مجله

روش بررسی: 33 نفر از مدیران دانشگاه علوم پزشکی شیراز و 132 نفر از کارکنان تحت سرپرستی آنان به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنیها پرسشنامه‌های سبک رهبری پوربنه، سلامت عمومی گلدبرگ و رضایت شغلی هرزبرگ را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t گروههای مستقل و خی دو استفاده شد.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بین سلامت عمومی مدیران و سبک رهبری آنها و نیز بین سبک رهبری مدیران و رضایت شغلی کارکنان آنها رابطه مثبت وجود دارد. همچنین بین تعداد مدیران در چهار نوع سبک رهبری تفاوت معنادار وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: همدلی، خودآگاهی، انگیزش بالا و اعتماد بنفس ویژگیهایی هستند که باعث رابطه مثبت بین سلامت عمومی و سبک رهبری مشارکتی می‌شود. همچنین همین ویژگیها در مدیران، باعث بالا رفتن عزت نفس، انگیزش و در نتیجه بالا رفتن سطح رضایت شغلی کارکنان خواهد شد. 

روش بررسی: روش پژوهش علّی- مقایسه­ای(پس رویدادی) بود که به صورت میدانی انجام شد. از بین کلیه­ی نوزادان متولد شده بین دی ماه 1387 تا آذر 1388 در 20 مرکز بیمارستانی و زایشگاهی استان گیلان 168 نوزاد کم وزن و 157 نوزاد با وزن طبیعی به همراه مادرانشان به صورت تصادفی ساده(قرعه کشی) انتخاب و مادران ضمن پاسخگویی به سؤال‌های مربوط به ویژگی­های زیستی و وضعیت اقتصادی به پرسشنامه سلامت عمومی با اعتبار82/0 پاسخ دادند. داده­ها با آزمون آماری مجذور کا و t گروه­های مستقل با نرم افزار Spss تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: بین مادران مورد و شاهد از نظر سن بارداری، قد، فاصله­ی بین دو بارداری، افزایش وزن طول بارداری، وضعیت اقتصادی، وضعیت تغذیه و سلامت عمومی(روانی) تفاوت معناداری مشاهده شد(01/0 P).

نتیجه گیری: عوامل مختلفی بر وزن نوزادان به هنگام تولد اثر دارند. لذا کاهش نرخ کم وزنی به عنوان یکی از شاخص‌های مهم بهداشتی جامعه، مستلزم همکاری متقابل گروه­ها و سازمان­های مختلفی از جمله وزارت بهداشت و درمان، مراکز مشاوره و روان درمانی و صدا و سیما خواهد بود.

زمینه و هدف : از عوامل مؤثر در رضایت شغلی افراد، میزان سلامت عمومی و نوع تیپ شخصیتی آنان می­باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطۀ سلامت عمومی و تیپ­های شخصیت با رضایت شغلی کارکنان بود.

روش بررسی: تعداد 71 نفر از کارمندان زن و مرد 21 تا 56 ساله مرکز بهداشت شهرستان یزد با روش نمونه­گیری تمام‌شماری و با استفاده از پرسشنامه­های سلامت عمومی28 GHQ – ، رضایت شغلی JDI و شخصیتی پنج عاملی NEO مورد بررسی قرار گرفتند. روش مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود و داده­ها، با استفاده از آزمون­های آماری همبستگی پیرسون، t مستقل، تحلیل واریانس یکراهه و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها : نتایج نشان داد که ارتباط سلامت عمومی با تیپ روان­نژندی، مستقیم(542/0= r ) و با برونگرایی و دلپذیربودن، معکوس(34/0- و 38/0- = r ) است و با انعطاف­پذیری و مسئولیت­پذیری ارتباطی ندارد. ارتباط سلامت عمومی با سه مؤلفۀ رضایت شغلی(ماهیت کار، ارتقاء شغلی، حقوق و نمره کل رضایت شغلی) معکوس بود و با رضایت از همکاران و سرپرست رابطه­ای نداشت. سلامت عمومی پایین با شخصیت روان­نژندی همراه بود و سلامت عمومی خوب با تیپ­ شخصیتی برونگرا و دلپذیربودن ارتباط داشت. همچنین سلامت عمومی پایین با رضایت شغلی پایین همراه بود و برعکس. در تحقیق حاضر، در مورد ارتباط تیپ­های شخصیتی و رضایت شغلی، فقط بین رضایت از ماهیت­کار و برونگرایی همبستگی در سطح(01/0= p ) وجود داشت.

نتیجه ‌ گیری: بنابراین می­توان نتیجه گرفت که با کاهش یا افزایش سلامت عمومی و تأثیر ویژگی­های شخصیتی، میزان رضایت شغلی نیز کاهش یا افزایش می­یابد.

زمینه و هدف: یکی از مؤلفه‌های مهم هر مدیر موفق، سلامت عمومی اوست. مدیرانی که از وضعیت جسمانی و روانی مطلوب برخوردار نباشند در اداره سازمان خود دچار مشکل خواهند شد. لذا این پژوهش با هدف تعیین وضعیت سلامت عمومی در میان مدیران اجرایی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران تدوین شده است.

روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی در سال 1391 انجام شد. جامعه پژوهش شامل 25 مدیر اجرایی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه سلامت عمومی شامل 28 سوال در چهار بخش سلامت جسمانی، اضطراب، افسردگی و کارکردهای اجتماعی بود. داده‌های حاصل در نرم افزارSPSS 17  جمع آوری شد و توسط آزمون‌های همبستگی Independent one sample T، Spearman و Mann-Whitney و واریانس یکطرفه مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد مدیران اجرایی بیمارستان‌های مورد مطالعه از نظر روانی و جسمی سالم هستند و در نهایت از نظر عمومی سلامت می‌باشند. هم چنین، مشخص شد بین متغیرهای اضطراب با اختلالات جسمانی، افسردگی با سلامت جسمانی، اضطراب و اختلال کارکرد اجتماعی همبستگی مستقیم دارد.

نتیجه‌گیری: میزان سلامت عمومی در میان مدیران بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران در مقایسه با نتایج سایر مطالعات مشابه در ایران و در سایر کشورها بالاتر است. لذا پیشنهاد می‌شود به منظور حفظ و ارتقا هرچه بیشتر سلامت عمومی مدیران، بر روی استفاده از معاینات دوره‌ای، ارائه آموزش‌های مورد لزوم و خدمات مشاوره‌ای بطور خاص تأکید شود.

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی سندرمی مشتمل بر خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کاهش کفایت شخصی بوده و پرسنل سیستم بهداشتی درمانی به دلیل مواجهه با استرس های فیزیکی، روانی و هیجانی به شدت در معرض فرسودگی شغلی اند. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین فرسودگی شغلی و سلامت عمومی کارکنان اداری مالی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گردید.
روش بررسی: در این مطالعه ی توصیفی تحلیلی، حجم نمونه پژوهش شامل ۱۵۰ نفر از پرسنل اداری مالی شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش، شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسش نامه ی فرسودگی شغلی مازلاک بود که روایی و پایایی آن قبلاً تعیین و تایید شده بود.
یافته ها: نتایج نشان داد که ارتباط معنا داری(۰/۰۰۱>p) بین فرسودگی شغلی و سلامت عمومی وجود دارد؛ به این ترتیب که با افزایش فرسودگی شغلی سلامت عمومی کاهش پیدا می کند. همچنین فرسودگی شغلی با متغیرهای میزان رضایت از کار و میزان رضایت از ارتباط با همکاران  رابطه ی معناداری(۰/۰۵>p) داشت ولی با متغیرهای سن، جنس، سابقه کار، کار هفتگی، وضعیت تاهل و درآمد ارتباط معنا داری مشاهده نشد. 
نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنی دار فرسودگی شغلی و سلامت عمومی در این پژوهش، به کارگیری روش های اصلاح شرایط محیط کار و ارتقای بهداشت روانی کارکنان دانشگاه توصیه می گردد.