زمینه و هدف: آگاهی از علل رخداد سوانح برای پیشگیری از آنها حیاتی بوده و دادههای ضعیف، سودمندی آنها را کاهش میدهد. در این رابطه کفایت منبع دادهها اهمیت بسیار دارد. هدف این پژوهش بررسی میزان کفایت دادههای علل خارجی صدمات برای کدگذاری بر اساس کتاب ICD-10
بود.
روش بررسی: پژوهش توصیفی- مقطعی بر روی 1000 پرونده بیماران بستری و اورژانس سال 1386 بیمارستان شهید بهشتی کاشان صورت پذیرفت. دادههای مورد نیاز کدگذاری، بر اساس دستورالعملهای کتاب ICD-10 و به تفکیک گروههای؛ تصادف حمل و نقل، مسمومیت، سوختگی، برق گرفتگی، نزاع، تهدیدات تنفسی، خودکشی، گزیدگی، جراحات ناشی از اجسام جاندار و بی جان از پروندههایی که تصادفی سیستماتیک برحسب ماههای سال انتخاب شدند، استخراج و در چک لیست وارد شدند. دادهها با نرم افزار SPSS و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: دادههای مورد نیاز برای اختصاص سه کاراکتر اول علل خارجی صدمات در740 پرونده(74 درصد) وجود داشت. دادههای کاراکتر چهارم علل خارجی تصادفات حمل و نقل در430 پرونده(7/88 درصد) مربوطه کافی بود. دادههای مربوط به محل رخداد حادثه، در 109پرونده(16/21 درصد) و دادههای نوع فعالیت فرد در زمان وقوع حادثه، در 50 پرونده(5 درصد) کفایت لازم را داشت.
نتیجهگیری: دادههای علل خارجی صدمات به خصوص کاراکتر پنجم، کفایت لازم را ندارند. ارزیابیهای بیشتر و هدفمندتر برای افزایش کفایت این دادهها ضروری است.