مجله

زمینه و هدف: یکی از عوامل مهم در انتخاب مدیران، بررسی ویژگی‌های شخصیتی آنان است. اگر مدیران متناسب با ویژگی‌های شخصیتی مرتبط انتخاب شوند، شکوفایی و بهره‌وری سازمان‌ها بیشتر خواهد شد. لذا این پژوهش، با هدف تعیین انطباق ویژگی‌های شخصیتی مدیران ارشد با شغل مدیریت در دانشکده‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران تدوین شده است.

روش بررسی: این پژوهش بصورت توصیفی-تحلیلی و از نوع مقطعی بود که در بین سال‌های 92-1391 انجام شد. جامعه پژوهش شامل 34 نفر از روسا و معاونان دانشکده‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش نامه شناخت شخصیت " Bass, Valenzi & Eldrige " شامل 27 سوال بود. داده‌های حاصل در نرم افزار spss 18 جمع آوری شد و جهت تحلیل داده‌های جمع آوری شده از آمار توصیفی فراوانی، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی آزمون T تک نمونه‌ای و دو نمونه‌ای و ANOVA استفاده شد.

یافته‌ها: همگی مدیران مورد مطالعه هر چهار ویژگی شخصیتی مدیریتی را دارا بودند و فراوانی تیپ شخصیتی درون نگر در بین مدیران از بقیه موارد یشتر بود و از بقیه ویژگی‌ها نیز بطور نسبی برخوردار بودند. بین ویژگی شخصیتی قاطع/جسور مدیران با نوع دانشکده نیز تفاوت معناداری مشاهده شد.

نتیجه‌گیری: حدود نیمی از مدیران دانشکده‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران دارای تیپ شخصیتی مدیر هستند. ازآنجاکه جهت انتخاب مدیران دانشگاه، آزمون تناسب شغل با شخصیت صورت نمی‌گیرد. لذا پیشنهاد می‌شود به لحاظ ارتقا عملکرد مدیران، علاوه بر انجام آزمون‌های دیگر، از آزمون تناسب شغل با شخصیت نیز استفاده شود.

زمینه و هدف: مشارکت کارکنان و سازگاری سازمانی دو متغیر اساسی و اثرگذار بر عملکرد سازمان‏ها هستند. مدیران باید ضمن توجه ویژه به این دو متغیر، سعی کنند همواره آن‏ها را بهبود بخشند. در این راستا، پژوهش حاضر به تعیین ارتباط بین مشارکت سازمانی و سازگاری سازمانی در بیمارستان‏های عمومی آموزشی کرمان پرداخته است.

روش بررسی: جامعه‏ی پژوهش حاضر، شامل کلیه‏ی کارکنان سه بیمارستان عمومی آموزشی کرمان بود که به تعداد 1370 نفر برآورد گردیدند. جهت انتخاب نمونه به تعداد 302 نفر، از روش نمونه‌گیری نظام‌مند استفاده گردید. داده‏ها با استفاده از پرسش‌نامه استاندارد دنیسون گرداوری شد و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس و آزمون‏های پس تجربه، تحلیل گردیدند.

یافته‌ها: بر اساس یافته‏های به دست‌ آمده، دو متغیر مشارکت و سازگاری و شاخص‏های مربوط به هر کدام در سطح قابل قبولی قرار داشتند. بین دو متغیر اصلی شاخص‏های مربوط به آن‏ها رابطه‌ی مثبت و معناداری مشاهده شد. علاوه بر این، متغیرهای مزبور در بیمارستان‏های مورد مطالعه با هم اختلاف معناداری داشتند.

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر می‏تواند به عنوان مکملی برای ارزیابی و پیش‏بینی اولویت‏های تغییر در بیمارستان‏های مذکور و تدوین بهتر راهبرد‏ها برای اجرای موفقیت‌آمیز فنون و فرایندهای مدیریت به‏ کار گرفته شود.