جستجو در مقالات منتشر شده


6 نتیجه برای استافیلوکوک

حسین درگاهی، سید اصغر میرعمادی، شهنام صدیق معروفی، حمید چوبینه، سیروس عظیمی، محمدکاظم شریفی یزدی،
دوره 6، شماره 2 - ( 4-1391 )
چکیده

زمینه و هدف: اگرچه از وانکومایسین جهت درمان استافیلوکوک‌های مقاوم به متی سیلین استفاده می‌شود، امّا استفاده از این آنتی بیوتیک به تنهایی برای درمان بیمارانی که به هر دلیل دچار ضعف ایمنی هستند، ممکن نیست. از سوی دیگر، آنتی بیوتیک سفیپیم نیز اثر کشندگی روی باکتری‌های گرم مثبت از جمله استافیلوکوک‌ها را دارا می‌باشد. به همین دلیل، در این مطالعه اثر سینرژیسمی دو آنتی بیوتیک وانکومایسین و سفیپیم بر روی استافیلوکوک‌های کواگولاز مثبت و منفی در شرایط in vitro مورد مطالعه قرار گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه 100 نمونه بالینی استافیلوکوک‌های کواگولاز مثبت و منفی شامل نمونه‌های خون و ادرار از بخشهای مختلف بیمارستان امام خمینی(ره) در مدت یک سال جمع آوری، جدا سازی، تشخیص و مورد بررسی قرار گرفت. از روش اصلاح شده Kirby and Bauer برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی و از روش تهیه رقت در لوله برای تعیین MIC بر اساس رهنمودهای NCCLS استفاده گردید.

یافته‌ها: نتایج بدست آمده نشان داد پس از اضافه کردن وانکومایسین به سفیپیم کاهش رشد استافیلوکوک‌های کواگولاز مثبت مقاوم به متی سیلین از %5/3 به %100 رسید. همچنین اثر دو آنتی بیوتیک فوق بر سویه‌های استافیلوکوک‌های کواگولاز منفی مقاوم به متی سلین باعث شد تا کاهش رشد آنها از %5/4 به %100 برسد.

نتیجهگیری: نتایج این تحقیق نشان داد که دو آنتی بیوتیک ذکر شده اثر سینرژیسمی بر روی استافیلوکوک‌های کواگولاز مثبت و منفی داشتند.


محمدباقر خلیلی، میترا مشرف، محمدرضا شریفی، مریم ساده، علیرضا سازمند،
دوره 6، شماره 5 - ( 10-1391 )
چکیده

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس(SA) قادر است تقریباً در تمام بدن ایجاد عفونت نماید. بسیاری از کارکنان و بیماران بستری در بیمارستان­ها حامل این گونه هستند. مطالعه­ی حاضر در جهت تعیین فراوانی نسبی SA و میزان مقاومت آن به متیسیلین(MRSA) صورت گرفت.

روش بررسی:  از 151 نفر کارکنان اتاق عمل بیمارستان شهید صدوقی یزد، از طریق دو سواب برای ناخن و بینی نمونه برداری شد. نمونه­ها بر روی محیط مانیتول سالت آگار کشت شد و روی کلنی­های SA تعیین حساسیت به متیسیلین با کمک آنتی­بیوگرام انجام پذیرفت. داده­های به دست آمده با استفاده از آزمون مربع کای و تست دقیق فیشر تحلیل شدند.

یافته‌ها: شیوع SA 09/35% بود که به ترتیب در بینی و ناخن 2/19% و 9/15% دیده شد و شیوع MRSA در مجموع 92/11% بود که به ترتیب در بینی و ناخن 3/5% و 6/6% یافت شد. شیوع این باکتری در بینی جراحان بیش­ترین و در بینی کارکنان خدمات کم‌ترین ­به دست آمد، در ناخن جراحان کم‌ترین و در ناخن کارکنان خدمات بیش­ترین بود. رابطه­ی معنی‌داری بین سن، جنس و سابقه­ی کار با شیوع در حاملین وجود نداشت. ولی رابطه­ی معنی­داری بین رسته­ی شغلی و MRSA در بینی و ناخن وجود داشت. کلیه­ی ایزوله­های MRSA به وانکومایسین حساس بودند.

نتیجهگیری: با توجه به حساسیت شغلی کارکنان اتاق عمل، غربال­گری جهت تعیین ناقلین سویه­های فوق و اتخاذ روش­های درمان و بعضاً پیشگیرانه و نیز اجتناب از تجویز بی­رویه­ی آنتی­بیوتیک­ها پیشنهاد می­شود.


مهنوش پارسایی مهر، علی میثاقی، افشین آخوندزاده، اشکان جبلی جوان، مهدی طاهری، نبی شریعتی فر،
دوره 8، شماره 3 - ( 6-1393 )
چکیده

 

زمینه و هدف: اثرات سودمند پروبیوتیک‌ها بر بدن، امروزه یکی از مباحث مهم دنیای علم تلقی می‌شود، لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر ضد میکروبی سویه پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پاراکازئی جدا شده از ماست بر روی باکتری بیماری زای غذایی به نام استافیلوکوکوس اورئوس انجام گردید.

