مجله

زمینه و هدف: مشارکت کارکنان و سازگاری سازمانی دو متغیر اساسی و اثرگذار بر عملکرد سازمان‏ها هستند. مدیران باید ضمن توجه ویژه به این دو متغیر، سعی کنند همواره آن‏ها را بهبود بخشند. در این راستا، پژوهش حاضر به تعیین ارتباط بین مشارکت سازمانی و سازگاری سازمانی در بیمارستان‏های عمومی آموزشی کرمان پرداخته است.

روش بررسی: جامعه‏ی پژوهش حاضر، شامل کلیه‏ی کارکنان سه بیمارستان عمومی آموزشی کرمان بود که به تعداد 1370 نفر برآورد گردیدند. جهت انتخاب نمونه به تعداد 302 نفر، از روش نمونه‌گیری نظام‌مند استفاده گردید. داده‏ها با استفاده از پرسش‌نامه استاندارد دنیسون گرداوری شد و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس و آزمون‏های پس تجربه، تحلیل گردیدند.

یافته‌ها: بر اساس یافته‏های به دست‌ آمده، دو متغیر مشارکت و سازگاری و شاخص‏های مربوط به هر کدام در سطح قابل قبولی قرار داشتند. بین دو متغیر اصلی شاخص‏های مربوط به آن‏ها رابطه‌ی مثبت و معناداری مشاهده شد. علاوه بر این، متغیرهای مزبور در بیمارستان‏های مورد مطالعه با هم اختلاف معناداری داشتند.

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر می‏تواند به عنوان مکملی برای ارزیابی و پیش‏بینی اولویت‏های تغییر در بیمارستان‏های مذکور و تدوین بهتر راهبرد‏ها برای اجرای موفقیت‌آمیز فنون و فرایندهای مدیریت به‏ کار گرفته شود.

زمینه و هدف: سکوت کارکنان امری شایع در بین کارکنان سازمان هاست که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. کارکنان نسبت به کار، سرپرستان، کیفیت کار وسازمان خود بی تفاوتند. عدالت سازمانی عاملی برای کاهش سکوت کارکنان است. از این رو، هدف این پژوهش تعیین رابطه بین عدالت سازمانی و سکوت کارکنان واحدهای ستادی دانشگاه علوم پزشکی کرمان می باشد. 
روش بررسی: این تحقیق، به صورت توصیفی- همبستگی و به صورت مقطعی انجام شد. جامعه آماری کلیه کارکنان واحدهای ستادی دانشگاه علوم پزشکی کرمان به تعداد 400 نفر، و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، به تعداد 147 نفر تعیین شد. در این پژوهش از دو پرسش نامه عدالت سازمانی با پایایی 0/91، و سکوت کارکنان با پایایی 0/72 استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون از طریق نرم‌ افزار spss استفاده شد.
یافته ها: بین عدالت سازمانی و عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت  مراوده ای با سکوت کارکنان  دانشگاه علوم پزشکی کرمان رابطه معکوس وجود داشت. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد متغیر عدالت توزیعی بیشترین تأثیر معکوس را بر سکوت کارکنان داشت.
نتیجه گیری: با تشویق کارکنان به ارائه ایده های مثبت و تشخیص مشکلات موجود و حذف رفتارهای نامطلوب، مانند سکوت کارکنان می توان سبب شد که کارکنان کارآمدتر عمل کنند. این معضل می تواند با تمرکز بر عدالت سازمانی تا حدی رفع گردد. عدالت سازمانی مبتنی بر رفتار منصفانه است و تعیین کننده ی واکنش کارکنان به تصمیمات سازمان می باشد. 

زمینه و هدف: بیش از ۸۰% بیماران در روند تشخیصی و درمانی خود به انجام پرتونگاری احتیاج دارند. به دلیل عوارض بیولوژیکی پرتوهای یونیزان رعایت اصول حفاظت در برابر پرتو ضروری می باشد. این تحقیق با هدف تعیین میزان رعایت اصول حفاظت پرتویی در بخش های مراقبت ویژه مرکز آموزشی و درمانی امام رضا(ع) کرمانشاه سال ۱۳۹۳ اجرا گردید.
روش بررسی: در این مطالعه ی توصیفی تحلیلی و مقطعی که به روش سرشماری  انجام شد، عملکرد ۳۸ پرتونگار شاغل در مرکز هدف در خصوص رعایت اصول حفاظت پرتویی نسبت به بیماران، پرتونگاران و پرستاران بخش مراقبتهای ویژه و سایر افراد در معرض پرتوگیری بررسی گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و چک لیستی مشتمل بر ۳۱ اصل حفاظت پرتویی بود. 
یافته ها: میزان رعایت کلی اصول حفاظت در برابر پرتو در بخشهای مراقبت ویژه در حد مناسب(%۹۴/۷) پرتونگاران بود. بیشترین و کمترین حیطه ای که پرتونگاران اقدامات حفاظتی را در حد مناسب رعایت کرده بودند به ترتیب رعایت اقدامات حفاظتی نسبت به خود(%۹۴/۷) و رعایت اقدامات حفاظتی نسبت به پرستاران بخش مراقبت های ویژه و سایران(%۲۶/۳) بود.
نتیجه گیری: مطابق نتایج این مطالعه، به طور کلی میزان رعایت اقدامات حفاظت پرتویی پرتونگاران در پرتونگاری پرتابل نسبت به خود پرتونگاران مطلوب، ولی نسبت به سایر پرستاران رضایت بخش نیست. به نظر می رسد که با تجهیز بخشهای مراقبت ویژه به وسایل حفاظتی و الزام پرتوکاران به استفاده از آنها، کنترل و نظارت مداوم بر عملکرد حفاظتی آنان وضعیت حفاظتی موجود  به ۱۰۰% سطح مطلوب قابل ارتقا خواهد بود.