جستجو در مقالات منتشر شده


9 نتیجه برای آپوپتوز
اندازه گیری آپوپتوز سلول های تک هست های خون محیطی، سطح سرمی فاکتور نکروز دهنده تومورآلفا و پذیرنده نوع یک آن در بیماران ایرانی مبتلا به سپتی سمی و مقایسه آن با افراد سالم
محمد مهدی امیری، زهره جدلی، سید عباس میرشفیعی، عبدالفتاح صراف نژاد، مهرناز رسولی نژاد، مسعود روانبخش، مهدی روحانی، محمد علی بویر، علیرضا صالحی نوده،
دوره 3، شماره 3 - ( 12-1388 )
چکیده
زمینه و هدف: گزارشات متعددی مبنی بر اهمیت نقش آپوپتوز در سندروم سپتی سمی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر و پذیرنده نوع یک آن در افراد مبتلا به سپتی سمی و مقایسه آن با افراد سالم TNF سطح ، PBMC بررسی میزان آپوپتوز در میباشد.
روش بررسی: این تحقیق بر روی 22 فرد بیمار مبتلا به سپتی سمی انجام گرفت. پس از اخذ 6 سیسی خون در شرایط میزان ، PBMC سرم بیماران بررسی گردید. بلافاصله پس از جداسازی TNFRI و TNF استریل، با استفاده از کیت الیزا میزان آپوپتوز این سلولها بررسی گردید( آپوپتوز در زمان صفر) ؛ در ادامه با کشت این سلولها میزان آپوپتوز خود به خودی و نوترکیب بر میزان آپوپتوز نیز بررسی گردید. TNF تاثیر بیماران در مقایسه با افراد نرمال افزایش PBMC یافت هها: میزان آپوپتوز در زمان صفر و میزان آپوپتوز خود به خودی
برای مرگ سلولی برنامهریزی شدهاند. in vivo معنیداری داشته و نشان دهنده این است که سلولهای ایمنی در شرایط نسبت به آپوپتوز خود به خودی آنها افزایش معنیداری نداشت. TNF بیماران، تحت تاثیر PBMC میزان آپوپتوز بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این است که مسیرهای مرگ دیگری غیر از پذیرندههای مرگ، در امر آپوپتوز در این بیماران بطور معنیداری در مقایسه با افراد نرمال TNFRI و TNF دخیلند. همچنین میزان سرمی هر دو پروتئین در مراحل ابتدایی TNFRI با یکدیگر است و نشان دهنده نقش پروتکتیو r= افزایش یافته و این افزایش متناسب 0.908 بیماری است


بررسی اثر سیتوتوکسیک و آنتی پرولیفراتیو داروی حصا-آ بر روی سلولهای رده NB4(لوسمی پرومیلوسیتیک حاد) 
سوده نامجو، فاطمه نادعلی، احمد کاظمی، حسین درگاهی، حسین رضایی زاده، شهربانو رستمی، سید ناصر استاد،
دوره 6، شماره 3 - ( 6-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: لوسمی‌های حاد یکی از دلایل عمده سرطان در جهان می‌باشند. امروزه می‌توان از مواد طبیعی بعنوان یک منبع برای درمان سرطان استفاده کرد. حصا-آ دارویی با منشا دریایی و ترکیبی از گونه‌های دریایی مثل شامیگو و گونه‌های گیاهی مثل کرفس و زیره می‌باشد. حصا-آ شامل اجزای معدنی(50%)، اجزای آلی(45%) و آب(5%) می‌باشد و دارای اثرات ضد سرطانی و سیتوتوکسیک است. در این مطالعه تاثیر این دارو بر روی رده سلولی NB4(لوسمی پرومیلوسیتیک حاد) ارزیابی شده است.

روش بررسی:  حصا-آ در نرمال سالین به عنوان محلول استوک تهیه شد(غلظتmg/ml  80 و 4/7PH=) و سپس استریلیزه گردید. بعد از کشت و تکثیر رده سلولی NB4، سلولها با دوزهای mg/ml 1، 2، 4 و 8 میلی گرم در دسی لیتر تیمار شدند. درصد سلولهای زنده و مرده با رنگ آمیزی تریپان بلو و توسط لام نئوبار شمارش گردید. بوسیله‌ی روشMTT  درصد بقاء سلولها توسط الایزا ریدر در570 نانومتر تعیین شد. توسط فلوسیتومتری تاثیر دارو بر روی آپوپتوز مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: این مطالعه نشان داد که حصا-آ واجد اثر سیتوتوکسیک و آنتی پرولیفراتیو وابسته به دوز برعلیه رده سلولیNB4 می‌باشد و در دوز mg/ml  5 قادر به آپوپتوز در50% سلولها می‌باشد.

نتیجه‌گیری: اگر چه مکانیسم دقیق عملکرد سیتوتوکسیسیتی حصا-آ هنوز ناشناخته است، اما در این مطالعه مشخص شد که این دارو در سطح سلولی، سلولها را وادار به آپوپتوز سلولی در یک روش وابسته به دوز می‌نماید.


بررسی اثر HESA-A بر تکثیر و آپوپتوز رده سلولی لوسمی میلوژن مزمن(K562)
مدیحه قاسمی، فاطمه نادعلی، سید ناصر استاد، فرهاد ذاکر، شهربانو رستمی، حسین درگاهی،
دوره 6، شماره 4 - ( 8-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: لوسمی میلوژن مزمن، بدخیمی خونی مرتبط با ژن الحاقی BCR-ABL1 و فعالیت مداوم ABL-1 است. ایماتینیب خط اول درمان این لوسمی است، اما جمعیتی از بیماران به آن مقاومت نشان می‌دهند. بر این اساس هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر داروی HESA-A بر تکثیر و آپوپتوز رده سلولی لوسمی میلوژن مزمن(K562) می‌باشد.

روش بررسی:  در این مطالعه بنیادی از سلولهای K562 استفاده شد و زمان دو برابر شدن سلولها محاسبه گردید. داروی A HESA- در غلظت‌های 1، 2، 4و 8 میلی گرم در میلی لیتر بر سلولها اثر داده شد. پس از 72 ساعت جهت بررسی اثر سایتوتوکسیسیتی و تعیین IC50 ، MTT Assay وTrypan Blue Exclusion Assay انجام شد. سپس سلول‌ها 48 ساعت با دوز IC50 دارو مجاور شدند و آپوپتوز به روش فلوسایتومتری انجام شد. بررسی داده‌ها با آزمون Unpaired t test  به عمل آمد. 

یافته‌ها: زمان دو برابر شدن رده سلولی  K56224 ساعت محاسبه شد. نتایج MTT وTrypan Blue Exclusion Assay، کاهش وابسته به دوز سلول‌های زنده را نشان داد. IC50 دارو 5/3 میلی گرم در میلی لیتر بدست آمد. 22/19 درصد از سلولهای تیمار شده در هیستوگرام فلوسایتومتری در مکان سلولهای نکروزی قرار گرفتند.

نتیجه‌گیری: HESA-A دارای اثر سایتوتوکسیسیتی بر سلولهای K562 در الگوی وابسته به دوز است، و به نظر می‌رسد به کمک القا مرگ نکروزی توانسته است تاثیر گذار باشد.


اثر سینرژیستی ایندول تری کربینول با دوکسوروبیسین در افزایش القای آپوپتوز بر رده سلولی لوسمی لنفوبلاستیک حاد (NALM-6)
بهناز توسلی، مجید صفا ، احمد کاظمی،
دوره 8، شماره 5 - ( 10-1393 )
چکیده

زمینه و هدف: ایندول تری کربینول( I3C ) که در سبزیجات براسیکا یافت می‌شود خاصیت ضد سرطانی داشته و مکانیسم اصلی آن مهار فاکتور رونویسی هسته‌ای کاپا- B ( (NF- k B است. از سویی دوکسوروبیسین به عنوان یک داروی شیمی درمانی در کنار القای آپوپتوز در سلول‌های سرطانی، باعث فعال شدن NF- k B می‌شود. این فاکتور رونویسی با القای بیان ژن‌های دخیل در بقای سلولی از آپوپتوز جلوگیری می‌کند و باعث کاهش نتایج درمان می‌شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر I3C در همراهی با دوکسوروبیسین بر افزایش آپوپتوز در سلول‌های لوسمی لنفوبلاستیک حاد (NALM-6) است.

