زمینه و هدف: چاقی در دوران نوجوانی زمینه ساز چاقی در بزرگسالی و عوارض مربوط به آن است؛ بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین فراوانی نسبی چاقی و برخی عوامل مرتبط با آن در نوجوانان دختر مدارس راهنمایی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی810 نوجوان دختر 16-12ساله مدارس راهنمایی تهران، در سـال1390 بـا استفاده از نمـونه گیـری تصادفـی چنـد مرحلـه‌ای انتخـاب شـدند. انـدازه گـیری قـد، وزن و محاسبـه شاخص تـوده بدنـی(Body Mass Index-BMI) انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. جهت کسب اعتبار علمی پرسشنامه، از روش اعتبار محتوا و جهت تعیین اعتماد علمی از آزمون مجدد استفاده شد. پس از محاسبه BMI و تعیین مقادیر بالای صدک 95 و نیز مقادیر بین صدک 85 و 95 برای سن و جنس مربوطه، به ترتیب افراد چاق و افراد دارای اضافه وزن مشخص شدند. نتایج با روشهای آماریX2 ، فیشر،ANOVA و رگرسیون لجستیک چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: فراوانی نسبی چاقی و اضافه وزن در گروه مورد مطالعه به ترتیب، 4/4 درصد(2/4-4/6 CI= 95%) و 1/14 درصد (3/15-25/10 CI= 95%) بود. بر اساس نتایج این مطالعه بین چاقی و سن(001/0=P)، میزان فعالیت فیزیکی دانش آموز(001/0=P) و ساعات تماشای تلویزیون(001/0=P) و نیز رفتار تغذیه‌ای وی(002/0=P)، رابطه آماری معنی دار بود.
نتیجه‌گیری: : بر اساس یافته‌ها و با توجه به میزان چاقی نوجوانان انجام پژوهشهای تکمیلی جهت تعیین کلیه عوامل تاثیرگذار در جهت ایجاد وزن اضافه توصیه می‌شود.
