مجله

---

زمینه و هدف: شناسایی معیارهای یک استاد توانمند و تلاش در جهت تقویت و بکارگیری آن‌ها در امر تدریس توسط استادان ، موجب افزایش ارتقاء فرآیند یادگیری خواهد شد. یکی از مهمترین روش‌های تعیین معیار‌های یک استاد توانمند، نظرخواهی از دانشجویان است. این پژوهش با هدف ارزیابی معیار‌های مزبور از دیدگاه دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1389 به انجام رسید.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، تعداد 200 نفر از دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مقطع کارشناسی با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته‌ای بود که روایی آن با نظر متخصصین و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (85/0α=) تأیید شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و به کمک آزمون آماری t انجام شد.

یافته‌ها: معیارهایی از قبیل، تسلط بر موضوع درسی(8/86%)، قدرت بیان و انتقال مطالب آموزشی(2/86%)، حفظ شخصیت دانشجو و احترام به وی(6/85%)، داشتن سعه صدر و حسن خلق(85%) و وجدان کاری و حس مسئولیت(4/84%) به عنوان مهم‌ترین معیارهای یک استاد توانمند شناخته شدند. ارتباط معناداری بین جنسیت و رشته تحصیلی با حیطه‌های چهارگانه انتخاب یک استاد توانمند مشاهده نشد(05/0p>).

نتیجه‌گیری: حیطه توانایی‌های حین تدریس ، دارای بیشترین اهمیت از دیدگاه دانشجویان مورد مطالعه بود. لذا ، پیشنهاد می‌شود توجه بیشتری در برنامه ارزشیابی استادان به مولفه های این حیطه معطوف شود.

---

 

زمینه و هدف: سبک‌های یادگیری یکی از مولفه‌های موثر در فرایند یاددهی– یادگیری است. لذا این پژوهش با هدف بررسی سبکهای یادگیری دانشجویان مدیریت بهداشت و درمان در سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.

 

روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 91 انجام شد. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان مدیریت خدمات بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مقاطع کارشناسی(سال اول و سال اخر)، کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی به صورت سرشماری در مطالعه وارد شدند(نرخ پاسخگویی85%). ابزار مورد استفاده در این مطالعه پرسشنامه‌ی استاندارد Kolb بود(الفای کرونباخ برای مدها و محورها(70/0 تا 90/0). پس از جمع آوری داده‌ها طبق راهنمای پرسشنامه‌ی Kolb با استفاده از آمار توصیفی و آمار تحلیلی(T-Test, χ2) تجزیه و تحلیل انجام شد.

 

یافته‌ها:  در بین دانشجویان تحصیلات تکمیلی مدیریت بهداشت و درمان "سبک انطباق یابنده" (دانشجویان دکترای تخصصی 10 نفر(6/55%) و دانشجویان کارشناسی ارشد 16 نفر(64%)) به عنوان سبک یادگیری ترجیحی تعیین شد. در مقطع کارشناسی، دانشجویان "سبک همگرا" 27 نفر(67/45%) را به عنوان سبک غالب انتخاب کردند.

 

نتیجه‌گیری: باتوجه به سبک یادگیری دانشجویان مدیریت بهداشت و درمان، نتایج مطالعه‌ی حاضر بر استفاده از "روش‌های تدریس مبتنی بر ایفای نقش و شبیه سازی" در مقطع تحصیلات تکمیلی و استفاده از "رویکرد مبتنی بر مسئله" در مقطع کارشناسی تاکید می‌کند.