکی می تواند در پوسیدگی دندان نقش داشته باشد.