مجله

---

زمینه و هدف: نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو (MPNs) یک گروه هتروژن از بیماریهایی هستند که در آنها یک اختلال کلونال اولیه در سطح سلول بنیادی خونساز منجر به افزایش تولید در یک یا چند رده سلول خونی می شود. اخیرا جهش اکتسابی JAK2 V617F در تعداد زیادی از این بیماران شناسایی شده است. این جهش ناشی از تغییر G به T در نوکلئوتید 1849 در اگزون 12 از ژن JAK2 واقع بر روی کروموزوم 9  است که منجر به جایگزینی اسیدآمینه فنیل آلانین به جای والین در موقعیت  617  از پروتئین JAK2 می گردد .مطالعه حاضر به منظور تعیین این جهش انجام شد.
روش بررسی : مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. در این مطالعه جهش JAK2 V617F با روش نمونه گیری تصادفی ساده، در 58 بیمار با تشخیص جدید یا در حال درمان مبتلا به بدخیمی های میلوپرولیفراتیو با روش سیستم تکثیر متزلزل جهش ها (ARMS-PCR ) مورد ارزیابی قرار گرفت. روش ARMS-PCR یک تست سریع و آسان است. به علاوه، امکان افتراق ما بین افراد هموزیگوت و هتروزیگوت دارای جهشJAK2 V617F را فراهم می سازد. برای تایید نتایج، سه نمونه از بیماران موردsequencing  قرار گرفتند.
یافته ها : میزان جهش ژن JAK2 در گروه مطالعه، قابل مقایسه با نتایج گزارش شده قبلی هست. بنابراین روش ARMS-PCR می تواند به عنوان یک تست تشخیص افتراقی در بیماران مشکوک به نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو BCR-ABL   منفی (MPNs) استفاده شود.
نتیجه گیری :جهش در 6/86 درصد (30/26) بیماران پلی سیتمی ورا، 6/46 درصد (15/7) بیماران ترومبوسیتمی اولیه، و  5/61 درصد (13/8)  بیماران میلوفیبروز اولیه شناسایی شد. بیماران جهش مثبت پلی سیتمی ورا، میزان گلبولهای سفید بالاتری داشتند(p=0.03). به علاوه  16 بیمار از 26 بیمار پلی سیتمی ورا JAK2 مثبت، زن بودند. در سایر گروهها تفاوت قابل توجهی یافت نشد. وجود جهش توسط روش sequencing مورد تایید قرارگرفت.

