مجله

روش بررسی: در این مطالعه کارایی فنی، مدیریتی و مقیاس واحدهای مدارک پزشکی موجود در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در شهر تهران با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها با فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس و به صورت ورودی محور مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار مورد استفاده چک لیست بوده است و اطلاعات جمع آوری شده در آن مربوط به متغیرهای نهاده (تعداد پرسنل کاردان و پایین تر و پرسنل کارشناسی و بالاتر)، ستانده (تعداد پرونده‌های پزشکی سرپایی و بستری و تعداد پاسخگویی به مراجعه کنندگان) در طی سال‌های ۸۷-۱۳۸۵ می‌باشد.

یافته‌ها: متوسط کارایی فنی واحدهای مدارک پزشکی مورد مطالعه ۸۴ درصد می‌باشد که نشان دهنده وجود حداقل ۱۶ درصد ظرفیت افزایش کارایی می‌باشد. متوسط کارایی مدیریتی و مقیاس واحدهای مدارک پزشکی در طول ۳ سال مورد مطالعه، به ترتیب ۹۵ و ۸۹ درصد می‌باشد. بیشترین میزان مازاد نهاده‌ها مربوط به پرسنل با مدرک کاردانی و پایین تر می‌باشد. همچنین متوسط کارایی واحدهای مذکور در بیمارستانهای دارای فعالیت عمومی و تخصصی به ترتیب ۸۰ درصد و  ۹۲درصد می‌باشد.

بحث و نتیجه گیری: بررسی رابطه بین برخی شاخص‌های بررسی شده در این مطالعه با کارایی واحدهای مدارک پزشکی نشان داد که مواردی همچون استخدام افراد دارای مقطع تحصیلی کارشناسی و بالاتر، جذب نیروی انسانی دارای تحصیلات در رشته مدارک پزشکی، استفاده از مدیران دارای سابقه کاری کافی در این بخش و استفاده بیشتر از سیستمهای کامپیوتری برای انجام فعالیتهای واحد مذکور، می‌توانند باعث ارتقای کارایی واحد مذکور شوند.

روش بررسی:  مطالعه حاضر مطالعه‌ای توصیفی ـ تحلیلی است که در آن از داده‌های ترکیبی استفاده شده و کارایی کلیه بیمارستان‌های مذکور طی سال‌های ۸۸- ۱۳۸۰ مورد تحلیل قرار گرفت. در تعریف متغیرها، تعداد پذیرش بستری، درصد اشغال تخت و تعداد اعمال جراحی به عنوان متغیرهای ستانده و تعداد تخت فعال، تعداد کادر پرستاری، تعداد کادر پزشکی و سایر کارکنان تمام وقت به عنوان متغیرهای نهاده مشخص شده است. جهت اندازه گیری کارایی از نرم افزار  Deap ۲,۱ و جهت تحلیل داده‌ها از آزمونهای آماری Mann-Whitney و Kruskal-Wallis استفاده شده است.

یافته‌ها: میانگین کارایی فنی، مدیریتی و مقیاس بیمارستان‌های مورد مطالعه به ترتیب ۹۵۸/۰، ۹۸۶/۰ و ۹۶۳/۰ محاسبه شد. لذا ظرفیت ارتقاء کارایی فنی به میزان ۵ درصد وجود دارد. همچنین ظرفیت مازاد عوامل تولید و به خصوص مازاد نهاده پرستار مشهود بوده است.

نتیجه‌گیری: هرچند کارایی بیمارستان‌های مورد مطالعه در حد مطلوب است، اما مدیران باید برنامه‌ریزی لازم را در جهت افزایش کارایی انجام دهند. نهایتاً بررسی میزان تاثیرات عواملی از قبیل کیفیت ارائه خدمات و رضایتمندی بیماران بر عملکرد بیمارستان‌های مذکور شایان توجه می‌باشد.

روش بررسی:  این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است که از سال ۸۶-۸۴ در ۸ بیمارستان منتخب استان قزوین انجام شد. معیارهای ورودی جهت محاسبه میزان بهره وری شامل تخت فعال و ارزش مصارف واسطه‌ای بیمارستان، معیارهای خروجی شامل تعداد کل بیماران بستری شده و تعداد کل اعمال جراحی انجام شده می‌باشد. ابزار گردآوری داده چک لیست محقق ساخته بود. برای تحلیل از نرم افزار ۱/۲DEAP  و آزمونهای ANOVA، TUKEY و HSD استفاده شد.

یافته‌ها: بین میانگین میزان بهره وری کل ۳ گروه بیمارستانی تفاوت معنی داری به سبب وجود مالکیتهای مختلف وجود دارد(۰۱۲/۰p=). همچنین، بین میانگین میزان کارایی تکنولوژی در سه گروه از بیمارستان‌ها تفاوت معنی داری مشاهده شد(۰۰۶/۰p=). امّا، بین میانگین میزان کارایی فنی این سه گروه از بیمارستان‌ها با یکدیگر تفاوت معنی داری بدست آمد(۲۳/۰p=).

نتیجه‌گیری: تغییرات بهره وری کل عوامل در بیمارستانهای خصوصی، بدلیل اینکه این بیمارستانها از تکنولوژی تولید مناسبتری برخوردارند بالاست، ولی در ارتقاء کارایی خود و بهینه کردن عوامل تولید و محصولات، تفاوت متمایز کننده‌ای با سایر بیمارستانها ندارند.

روش بررسی:  در این مطالعه مقطعی، چهارده بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی لرستان به روش سرشماری در سال  ۱۳۸۹ انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از فرم فعالیت بیمارستان مصوب وزارت بهداشت گردآوری شد. سه شاخص درصد اشغال تخت، میزان گردش تخت و متوسط اقامت بیمار محاسبه و موقعیت بیمارستان‌ها از نظر شاخص‌های مذکور مشخص گردید. با استفاده از نرم افزار SPSS۱۵ نمودار گرافیکی ترسیم شد.

یافته‌ها: میانگین متوسط طول اقامت، درصد اشغال و گردش تخت به ترتیب ۲۱/۳ روز و ۰۷/۵۳ درصد، ۵۴/۹۵ بود. پنج بیمارستان در ناحیه سوم مدل قرار گرفت که نشان دهنده کآرا بودن آنهاست. چهار بیمارستان در ناحیه اول قرار دارد که نشان دهنده نبود کارایی است. سه بیمارستان در ناحیه دوم و دو بیمارستان در ناحیه چهارم قرار گرفتند.

نتیجه‌گیری: از ۱۴ بیمارستان مورد مطالعه فقط ۵ بیمارستان کارا قلمداد می‌شوند لذا ضروری است سیاستگذاران راهکارهایی جهت ارتقای کارایی سایر بیمارستان‌های استان و توزیع مناسب منابع اتخاذ نمایند.