زمینه و هدف: اختلالات نورولوژی، شرایطی است که ناشی از اختلال در بخشی از مغز یا سیستم عصبی باشد. افزایش شیوع این اختلالات و بار اقتصادی بالایی که بر جامعه تحمیل میکند، لزوم بازنگری در سیاستهای اصلاح مراقبت‌های بهداشتی را بیش از پیش نمایان ساخته است. پژوهش حاضر با هدف محاسبه‌ی بهای تمام شده‌ی خدمات ارایه شده به بیماران نورولوژی اطفال درصدد است به کاهش هزینه‌ها کمک نماید.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه‌ی موردکاوی از نوع کمی است که به شیوه‌ی توصیفی-تحلیلی به‌صورت مقطعی به پیاده‌سازی مدل بهایابی بر مبنای فعالیت زمانگرای فازی (FTDABC) در درمان بیماران نورولوژی اطفال در سال ۱۳۹۵ پرداخته است. به‌منظور بررسی تفاوت معنی‌داری بهای تمام شده خدمات در مدل بهایابی FTDABC و سنتی از آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون استفاده شد.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش، ضمن تایید معنی‌داری بهای تمام شده‌ی خدمات ارایه شده به بیماران به هر دو روش بهایابی، بهای تمام شده‌ی خدمات درمانی بیماران با استفاده از مدل FTDABC را معادل ۵,۷۳۶,۸۴۳,۴۳۲ ریال برآورد کرد که از این مقدار ۴۱/۶۱% به سربار و ۵/۹۴% به هزینه‌ی ظرفیت بی‌استفاده‌ی سربار اختصاص یافت. فعالیت ویزیت و مشاوره، کنترل علایم حیاتی و جابه‌جایی بیمار به‌ترتیب زمانبرترین فعالیتها در فرایند درمان شناسایی شد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش، نیاز به اصلاح مدیریت منابع انسانی و کاهش ظرفیت بی‌استفاده جهت افزایش اثربخشی منابع بیمارستان و بهبود فرایندهای درمانی ضروری به نظر میرسد. درصورتی‌که مدیر بتواند فعالیت جابجایی بیماران را ۲۰% کاهش دهد، منجر به کاهش ۲/۸۹% زمان و ۱/۸۶% بهای تمام شده فرایند درمان می‌شود.
