جستجو در مقالات منتشر شده


4 نتیجه برای بررسی تطبیقی

رضا صفدری، مرجان قاضی سعیدی، الهام پرتوی پور، حسین فرج زاده سرای،
دوره 2، شماره 1 - ( 6-1387 )
چکیده

زمینه و هدف : پیشقدمی های پیشرفته و تحقیقی اخیر در پرونده های الکترونیک سلامت بر کاربرد اصطلاح شناسی های رسمی و استاندارد تاکید دارند. سیستم نامگذاری نظام یافته پزشکی-اصطلاحات بالینی (SNOMED-CT) یکی از توسعه یافته ترین اصطلاح شناسی های این نوع است.  این سیستم بر پایه مفهوم است و ایجاد زبانی مشترک، یکپارچگی را در گردآوری و تبادل داده های بالینی ارائه کنندگان خدمات بوجود می آورد و ساختار لازم برای توسعه سیستم های EHR را تسهیل می نماید.
روش پژوهش: در این پژوهش دانش بررسی سیستم های نامگذاری نظام یافته پزشکی از روش توصیفی و در بخش نتیجه گیری از مقایسه و تطبیق استفاده شده است. گرد آوری اطلاعات از طریق بررسی کتب ، مقالات ، نشریات خارجی و اینترنت می باشد. اطلاعات هر کشور با توجه به اهداف مورد نظر با هم مقایسه شده و نتایج حاصله ارائه شده است.
یافته ها: یافته های حاصل از روند تکامل این سیستم عبارتند از اینکه کشور آمریکا و انگلستان،(SNOMED-CT) را با کاربرد در همه فعالیتهای بالینی بعنوان اصطلاح شناسی بالینی رفرنس اقتباس نموده و کشور استرالیا تحت ارزیابی این سیستم است و در حال حاضر از ویرایش های قدیمی تر تنها در کاربردهای پاتولوژیک استفاده می نماید. بررسی ساختار آن نشان داده که پیچیده و بر پایه مفهوم (مفاهیم بالینی) است و شامل دو بخش کلی است: 1) محتویات هسته (مفاهیم، توصیفات و ارتباطات) که همواره ثابت است، 2) محتویات خارج از هسته (نقشه بندی به سیستم های طبقه بندی و نامگذاری به اضافه ضمائم محلی) که برحسب نیازهای بهداشتی، مدیریتی و اصطلاحات بومی هر کشور متفاوت است. چنین ساختاری در کاربردهای مختلف نرم افزاری مثل پرونده الکترونیک سلامت قابل اجرا است.
بحث و نتیجه گیری: ساختار SNOMED CT در کشورهای آمریکا و انگلستان مورد مقایسه قرار گرفته و با در نظر گرفتن تشابهات (محتویات هسته SNOMED CT) و تفاوتها (محتویات خارج از هسته: نقشه های عرضی و ضمائم محلی)، ساختار کلی برای آن در ایران ارائه گردیده است. از آنجائی که SNOMED CT در کشور استرالیا تحت ارزیابی است، پژوهشگر روند تکامل و اجرای آن رادر این کشور بررسی نموده و با کسب تجربه اجرایی کشورهای آمریکا و انگلستان در این   زمینه ، راهکارها و چارچوب ساختاری مناسب برای آن در ایران را ارائه نموده است.


سیدمحمد هادی موسوی، فرزاد فرجی خیاوی، رویا شریفیان، گلسا شهام،
دوره 2، شماره 4 - ( 12-1387 )
چکیده

زمینه و هدف : یکی از بخشهای اصلی بیمارستان انبار عمومی است که با ذخیره سازی مواد، منابع و لوازم مصرفی بیمارستان مسئولیت تامین به موقع اجناس را در بخشهای مختلف بعهده دارد. به جز مواد مصرفی بخشهای مختلف که در انبار نگهداری می‌شود، مواد خطرناک نیز در بیمارستان نگهداری شده که احتمال انفجار و آتش سوزی را مطرح می‌کند. بنابراین با توجه به اهمیت رعایت استانداردهای ایمنی جهت پیشگیری از حوادث ذکر شده لازم است تا رعایت اصول ایمنی از هر نظر در حداکثر میزان ممکن انجام پذیرد. این بررسی با هدف تعیین میزان رعایت استانداردهای ایمنی در بخش انبارهای عمومی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفته است.
روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی است که به روش مقطعی انجام شد. جامعه آماری آنرا انبارهای عمومی تعداد 16 بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می‌دادند. متغیرهای مورد پژوهش شامل رعایت ایمنی در انبار، رعایت استانداردهای فیزیکی، ایمنی از نظر سرقت، آتش سوزی، نگهداری اقلام فاسد شدنی، نگهداری مواد قابل انفجار و اشتعال، چیدمان صحیح کالا و استفاده از ابزار کار مناسب بود. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز برگه مشاهده بود که برای هر یک از متغیرهای پژوهش به نسبت اولویت تعدادی سوال در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که ایمنی کلی در جامعه مورد پژوهش 42/85 % است که نشاندهنده ایمنی بالای انبارها در کلیه بیمارستانهای تابعه دانشگاه می‌باشد ، اما از نظر فیزیکی حدود 92/87 % ، از نظر مقابله با سرقت 75/93 % ، مقابله با آتش سوزی 93/78 % ، نگهداری مواد فاسد شدنی 08/77 % ، نگهداری مواد قابل اشتعال 22/97 % ، چیدمان مناسب کالا 53/96 % و استفاده از ابزار مناسب 56/80 % موارد ایمنی برآورد شده است.
بحث و نتیجه گیری: انبار بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران از تمام جنبه‌ها در وضعیت ایمن قرار دارند بجز موارد مقابله با آتش سوزی و نگهداری مواد فاسد شدنی که در شرایط نسبتاً ایمن هستند و باید در جهت ارتقاء ایمنی و رعایت بیشتر اصول انبارداری آنها سعی و تلاش کرد .