 

روش بررسی: در این تحقیق اثر سویه پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پاراکازئی جدا شده از ماست cfu/ml)108 ×1( بر رشد و تولید انتروتوکسین‌های باکتری استافیلوکوکوس اورئوسcfu/ml) 105×1(  مورد بررسی قرار گرفت که پس از تلقیح در محیط TSB و گرم خانه گذاری در دو دمای 25 و 35 درجه سانتی گراد، در زمان‌های صفر، 24، 48 و 72 ساعت، از کشت مخلوط و کنترل در محیط‌های اختصاصی BP و MRS کشت داده شد و سپس با استفاده از کیت الیزای ریدا اسکرین تولید انتروتوکسین بررسی گردید. یافته‌های این تحقیق با استفاده از آنالیز واریانس و آزمون مربع کای، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

 

یافته‌ها: پروبیوتیک‌ها در این مطالعه، رشد استافیلوکوکوس اورئوس را نسبت به نمونه‌ی کنترل 3 لوگ در دمای 25 درجه سانتی گراد و 2 لوگ در دمای 35 درجه سانتی گراد کاهش داد. سویه پروبیوتیکی تولید انتروتوکسین‌های A، C و E را در دمای 25 درجه سانتی گراد و انتروتوکسین‌های نوع E و A را در دمای 35 درجه سانتی گراد مهار کرد.

 

نتیجه‌گیری: استفاده از پروبیوتیک‌ها می‌تواند راهکار جدیدی برای کنترل زیستی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بدون استفاده از آنتی بیوتیک‌ها محسوب گردد.

 


فاطمه محمد جانی، کیومرث امینی،
دوره 11، شماره 6 - ( 12-1396 )
چکیده

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس فاکتورهای ویرولانس متعددی از قبیل توکسین ها، فاکتورهای تعدیل‌کننده‌ی سیستم ایمنی و اگزوآنزیم ها را تولید می‌کنند. این مطالعه به‌منظور شناسایی فاکتورهای مرتبط با ویرولانس و مقاومت(tst ،etB ،etA ،mecA و femA) در استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از نمونه‌های بالینی با روش Multiplex PCR  انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی، درمجموع ۶۰ استافیلوکوکوس اورئوس از بیمارستان شریعتی در تهران جمع‌آوری شد. حساسیت آنتی‌بیوتیکی به چندین عامل ضد میکروبی با استفاده از روش انتشار از دیسک و مطابق با دستورالعمل موسسه استاندارد آزمایشگاه و بالین انجام شد. پس از استخراج DNA ،Multiplex-PCR به‌منظور تکثیرtst ،etB ،etA ،mecA و femA  بر روی تمامی ایزوله‌های کلینیکی انجام شد.
یافته ها: در این مطالعه، تمامی ۶۰ ایزوله(%۱۰۰) ازنظر وجود ژن femA  مثبت بودند. بیشترین و کمترین میزان مقاومت به ترتیب مربوط به اریترومایسین و سفوکسیتین بود. تعداد ۳۳/۳%(۲۰;N) و ۴۳/۳%(۲۶;N) از ایزوله به ترتیب ژن‌های etb و tst را حمل می‌کنند. همه‌سویه‌ها برای ژن eta منفی بودند.
نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که در میان فاکتورهای زیاد تولیدشده توسط استافیلوکوکوس اورئوس، etb و tst نقش مهمی در پاتوژنز عفونت‌های استافیلوکوکی دارند. این نتایج نشان داد که شناسایی سویه‌های MRSA با استفاده از دیسک cefoxitin (در مقایسه اگزاسیلین) و یا PCR برای ژن mecA انجام شود.

احسان استبرقی، مجید صادق پور، امیر مهربانی،
دوره 12، شماره 3 - ( 6-1397 )
چکیده

زمینه و هدف: پوست انار حاوی مقادیر زیادی از ترکیبات آنتی باکتریال و آنتی اکسیدان می‌باشد. با افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی در باکتری اشریشیاکلی به عنوان عامل اساسی در عفونت ادراری و استافیلوکوک اورئوس عامل عفونت‌های مقاوم به درمان، نیاز جدی به درمان جایگزین و یا ترکیباتی که مقاومت کمتری از خود نشان دهند، احساس می‌شود. هدف، بررسی خواص آنتی باکتریال عصاره‌ی انار و ممانعت کننده از مقاومت آنتی بیوتیکی عصاره برعلیه باکتریهای پاتوژن می‌باشد.
روش‌ بررسی: پس از جمع آوری پوست تازه‌ی انار آنها را در مکانی به دور از نور خورشید و در سایه برای مدت 72-48 ساعت خشک کرده و عصاره‌گیری به روش خیساندن(ماسیراسیون Maceration) صورت گرفت، در بررسی میزان حداقل غلظت (رقت) مهارکننده از محیط مولرهینتون براث و برین هارت اینفیوژن آگار (Brain Heart Infusion Agar :BHI) استفاده شد.‌ در روش چاهک(میکرودایلوشن) میزان کدورت حاصل، ارزیابی گردید.
یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون میکرودایلوشن نشان داد که حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC:  Minimum Inhibitory Concentration) برابر با رقت 1/8 به میزان 25 میکرولیتر از عصاره‌ی انار برای باکتری اشریشیاکلی و باکتری استافیلوکوک اورئوس حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) برابر با رقت 1/16 به میزان 12/5 میکرولیتر از عصاره‌ی انار است.
نتیجه گیری: عصاره‌ی استخراج شده از پوست انار در شرایط ذکر شده بیشترین خاصیت ضدمیکروبی را در مقایسه با سایر موارد دارد. این عصاره با بیشترین اثر ضدمیکروبی بر روی استافیلوکوک اورئوس از باکتری‌های گرم مثبت و در مقابل اشریشیاکلی که شاخص آلودگی مدفوعی به شمار می رود نیز کاملا موثر است. در نهایت استافیلوکوک اورئوس بیشترین حساسیت را به این عصاره از خود نشان داد.

منیره رحیم خانی، علیرضا مردادی،
دوره 15، شماره 6 - ( 12-1400 )
چکیده

زمینه و هدف: استافیلوکوک‌های اورئوس جزو مهمترین عوامل عفونت‌های بیمارستانی به‌شمار رفته و می‌توانند عفونت‌های سطحی و یا عمقی ایجاد نمایند. در این بین سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین (Methicillin-Resistant Staphylococcus Aureus (MRSAاز اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند. در سال‌های اخیر مقاومت باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های موجود یکی از نگرانی‌های اصلی می‌باشد. بسیاری از باکتری‌ها امروزه به حداقل یکی از عوامل آنتی‌بیوتیکی و در بیشتر موارد به چندین آنتی‌بیوتیک از گروه‌های مختلف مقاومت نشان می‌دهند. هدف از مطالعه‌ی حاضر، اثر کشندگی محلول رویی جدا شده از استافیلوکوک اورئوس متاثر از سیپروفلوکسازین بر روی سویه‌های بالینی MRSA بوده است.
روش بررسی: در تحقیق حاضر، تعداد ۸۳ سویه استافیلوکوکوس اورئوس که بر روی محیط BHI براث کشت داده شده بود از بیمارستان‌های تابع دانشگاه علوم پزشکی همدان جمع‌آوری و به آزمایشگاه محل تحقیق ارسال شد. سویه‌های MRSA بالینی از نظر  فنوتیپ و ژنوتیپ تاییدشده و سپس (MIC) Minimum Inhibitory Concentration و (Minimum Bactericidal Concentration (MBC تعدادی از سویه‌های بالینی MRSA را به‌طور جداگانه در مجاورت آنتی‌بیوتیک سیپروفلوکسازین و همچنین محلول رویی (supernatant) که از محیط کشت مایع استافیلوکوکوس اورئوس زیر فشار سیپروفلوکسازین استخراج شده بود، به‌دست آمد.
یافته‌ها: تست‌های تشخیصی استافیلوکوکوس اورئوس از جمله رنگ‌آمیزی گرم بر روی کلنی‌ها و انجام تست‌های کاتالاز و کوآگولاز لوله‌ای انجام گرفت و مشخص شد که تمامی سویه‌ها استافیلوکوکوس اورئوس بودند. در مرحله‌ی بعدی با استفاده از PCR و پرایمر mecA هر ۸۳ سویه دارای ژن mecA بوده و از نظر ژنوتیپی نیز وجود سویه‌های MRSA تایید گردید. میزان متوسط MIC  سیپروفلوکسازین و محلول رویی برای سویه‌های مختلف MRSA به‌ترتیب mg/ml  ۰/۰۳۲ و ml/ml ۰/۰۲ و میزان متوسط MBC سیپروفلوکسازین و محلول رویی برای سویه‌های مختلف MRSA به‌ترتیب mg/ml ۰/۰۶۴ و ml/ml ۰/۰۴ به‌دست آمد.
نتیجه‌گیری: مقادیر MIC و MBC در مورد سویه‌های MRSA در مجاورت سیپروفلوکسازین و در مجاورت محلول رویی از نظر عددی تقریبا مشابه بودند که این نشان‌دهنده‌ی تاثیر کشندگی ماده پروتئینی ترشح شده از استافیلوکوک‌های کشت داده شده در مجاورت مقادیر بسیار کم سیپروفلوکسازین بر روی خود باکتری‌ها می‌باشد.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پیاورد سلامت می باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb