مجله

زمینه و هدف: مدل پذیرش فناوری اطلاعات، مزایای درک شده و راحتی استفاده از فناوری توسط کاربران نهایی، برای مقاصد خاص را پیش بینی می­کند . هدف از این مطالعه درک پذیرش سیستم­های اطلاعات بالینی توسط کارکنان پرستاری بر اساس مدل پذیرش فناوری اطلاعات است.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 316 نفر از پرستاران بیمارستان­های تابعه دانشگاه علوم پزشکی و سازمان تامین اجتماعی سمنان انجام شده است. ابزار جمع آوری داده­ها یک پرسشنامه روا و پایا بود. داده­ها بوسیله آمارهای توصیفی و آزمون­های من ویتنی و مجذور تی تحلیل شدند.

یافته‌ها : 73 درصد پرستاران موافق بودند که سیستم اطلاعات پرستاری اطلاعات صحیح در اختیار آنها می­گذارد. 7/55 درصد پرستاران سیستم اطلاعاتی را پذیرفته بودند. یافته­ها نشان داد پرستاران مرد بیش از زن­ها سیستم اطلاعات بالینی را پذیرفته بودند (50/0 p< ) . همچنین پذیرش فناوری اطلاعات در پرستارانی که نسبت به وظایف خود در قبال برنامه رایانه‌ای آگاهی داشتند یا آنهایی که از اهداف برنامه رایانه­ای مطلع بودند، بیشتر بود (05/0 p< ) .

نتیجه‌گیری: بیشتر پرستاران سیستم اطلاعات بالینی را در کار روزانه­ی خود پذیرفته بودند، اما لازم است موضوعاتی همانند رایانه­های ناکافی، طراحی محتوی، مشکلات توانمندی سیستم، مهارت و دانش رایانه­ای پرستاران مورد بررسی جدی قرار گیرد. مداخلات متعددی درحیطه­های فنی و فردی از قبیل افزایش دانش فناوری اطلاعات پرستاران، فرهنگ تیمی، موقعیت سازمانی، همکاری درون تیمی، به روز نمودن و ارتقای شبکه باید انجام شود.

زمینه و هدف: دورا آسیب شناسی ، از زیرشاخه‌های دورا پزشکی است که افق جدید ی را در آسیب شناسی به خصوص سامان دادن به مشاوره‌ها گشوده است. این پژوهش، با هدف تعیین امکان اجرای دورا آسیب شناسی در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران تدوین شده است.

روش بررسی : پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی است. جامعه‌ی پژوهش 36 نفر و شامل: 8 نفر از مدیران و سرپرستان، 20 نفر آسیب شناس و 8 نفر از کارکنان انفورماتیک در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. ابزار گردآوری داده‌‌ها، پرسش نامه محقق ساخته بود که روایی آن ارزیابی شد و برای تعیین پایایی از شیوه آزمون – باز آزمون استفاده گردید. داده‌های گردآوری شده با استفاده از روشهای آمار توصیفی شامل: فراوانی، میانگین و درصد، در محیط نرم افزار SPSS تحلیل شد.

یافته‌ها : بر اساس نتایج پژوهش حاضر، 62/65 درصد بیمارستان‌های مورد مطالعه امکانات سخت افزاری داشتن د. الزامات قانونی که در برگیرنده‌ی مسائل امنیتی و محرمانگی اطلاعات است 71/95 درصد بود و هیچ دستورالعمل و قانون مدونی در مورد اجرای سلامت از راه دور و همچنین دورا آسیب شناسی در این مراکز وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت فراوان دورا آسیب شناسی، لازم است زیرساخت‌های نرم افزاری و سخت افزاری مورد نیاز فراهم و امکانات موجود تقویت گردد و همچنین برای حمایت از حقوق بیماران و کارکنان سلامت و جهت اجرای هرچه بهتر این فناوری نوین قوانین و دستورالعمل‌های خاص تدوین شود.

زمینه و هدف: یادگیری مسائل اساسی در پرستاری نیازمند راهبرد جدیدی است که بتوانند باعث ارتقای میزان یادداری دانش پرستاران گردند. هدف این مطالعه، تعیین تأثیر آموزش به روش سخنرانی توسط همکار پرستار، بر یادداری دانش پرستاران بخش‌های ویژه در تفسیر نوار قلب است.

روش بررسی : در این مطالعه تجربی، از بین بخش­های ویژه بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی سمنان دو بخش به عنوان گروه­های آزمون و کنترل به صورت تصادفی انتخاب شدند. در ابتدا از پرستاران هر دو بخش، پیش آزمون گرفته شد. سپس پرستاران گروه آزمون توسط یکی از همکاران پرستار آموزش تفسیر نوار قلب دیدند. یک­هفته و یک­سال بعد، از پرستاران هر دو گروه، پس­آزمون گرفته شد. در نهایت، داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون­های t زوجی و مستقل تحلیل شدند.

یافته‌ها : میانگین نمره‌ی دانش تفسیر نوار قلب در پیش­آزمون­ گروه آزمون 73/2 ± 55/9 و در گروه کنترل 43/3 ± 82/10 بود. در پس‌آزمون اول، میانگین نمره‌ی گروه آزمون 57/2 ± 27/15 و گروه کنترل 29/3 ± 36/11 بود. در پس­آزمون دوم نیز میانگین نمره‌ی پرستاران گروه آزمون 07/4 ± 82/10 و گروه کنترل 95/2 ± 33/11 بود. بین پیش­آزمون و پس­آزمون اول گروه آزمون تفاوت معنی­داری وجود داشت(001/0 = p )، اما در پس­آزمون دوم این تفاوت، معنی­دار نبود(316/0 = p ).

نتیجه‌گیری: سخنرانی توسط همکار در کوتاه مدت باعث بهبود دانش پرستاران در ارتباط با تفسیر نوار قلب می­شود. اما این روش در مطالب آموخته شده یادداری ایجاد نمی­کند. بنابراین پیشنهاد می ­ شود در برنامه­های آموزش ضمن خدمت پرستاران در تفسیر نوار قلب از سایر روش­های آموزشی استفاده شود.

زمینه و هدف: علی رغم مزایای سیستمهای رایانه‌ای، ارایه دهندگان مراقبت سلامت در استفاده از این سیستم تعلل می‌ورزند و بخشهایی از پرونده‌های رایانه‌ای و گزارشهای آن ناقص می‌ماند که باعث به وجود آمدن شکافهای اطلاعاتی می‌شود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان تکمیل شدن گزارشهای الکترونیک و دلایل آن از دیدگاه کارکنان در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی سمنان می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 2499998 گزارش الکترونیک توسط چک لیستی که براساس مطالعه متون علمی انواع اطلاعات هویتی و بالینی را بررسی می‌کرد، مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین نگرش کارکنان بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی سمنان توسط پرسش نامه‌ای پژوهشگر ساخته که روایی آن بر اساس تایید صاحب نظران و پایایی آن بر اساس آزمون و بازآزمون تایید شده بود، ارزیابی شد.

یافته‌ها: 100% برخی از اطلاعات بالینی و هویتی ثبت نمی‌شدند. 58/7% کارکنان نبود مقررات مشخص و 54/7% نامناسب بودن فرمهای الکترونیک را از دلایل آن گزارش کردند. 24/1% تدوین دستورالعمل شفاف، و 15/6% ایجاد برنامه‌های نظارتی را به عنوان راهکارهایی جهت تکمیل گزارشهای الکترونیک ارایه کردند.

نتیجه‌گیری: کارکنان، عوامل انسانی و سازمانی را از مهمترین عوامل تاثیرگذار روی کیفیت گزارشهای الکترونیک گزارش کردند. به نظر می‌رسد، سرمایه گذاری در زمینه آموزش کادر بالینی، حمایت مدیریت جهت تدوین خط مشیهای مربوط، مشارکت متخصصان فناوری اطلاعات سلامت در طراحی فرمهای الکترونیکی، و استفاده از فناوریهای پیشرفته جهت ثبت اطلاعات برای کارکنان پرمشغله، از جمله راهکارهایی هستند که می‌توانند بسیاری از نواقص گزارشهای الکترونیکی را برطرف کنند.