---

زمینه و هدف: جهش اکتسابی JAK2V617F درغالب نئوپلاسم‌های میلوپرولیفراتیو مزمن BCR-ABL منفی دیده می‌شود که شامل پلی سیتمی ورا، ترومبوسیتمی اولیه و میلوفیبروز اولیه می‌باشد.
در سـال 2005 ارتبـاط مـا بیـن نئوپلاسـم‌هـای Polycythemia vera, (PV)Essential Thrombocythemia (ET)PMF(Primary   myelofibrosis)  از طریق شناسایی یک جهش‌ اکتسابی تیروزین کیناز JAK2V617Fبیشتر مشخص شد. در این جهش جانشینی گوانین با تیمیدین در نوکلئوتید موقعیت 1849 منجر به جایگزینی والین با فنیل آلانین در اسید آمینه 617 می‌شود، که در دومن پسود و کیناز JH2(from JAK- Homology-2) در اگزون 12 از ژن JAK2  بر روی کروموزم 9 قرار گرفته است. این جهش در سلول‌های اجدادی خونساز سبب افزایش حساسیت به فاکتورهای رشد و سیتوکین‌ها شده و ایجاد ناهنجاری در پروتئین تیروزین کیناز و فسفاتاز می‌کند.
روش بررسی: این مطالعه روی 58 بیمار صورت گرفت که  15 نفر ET ، 13 نفر PMF  و 30 نفر مبتلا به PV بودند. گزارش جهش بوسیله روش اختصاصی- آلل AS-RT-PCR  رویRNA   استخراج شده از گلبول‌های سفید و تعیین توالی ‍‍ژن صورت گرفت.  داده‌های مربوط به 58 بیمار وارد SPSS شد و مورد تجزیه و تحلیل آماری به روش Mann-Whitney Test قرار گرفت. 
یافته ها: این مطالعه روی 58 بیمارMPN(Myeloproliferative neoplasm)  abl-bcr  منفی صورت گرفت که نتایج حاصل از آن شامل 6/86 % (30/26) بیمار پلی سیتمی ورا، 53% (15/8 ) بیمار ترومبوسیتمی اولیه و 5/61% (13/8) بیمار میلوفیبروز اولیه می‌باشد.
در این مطالعه بیماران پلی سیتمی ورا که دارای جهش JAK2  بودند. شمارش گلبول سفید بیشتری را نشان دادند و بعلاوه تعداد زنان JAK2 مثبت (P=0.03) در پلی سیتمی بیشتر از مردان بود که نشان دهنده ارتباط این جهش با جنس می‌باشد و در سایر گروه‌ها تفاوتی مشاهده نشد.
بحث و نتیجه گیری: شناسایی این جهش در تشخیص افتراقی نئوپلاسم از میلوپرولیفراسیون واکنشی و همچنین تعیین پیش آگهی و پیش بینی پاسخ به درمان مفید بوده و یک هدف بالقوه برای درمان می‌باشد. بعلاوه طی مقایسه حساسیت چند روش برای تشخیص جهشJAK2 ، نشان داده شده است که روشAS-RT PCR  در مقایسه با دیگر روش‌ها مثل RFLP، pyrosequencing وARMS-PCR دارای حساسیت بیشتری است. در هر صورت این جهش راههای جدیدی برای تحقیقات بالینی وبنیادی باز کرده و در تشخیص و طبقه بندی MPN تاثیر داشته است.

---

زمینه و هدف: لوسمی‌های حاد یکی از دلایل عمده سرطان در جهان می‌باشند. امروزه می‌توان از مواد طبیعی بعنوان یک منبع برای درمان سرطان استفاده کرد. حصا-آ دارویی با منشا دریایی و ترکیبی از گونه‌های دریایی مثل شامیگو و گونه‌های گیاهی مثل کرفس و زیره می‌باشد. حصا-آ شامل اجزای معدنی(50%)، اجزای آلی(45%) و آب(5%) می‌باشد و دارای اثرات ضد سرطانی و سیتوتوکسیک است. در این مطالعه تاثیر این دارو بر روی رده سلولی NB4(لوسمی پرومیلوسیتیک حاد) ارزیابی شده است.

روش بررسی:  حصا-آ در نرمال سالین به عنوان محلول استوک تهیه شد(غلظتmg/ml  80 و 4/7PH=) و سپس استریلیزه گردید. بعد از کشت و تکثیر رده سلولی NB4، سلولها با دوزهای mg/ml 1، 2، 4 و 8 میلی گرم در دسی لیتر تیمار شدند. درصد سلولهای زنده و مرده با رنگ آمیزی تریپان بلو و توسط لام نئوبار شمارش گردید. بوسیله‌ی روشMTT  درصد بقاء سلولها توسط الایزا ریدر در570 نانومتر تعیین شد. توسط فلوسیتومتری تاثیر دارو بر روی آپوپتوز مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: این مطالعه نشان داد که حصا-آ واجد اثر سیتوتوکسیک و آنتی پرولیفراتیو وابسته به دوز برعلیه رده سلولیNB4 می‌باشد و در دوز mg/ml  5 قادر به آپوپتوز در50% سلولها می‌باشد.

نتیجه‌گیری: اگر چه مکانیسم دقیق عملکرد سیتوتوکسیسیتی حصا-آ هنوز ناشناخته است، اما در این مطالعه مشخص شد که این دارو در سطح سلولی، سلولها را وادار به آپوپتوز سلولی در یک روش وابسته به دوز می‌نماید.

---

زمینه و هدف: لوسمی میلوژن مزمن، بدخیمی خونی مرتبط با ژن الحاقی BCR-ABL1 و فعالیت مداوم ABL-1 است. ایماتینیب خط اول درمان این لوسمی است، اما جمعیتی از بیماران به آن مقاومت نشان می‌دهند. بر این اساس هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر داروی HESA-A بر تکثیر و آپوپتوز رده سلولی لوسمی میلوژن مزمن(K562) می‌باشد.