روش بررسی : در این مطالعه بنیادی، رده سلولی لوسمی لنفوبلاستیک حاد، گونه پیش ساز لنفوسیت B با غلظت‌های مختلف I3C برای 1 ساعت تیمار شد و سپس با دوکسوروبیسین 125 نانو مولار به مدت 24 ساعت مجاور گردید. بررسی محتوای DNA سلولی و رنگ آمیزی Annexin V-FITC برای ارزیابی میزان آپوپتوز انجام شد و با فلوسایتومتری مورد مطالعه قرار گرفت. بررسی داده‌ها با آزمون تی زوجی صورت گرفت. 

یافته‌ها : نتایج بررسی سیکل سلولی نشان داد I3C به صورت سینرژیستی در همراهی با دوکسوروبیسین باعث افزایش سلول‌ها در ناحیه‌ی sub-G1 یا ناحیه مربوط به سلول‌های آپوپتوتیک می‌شود. بررسی فلوسـایتومـتری رنگ آمیزی Annexin V-FITC نیز نشان دهنده‌ی اثر I3C در افزایش سلول‌های آپوپتوتیک در همراهی با دوکسوروبیسین بود.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد I3C به صورت سینرژیستی در همراهی با دوکسوروبیسین باعث افزایش القای آپوپتوز در سلولهای NALM-6 می‌شود.


تاثیر عصاره چای سبز بر میزان توان زیستی و آپوپتوز سلول‌های آدنوکارسینومای پستان انسان رده SKBR3 در مقابل سلول های فیبروبلاست نرمال (HU-02)
مریم ولی زاده، لیلا روحی، سید حسین حجازی،
دوره 12، شماره 3 - ( 6-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پستان یکی از شایع‌ترین انواع سرطان­ ها و دومین علت مرگ ناشی از سرطان در زنان می­باشد. در سال­ های اخیر بسیاری از مطالعات علمی و پزشکی نشان می­ دهند که چای سبز دارای اثرات ضدتکثیری، آنتی موتاژنیک، آنتی­اکسیدانی، ضدباکتری و ضدویروسی می­باشد. برخی از پلی­ فنول­های چای سبز دارای فعالیت ضد سرطانی هستند. در مطالعه ی حاضر تاثیر عصاره ­ی چای سبز بر سلول سرطان پستان ردهSKBR3 ، در مقایسه با سلول­ های فیبروبلاست نرمال (HU-02) بررسی شد.
روش بررسی: رده­ ی سلول­ های SKBR3 و HU-02 برای مدت زمان 24، 48 و 72 ساعت در غلظت­ های مختلف 50، 100، 200، 400 و 800 میکروگرم/میلی لیتر عصاره چای سبز انکوبه شدند، سپس توان زیستی با روش رنگ سنجی MTS و میزان القا آپوپتوز به وسیله دستگاه فلوسیتومتری با کیت آنکسین-پروپیدیوم یدید (Annexin-PI) طبق دستورالعمل کیت بررسی گردید.
یافته­ ها: با افزایش غلظت عصاره چای سبز به صورت وابسته به دوز و زمان، توان زیستی سلول­ ها نسبت به گروه کنترل کاهش را نشان داد. افزایش وقوع آپوپتوز نیز در سایر گروه­ های آزمایشی نسبت به گروه کنترل چشمگیر بود، حال آنکه غلظت 800 میکروگرم/میلی­ لیتر عصاره چای سبز در سلول­ های SKBR3 موثرتر بود. چای سبز اثر معنی­ داری در سلول­ های HU-02 نشان نداد.
نتیجه گیری: از آنجاکه تکثیر سلولی و اختلال در وقوع آپوپتوز یکی از ویژگی­ های اصلی سلول­ های سرطانی است، چای سبز می­تواند از طریق کاهش تکثیر سلولی و افزایش وقوع آپوپتوز در پیشگیری و درمان سرطان پستان استفاده شود.

بررسی اثرات آپوپتوزی تولمتین بر سلولهای سرطانی معده
ساناز نوروزی، رحیم احمدی، مینو ایرانشاهی،
دوره 14، شماره 2 - ( 3-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات نشان داده‌اند که داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بر تکثیر سلول‌های سرطانی سیستم گوارشی تاثیرگذارند؛ گرچه مکانیسم سلولی و مولکولی اثرات داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بر تکثیر سلول‌های سرطانی سیستم گوارشی در موارد زیادی واضح و آشکار نیست. هدف از این مطالعه، بررسی اثر غلظت سیتوتوکسیک تولمتین بر بیان ژن‌های  BAX و BCl2  در سلول‌های سرطانی معده (AGS) می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه‌ی تجربی-آزمایشگاهی سلول‌های AGS از بانک انستیتوپاستور تهیه گردید و به گروه‌های شاهد و در مواجهه با غلظتهای مختلف تولمتین تقسیم‌بندی شدند. اثرات سیتوتوکسیک تولمتین از طریق سنجش MTT اندازه‌گیری گردید. با استفاده از واکنش چند زنجیره ای در زمان واقعی (Real-time PCR: Poly Chain Reaction) بیان نسبی ژن‌های BAX و BCL2 نیز ارزیابی گردید. داده‌ها با استفاده از روش آماری آزمون واریانس یک‌طرفه بین گروه‌ها مقایسه شدند.
یافته ها: سطح بیان نسبی ژن ضد آپوپتوزی BCL2 در مقایسه با ژن آپوپتوزی BAX در سلول‌های AGS دریافت‌کننده غلظت IC50 تولمتین دچار کاهش بیشتری شد. 
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که تولمتین می‌تواند با کاهش بیان ژن ضدآپوپتوزی BCL2 سبب القای مرگ سلولی در سلول‌های AGS گردد. بر این اساس در نظر گرفتن تولمتین در درمان سرطان معده ممکن است حایز اهمیت باشد.

القای آپوپتوز در رده سلولی آدنوکارسینومای کولورکتال انسان و مهار رشد برخی پاتوژن‌های گوارشی با استفاده از متابولیت‌های لاکتوباسیلوس ساکئی
محدصابر ملکی، لیلا روحی، خلیل خاشعی ورنامخواستی،
دوره 14، شماره 6 - ( 11-1399 )
چکیده
‌‌زمینه و هدف: لاکتوباسیل‌ها از مهم‌ترین جنس‌های باکتری‌های اسید لاکتیک محسوب می‌شوند و استفاده از بعضی گونه‌های آن با توان پروبیوتیک می‌تواند در جلوگیری از رشد بعضی میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا و کنترل بیماری‌ها و سرطان‌های گوارشی موثر باشد. در مطالعه‌ی حاضر اثرات پروآپوپتوزی و ضدباکتریایی لاکتوباسیلوس ساکئی بر رده سلولی آدنوکارسینومای کولورکتال انسان و برخی پاتوژن‌های گوارشی بررسی گردید.
روش بررسی: در تحقیق حاضر، اثر ضدباکتریایی متابولیت‌های کشت باکتری‌های لاکتوباسیلوس ساکئی علیه باکتری‌های بیمار‌ی‌زای گوارشی به کمک روش چاهک بررسی گردید و قطر هاله عدم‌رشد ایجاد شده توسط ساکئی علیه هریک از باکتری‌های بیماری‌زا، اندازه‌گیری شد. با کشت رده سلولی (HT-۲۹) در محیط کشت DMEM محتوی ۱۰ درصد سرم جنین گاوی و تیمار سلول‌ها در غلظت‌های ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ میلی‌گرم/ میلی‌لیتر از متابولیت‌های ساکئی و انکوبه شدن در زمان‌ ۲۴ و ۴۸ ساعت، میزان القای آپوپتوز با استفاده از کیت آنکسین-پروپیدیوم یدید (Annexin-PI) طبق دستورالعمل کیت در هر دو زمان انکوباسیون مورد بررسی قرار گرفت. به منظور کاهش خطا، آزمون‌ها با سه بار تکرار انجام گرفت. 
یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که ساکئی قادر به تولید متابولیت‌های مقابله‌کننده با باکتری‌های بیماری‌زای گوارشی می‌باشد. نتایج تست انکسین نیز نشان ‌داد که با افزایش غلظت متابولیت‌ها، القای آپوپتوز در این رده‌ی سلولی (HT-۲۹) به‌صورت وابسته به دوز افزایش می‌یابد(۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که زمینه‌ی تحقیقاتی مناسبی برای بهره‌برداری از ترکیبات فعال زیستی تولیدشده توسط لاکتوباسیلوس ساکئی در کنترل و مقابله با باکتری‌های بیمار‌ی‌زای گوارشی و درمان آدنوکارسینومای کولورکتال وجود داشته باشد.

بررسی اثر سمیّت سلولی و آپوپتوزی لیگوستیلید (Z-Ligustilide) بر سلول‌های سرطان پستان MCF-7 و سلول‌های طبیعی فیبروبلاست انسانی HDF1BOM با استفاده از آزمون‌های MTT و Annexin
سعید میرزائیان، خلیل خاشعی ورنامخواستی،
دوره 15، شماره 2 - ( 3-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پستان به ‌منزله‌‌ی یکی از شایع‌ترین انواع سرطان و دومین علت شایع مرگ ناشی از سرطان در زنان است. در مطالعه حاضر، اثر لیگوستیلید (ماده مؤثر کلوس) بر روی رده‌‌ی سلول‌های سرطان پستان MCF-7 در مقایسه با رده‌‌ی سلول‌های طبیعی فیبروبلاست انسانی HDF1BOM مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت.
روش بررسی: سلول‌های رده‌‌ی MCF-7 و HDF1BOM پس از کشت، با غلظت‌های مختلف لیگوستیلید (Z)-3-butylidene-4,5-dihydrophthalide (Z-Ligustilide) (0، 50، 100، 150 و 200 میلی‌گرم/ میلی‌لیتر) به مدت 48 و 72 ساعت تیمار شدند. سپس توانایی زیستی با استفاده از دستگاه الایزا ریدر با روش رنگ‌‌سنجی MTT و میزان وقوع آپوپتوز با استفاده از دستگاه فلوسیتومتری و کیت انکسین-پروپیدیوم یدید (Annexin-PI) در دو زمان بررسی گردید. تحلیل آماری با استفاده از نرم‌‌افزارهای SPSS و FlowJo و آزمون‌‌های ANOVA و Huynh-Feldt انجام شد.
یافته‌‌ها: نتایج آزمون MTT برای رده سلولی MCF-7 کاهش درصد توانایی زیستی در همه غلظت‌ها را نشان داد(در تیمار 48 ساعته؛ از 70/60% (mg/ml  50) به 6/80 % (mg/ml 200)، در تیمار 72 ساعته؛ از 61/95% (mg/ml 50) به 5/84% (mg/ml 200)). همچنین نتایج آزمون Annexin نشان داد که میزان القای آپوپتوز وابسته به زمان و غلظت نبوده و در بیشتر گروه‌ها افزایش‌یافته است. بیشترین درصد آپوپتوز در تیمار 48 ساعته؛ 98/3% (mg/ml 50) و در تیمار 72 ساعته؛ 97/4% (mg/ml 100) بود. نتایج آزمون MTT برای رده سلولی HDF1BOM کاهش درصد توانایی زیستی در هر دو زمان نسبت به گروه کنترل را نشان داد(در تیمار 48 ساعته؛ از 97/24% (mg/ml 50) به 5/97% (mg/ml 200 )، در تیمار 72 ساعته؛ از 90/93% (mg/ml 50) به 5/26% (mg/ml 200)). همچنین طبق نتایج آزمون Annexin سلول‌هایی که در مرحله ابتدایی آپوپتوز قرار دارند درصد بیشتری را نشان می‌دهد(در تیمار 48 ساعته؛ 4/21% (mg/ml 150)، در تیمار 72 ساعته؛ 1/67% (mg/ml 200)). لیگوستیلید سمیّت سلولی قابل‌توجهی را در سلول‌های HDF1BOM نشان نداد.
نتیجه‏ گیری: با توجه به اینکه لیگوستیلید از طریق القای آپوپتوز اثر مهاری بر رشد، تکثیر و تهاجم سلول‌های سرطانی دارد؛ به نظر می‌رسد آن می‌‌تواند برای کاهش تکثیر سلولی در سرطان پستان استفاده شود.

اثر اسید سیتریک بر توان زیستی و القاء آپوپتوز در رده سلولی آدنوکارسینومای کولورکتال انسان (HT-29)
خلیل خاشعی ورنامخواستی، لیلا روحی، مهدی آل مومن،
دوره 15، شماره 3 - ( 5-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: آدنوکارسینومای کولورکتال به علت پاسخ ضعیف مبتلایان به درمان‌های رایج، یکی از علل شایع مرگ و میر می‌باشد. در این مطالعه اثر اسیدسیتریک بر توان زیستی و میزان وقوع آپوپتوز در رده سلولی آدنوکارسینومای کولورکتال انسان (HT-۲۹) بررسی شده است. اسیدسیتریک یک اسید آلی طبیعی است که عموما در عصاره‌ی مرکبات یافت می‌شود و به‌عنوان یک مهارکننده‌ی فیزیولوژیکی آنزیم‌های دخیل در مسیر گلیکولیز، در راستای حذف سلول‌های سرطانی مورد توجه می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه سلول‌های سرطانی کولورکتال رده‌ی HT-۲۹ در محیط کشت DMEM با ۱۰ درصد سرم جنین گاوی کشت داده شدند. سلول‌ها در غلظت‌های ۴۰۰، ۸۰۰ و ۱۶۰۰ میکروگرم/میلی‌لیتر اسیدسیتریک تیمار شدند و برای مدت زمان‌ ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت انکوبه گردیدند. میزان رشد سلولی با روش رنگ‌سنجی MTS بررسی شد، میزان القا آپوپتوز به وسیله‌ی دستگاه فلوسیتومتری با کیت آنکسین-پروپیدیوم یدید (Annexin-PI) طبق دستورالعمل کیت در هر سه زمان انکوباسیون بررسی گردید.
یافته‌ها: نتایج بررسی توان زیستی سلول‌های رده‌ی HT-۲۹ تیمار‌شده با غلظت‌های مختلف اسید‌سیتریک(۴۰۰، ۸۰۰ و ۱۶۰۰ میکروگرم/میلی‌لیتر)، بعد از گذشت زمان‌های سه‌گانه‌ی انکوباسیون(۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت) با استفاده از تست MTS حاکی از آن است که توان زیستی سلول‌های رده‌ی HT-۲۹ در تمام غلظت‌های اسیدسیتریک به‌صورت وابسته به دوز و زمان کاهش می‌یابد. همچنین نتایج القای آپوپتوز در رده سلولی HT-۲۹ تیمار شده با غلظت‌های مختلف اسیدسیتریک(۴۰۰، ۸۰۰ و ۱۶۰۰ میکروگرم/میلی‌لیتر)، بعد از گذشت زمان‌های سه‌گانه‌ی انکوباسیون(۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت) با استفاده از تست Annexin V-FITC، نشان می‌دهد که درصد سلول‌هایی که در مرحله‌ی ابتدایی و انتهایی آپوپتوز هستند با افزایش غلظت اسیدسیتریک و طول زمان انکوباسیون افزایش یافته‌اند، که این افزایش درصد آپوپتوز نیز نسبت به گروه کنترل در هر سه زمان ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت قابل ملاحظه می‌باشد.
نتیجه‌گیری: نتایج بیان می‌کنند که اسیدسیتریک قادر است از طریق القای مسیر آپوپتوزی توان زیستی سلول‌های آدنوکارسینومای کولورکتال را کاهش دهد. 

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پیاورد سلامت می باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb