زمینه و هدف: طفره‌روی به عنوان یکی از آفت‌های فعالیت گروهی در مشاغل حساسی همچون گروه‌های فوریت پزشکی مضرات دو چندان دارد. با توجه به اهمیت بی‌عدالتی سازمانی در ایجاد نارضایتی اعضای گروه و اهمال‌کاری فردی، مطالعه‌ی حاضر در راستای بررسی تأثیر عدالت سازمانی ادراک‌شده بر ایجاد یا تشدید پدیده‌ی طفره‌روی اجتماعی در گروه فوریت‌های پزشکی شهرستان یزد تحقق یافته است.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع هدف کاربردی-تحلیلی و جامعه‌ی تحقیق شامل کلیه پرستاران شاغل در گروه فوریت‌های پزشکی شهرستان یزد در نیم سال دوم سال 1395 می‌باشد. گردآوری داده‌ها از طریق سرشماری و ابزار مورد استفاده در این مطالعه متشکل از دو پرسش‌نامه‌ی محقق‌ساخته‌ی عدالت سازمانی ادراک‌شده و طفره‌روی اجتماعی است. به منظور سنجش پایایی پرسش‌نامه‌ها از آلفای کرونباخ بهره گرفته شده که با مقادیر 0/862 و 0/913 در سطح معتبر قرار دارد. همچنین روایی پرسش‌نامه از دو جنبه‌ی روایی محتوا و اعتبار عاملی بررسی شد. در نهایت، داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون T-Student و روش حداقل مربعات جزئی در نرم‌افزار Smart-PLS تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها: بر اساس یافته‌های تحقیق، عدالت توزیعی، عدالت مراوده‌ای و عدالت اطلاعاتی با مقادیر 0/169-، 0/241- و 0/40- دارای ارتباط معکوس و معنادار با طفره‌روی می‌باشند و در مجموع وضعیت طفره‌روی در جامعه‌ی مورد مطالعه با مقدار معناداری 0/043 و میانگین معادل 2/171 نامطلوب استنباط شد.
نتیجه گیری: مدیران سازمان ها می توانند از طریق تعریف مجدد مفهوم عدالت و روش‌های تحقق آن، به خصوص در زمینه‌ی عدالت مراوده ای نقش اساسی را در کاهش طفره‌روی اجتماعی ایفا نمایند.
