زمینه و هدف: شناسایی عوامل خطر ژنتیکی دارای اهمیت بالایی به خصوص در بیماران جوان مبتلا به MI می‌باشد و توجه مطالعات اخیر اکثراً بر روی پلیمرفیسم ژن‌های درگیر در ترومبوز که نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی MI بازی می‌کند، متمرکز شده است. نقش حیاتی پلاکت‌ها و گلیکوپروتئین‌های سطحی آنها در تشکیل ترومبوس انسدادی که منجر به MI می‌شود کاملاً اثبات شده است. در این مطالعه پلیمرفیسم GP VI 13254T>C با توجه به پتانسیل آن در تغییر واکنش پذیری پلاکت بررسی شد. هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط این پلیمرفیسم با MI حاد زودرس می‌باشد.
روش بررسی: با استفاده از تکنیک PCR-RFLP، 100 بیمار مبتلا به MI حاد زودرس و 100 کنترل با آنژیوگرافی نرمال عروق کرونر مورد مطالعه قرار گرفتند. برای آنالیز آماری از آزمون‌های Chi square و t-test و برای کنترل متغیرهای مخدوش گر از مدل رگرسیون منطقی استفاده شد.
یافته‌ها: شیوع پلیمرفیسم T13254C (TC/CC) در گروه بیمار(38%) با گروه کنترل(33%) تفاوت چندانی نداشت؛ بنابراین ارتباط معناداری بین این پلیمرفیسم و MI حاد زودرس‌مشاهده نشد(46/0P value=). نتایج آنالیز رگرسیون منطقی نیز عدم ارتباط این پلیمرفیسم را با MI حاد زودرس نشان داد(20/0P value=).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر عدم ارتباط پلیمرفیسم GP VI 13254T>C را با MI حاد زودرس نشان داد.
واژه های کلیدی: انفارکتوس قلبی زودرس، گلیکوپروتئین VI، پلیمرفیسم