حسین درگاهی، مرجان قاضی سعیدی، مقصود قاسمی،
دوره 3، شماره 3 - ( 12-1388 )
چکیده

زمینه و هدف : آموزش الکترونیکی یک فرآیند جدید در آموزش است که براساس فناوری‌های رایانه‌ای، چند رسانه‌ای و پردازشگرها، شکل گرفته است. با پیشرفت آموزش الکترونیکی، آموزش علوم پزشکی نیز از ظرفیت های آن در زمینه‌های مختلف بهره جسته است.برای توفیق در پیاده سازی آموزش الکترونیکی و بهره مندی از ظرفیت‌ها و گریز از تهدیدهای احتمالی در کشور، پرداختن به
مطالعات تطبیقی و بهره برداری از تجارب دانشگاهی موفق در کشورهای پیشرو در زمینه آموزش الکترونیکی لازم و ضروری است.
روش بررسی: این پژوهش بصورت تطبیقی و توصیفی - مقطعی در طول سالهای 2007 و 2008 میلادی با استفاده از سایت تعداد هشت دانشگاه در کشورهای پیشرو و منتخب در زمینه آموزش الکترونیک علوم پزشکی در پنج قاره دنیا و بهره برداری از تعداد شصت و دو منبع و کلید واژه‌های آموزش الکترونیکی، رشته های علوم پزشکی، فناوری ارتباطات، بررسی تطبیقی، دانشگاه انجام شده است. در نهایت، فعالیت‌های انجام شده در دانشگاه‌های مزبور با وضعیت موجود آموزش الکترونیکی در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور که در این خصوص عملکرد بهتری داشته اند، مورد مقایسه قرار گرفته است.
یافته‌ها: یافته‌های بدست آمده نشان می‌دهد دانشگاه منچستر در انگلستان و دانشگاه دکین در استرالیا در زمینه راه اندازی و ایجاد دوره‌های آموزش الکترونیکی در رشته های علوم پزشکی از قدمت و تجربه بیشتری برخوردار هستند. در کلیه دانشگاه‌های پیشرو ارزیابی دانشجویان بصورت حضوری، آنلاین و ترکیبی است. در دانشگاه‌های کشور افریقای جنوبی کلیه آموزش‌های الکترونیکی بصورت رشته‌های منجر به مدرک ارائه می‌شود، در حالیکه در سایر دانشگاه‌ها بصورت دوره‌های تک درس، کوتاه مدت و رشته‌های منجر به مدرک در اختیار علاقمندان قرار می‌گیرد. ارائه رشته‌ها و دوره‌های علوم بهداشتی بصورت الکترونیکی نسبت به سایر رشته‌ها و دوره‌ها در دانشگاه‌های مورد مطالعه بیشتر است.
 بحث و نتیجه گیری:  بنظر می‌رسد دانشگاه‌های مورد مطالعه در کشورهای منتخب درخصوص تاریخچه، واحد متولی، ملزومات ورود، نوع ارزیابی، نحوه ارائه تکالیف، روش ثبت نام و نوع آموزش الکترونیکی بکار رفته بصورت متفاوت با یکدیگر عمل می‌کنند. نتایج این بررسی نشان داد که سیستم آموزش الکترونیکی در دانشگاه علوم پزشکی کشور در مقایسه با کشورهای پیشرو، کاستی‌هایی دارد. لازمه موفقیت در بکارگیری موفق این سیستم برقراری زیر ساخت‌های فناوری و فرهنگی و ارتقاء مهارت مورد نیاز کاربران است.


فریبا نباتچیان، ناهید عین‌اللهی ، سکینه عباسی، میترا قریب، میترا زارع بوانی،
دوره 9، شماره 1 - ( 2-1394 )
چکیده

  زمینه و هدف: علوم آزمایشگاهی یکی از رشته‌های مهم گروه علوم پزشکی است که ارتباط نزدیکی با سایر رشته‌های این گروه دارد. هدف از این تحقیق، تعیین مطابقت برنامه درسی دوره کارشناسی علوم آزمایشگاهی در ایران و چند کشور جهان می‌باشد.

  روش بررسی: این پژوهش، به صورت مروری با روش تطبیقی و با استفاده از انطباق برنامه درسی رشته کارشناسی علوم آزمایشگاهی با برنامه درسی کشورهای آمریکا، استرالیا، ژاپن، انگلستان و ترکیه انجام شد.

  یافته‌ها: بررسی تطبیقی برنامه درسی رشته کارشناسی علوم آزمایشگاهی با کشورهای منتخب از نظر تعداد واحدهای دروس پایه و اختصاصی، نوع دروس، دروس کارآموزی در عرصه و پروژه نشان داد که این برنامه با کشورهای ترکیه و استرالیا تطابق قابل ملاحظه‌ای دارد. واحدهای کارآموزی در عرصه در بیمارستان‌ها در مقایسه با دانشگاه‌های معتبر دنیا، بازده پایین‌تری دارند.

  نتیجه‌گیری: برنامه درسی دوره کارشناسی علوم آزمایشگاهی در ایران با کشورهای جهان تطابق دارد. اما توجه بیشتر به واحدهای کارآموزی و پروژه‌های کارشناسی می‌تواند در بهبود کیفیت آموزش این رشته بسیار مؤثر باشد.



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پیاورد سلامت می باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb