زمینه و هدف: پژوهش حاضر اثر یک دوره تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) و تداومی را بر وضعیت سلامتی بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی دارای اضافه وزن بررسی کرد.
روش بررسی: 30 مرد مبتلا به کبد چرب غیرالکلی دارای اضافه وزن در سه گروه کنترل، تناوبی هوازی شدید و تداومی با شدت متوسط قرار گرفتند. تمرینات به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته انجام گردید. HIIT شامل چهار تکرار دو دقیقه ای دویدن با شدت 95-90% ضربان قلب ذخیره و سه دقیقه استراحت فعال بین هر وهله دویدن بود و هر هفته یک تکرار به بار تمرینی اضافه گردید. تمرین هوازی تداومی شامل 20 دقیقه دویدن با شدت 85-70% ضربان قلب ذخیره بود که هر هفته پنج دقیقه به بار تمرینی اضافه گردید. توان هوازی، آنزیمهای کبدی و نیمرخ لیپیدی در سرم اندازه گیری و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.
یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، پس از شش هفته تمرین، سطوح سرمی AST، ALT و ALP، نیمرخ چربی و درجه سونوگرافی کبد چرب بهبود معنی داری در گروههای تجربی داشت(p<0/05). افزایش HDL، و کاهش LDL، CHLO تام و کاهش سطوح AST و ALT در گروه تمرینات HIITنسبت به گروه تمرین تداومی معنی دار(p<0/05) بود. بهبود توان هوازی تنها در گروه HIIT معنی دار(p=0/001) بود.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، تمرینات HIIT با اثرگذاری بهتر بر توان هوازی، نیمرخ لیپیدی و کاهش آنزیمهای کبدی نسبت به تمرینات تداومی، میتواند انتخاب مناسبی برای بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی باشد.
