مجله

---

زمینه و هدف: آگاهی از علل رخداد سوانح برای پیشگیری از آنها حیاتی بوده و داده‌های ضعیف، سودمندی آنها را کاهش می‌دهد. در این رابطه کفایت منبع داده‌ها اهمیت بسیار دارد. هدف این پژوهش بررسی میزان کفایت داده‌های علل خارجی صدمات برای کدگذاری بر اساس کتاب ICD-10 بود.

روش بررسی: پژوهش توصیفی- مقطعی بر روی 1000 پرونده بیماران بستری و اورژانس سال 1386 بیمارستان شهید بهشتی کاشان صورت پذیرفت. داده‌های مورد نیاز کدگذاری، بر اساس دستورالعمل‌های کتاب ICD-10 و به تفکیک گروههای؛ تصادف حمل و نقل، مسمومیت، سوختگی، برق گرفتگی، نزاع، تهدیدات تنفسی، خودکشی، گزیدگی، جراحات ناشی از اجسام جاندار و بی جان از پرونده‌هایی که تصادفی سیستماتیک برحسب ماه‌های سال انتخاب شدند، استخراج و در چک لیست وارد شدند. داده‌ها با نرم افزار SPSS و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: داده‌های مورد نیاز برای اختصاص سه کاراکتر اول علل خارجی صدمات در740 پرونده(74 درصد) وجود داشت. داده‌های کاراکتر چهارم علل خارجی تصادفات حمل و نقل در430 پرونده(7/88 درصد) مربوطه کافی بود. داده‌های مربوط به محل رخداد حادثه، در 109پرونده(16/21 درصد) و داده‌های نوع فعالیت فرد در زمان وقوع حادثه، در 50 پرونده(5 درصد) کفایت لازم را داشت.

نتیجه‌گیری: داده‌های علل خارجی صدمات به خصوص کاراکتر پنجم، کفایت لازم را ندارند. ارزیابی‌های بیشتر و هدفمندتر برای افزایش کفایت این داده‌ها ضروری است.

---

---

مقدمه و هدف: حوادث ترافیکی در ایران یکی از علل اصلی مرگ و میر و ناتوانی محسوب می شود، شناسایی عوامل مرتبط با این حوادث، می تواند در پیشگیری و مدیریت مناسب حوادث ترافیکی مفید باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین اپیدمیولوژی ترومای ناشی از حوادث ترافیکی در بیمارستان امام خمینی(ره) ارومیه طی سالهای ۱۴۰۱- ۱۳۹۶ انجام گرفت.
مواد و روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی بوده که بر روی بیماران بستری ناشی از حوادث ترافیکی در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه، به مدت پنج سال انجام گرفت. داده های مورد نیاز شامل مشخصات دموگرافیک و اطلاعات مصدوم (نقش مصدوم، زمان وقوع تصادف، مکان وقوع تصادف، نوع وسیله نقلیه، ناحیه آسیب دیده و وضعیت مصدوم هنگام ترخیص) بود که از سیستم ثبت ترومای دانشگاه علوم پزشکی ارومیه استخراج گردید. داده­ها پس از جمع آوری وارد نرم افزارSPSS۱۶  شده و از طریق جدول توزیع فراوانی و شاخصهای مرکزی و پراکندگی توصیف گردید.
یافته ها: در این مطالعه از ۲۰۸۶ مورد مصدوم،۷۴/۴۰ % (۱۵۵۲ نفر) مذکر بودند. میانگین سنی مصدومین ۱۸/۴۷± ۳۴/۴۹ سال بود. نوع وسیله نقلیه تصادفی اکثر مصدومین با ۵۶/۷۰ % (۹۹۸ مورد) موتورسیکلت بود. بیشترین مصدومین ۵۲/۷۳ % (۱۱۰۰مورد) راننده و از این بین  ۵۷/۴۵ % (۶۳۲ مورد) راکب موتورسیکلت بودند. ۳۴/۰۸%  (۷۱۱ مورد) آسیب­های وارده به اندامهای بدن در قسمت سر،گردن و صورت بود.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که اکثر مصدومین حوادث ترافیکی را رانندگان جوان موتورسیکلت تشکیل می­دهند و همچنین بیشترین آسیب مربوط به ناحیه سر و گردن بود. بنابراین، ضروری است با شناخت عوامل خطر و تاثیر هر یک از آنها بر پیامد سوانح جاده­ای، به انجام مداخلات مناسب جهت پیشگیری از رفتارهای پرخطر رانندگان جوان و فرهنگ سازی رعایت نکات ایمنی پرداخته شود. همچنین در نظام سلامت نیز، آمادگی های لازم از لحاظ نیروی انسانی و تجهزات پزشکی جهت مدیریت درمان آسیب های ناشی از حوادث ترافیکی ایجاد گردد.