روش بررسی:  در این مطالعه بنیادی از سلولهای K562 استفاده شد و زمان دو برابر شدن سلولها محاسبه گردید. داروی A HESA- در غلظت‌های 1، 2، 4و 8 میلی گرم در میلی لیتر بر سلولها اثر داده شد. پس از 72 ساعت جهت بررسی اثر سایتوتوکسیسیتی و تعیین IC50 ، MTT Assay وTrypan Blue Exclusion Assay انجام شد. سپس سلول‌ها 48 ساعت با دوز IC50 دارو مجاور شدند و آپوپتوز به روش فلوسایتومتری انجام شد. بررسی داده‌ها با آزمون Unpaired t test  به عمل آمد. 

یافته‌ها: زمان دو برابر شدن رده سلولی  K56224 ساعت محاسبه شد. نتایج MTT وTrypan Blue Exclusion Assay، کاهش وابسته به دوز سلول‌های زنده را نشان داد. IC50 دارو 5/3 میلی گرم در میلی لیتر بدست آمد. 22/19 درصد از سلولهای تیمار شده در هیستوگرام فلوسایتومتری در مکان سلولهای نکروزی قرار گرفتند.

نتیجه‌گیری: HESA-A دارای اثر سایتوتوکسیسیتی بر سلولهای K562 در الگوی وابسته به دوز است، و به نظر می‌رسد به کمک القا مرگ نکروزی توانسته است تاثیر گذار باشد.

---

زمینه و هدف: لوسمی میلوئیدی مزمن، یک بیماری میلوپرولیفراتیو مزمن است که با افزایش رده میلوئیدی، پلاکت و اریتروئیدی در خون محیطی و مغز استخوان همراه است. (SFRP یا Secreted Frizzled-Related Protein)، مهار کننده ی مهم مسیر پیام رسانی Wnt است که باعث مهار این مسیر در افراد سالم می‌شود. تنظیم نابجای مسیر پیام رسانی Wnt، یکی از دلایل شایع در بیولوژی سرطان و متیلاسیون در پروموتور ژن SFRP دلیل تکثیر کنترل‌نشده‌ی سلولی در سرطان است. لوسمی میلوئیدی مزمن اولین بیماریی بود که نقش مسیر پیام رسانی Wnt در آن شرح داده شد. در مطالعه ی حاضر، وضعیت متیلاسیون ژن‌های SFRP۱ و SFRP۲ در بیماران لوسمی میلوئیدی مزمن تازه تشخیص داده شده و افراد سالم تعیین گردید.
روش‌ بررسی: نمونه خون محیطی ۳۳ بیمار CML در زمان تشخیص و ۲۵ فرد سالم به عنوان شاهد، جهت بررسی وضعیت متیلاسیون دو ژن SFRP۱ وSFRP۲ بررسی گردید. برای بررسی وضعیت متیلاسیون ژن‌های SFRP۱ و SFRP۲ از تکنیک(Methylation Specific- Polymerase Chain Reaction, Methylation Specific- PCR) استفاده شد. از آزمون من‌ویتنی برای بررسی ارتباط بین هیپرمتیلاسیون ژن‌های SFRP۱ و SFRP۲ با شاخص های بالینی بیماران استفاده شد.
یافته‌ها: در مطالعه‌ی حاضر نتایج نشان داد که هیپرمتیلاسیون پروموتور ژن‌های SFRP۱ و SFRP۲ به‌ترتیب ۱۶/۱ درصد و ۲۷/۲ درصد بود. هیچ یک از نمونه‌های کنترل متیلاسیون را نشان ندادند.
نتیجه‌گیری: متیلاسیون ژن‌های SFRP۱ و SFRP۲، همانند لوسمی ها و نئوپلازی‌های بافت‌های توپر در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن نیز دیده می‌شود. از این رو احتمال دارد که متیلاسیون این ژ‌ن‌ها در شروع این بیماری نقش داشته باشد.