زمینه و هدف: گردش شغلی از جمله تدابیر مدیریتی در حوزه مدیریت منابع انسانی است. این تدبیر اگر با برنامهریزی صحیح انجام شود، میتواند بر رضایت شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان موثر واقع شود. هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه میان گردش شغلی با رضایت شغلی و فرسودگی شغلی می‌باشد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع مطالعات توصیفی– تحلیلی بود که در مقطعی از سال 1392 انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان دارای گردش شغلی معاونت توسعه مدیریت و برنامهریزی منابع دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می‌دادند. ابزار گردآوری دادهها، پرسش‌نامه پژوهشگر ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. دادهها از طریق نرم‌افزار آماری SPSS تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین گردش شغلی و فرسودگی شغلی بین مردان در نمونه مورد پژوهش، بیش از زنان است، و میان متغیر‌های گردش شغلی و رضایت شغلی رابطه‌ی معنی‌دار مستقیم و میان گردش شغلی و فرسودگی شغلی رابطه‌ی معنی‌دار و معکوس وجود داشت.
نتیجه‌گیری: گردش شغلی باعث افزایش رضایت‌مندی و انگیزه‌ی کارکنان و کاهش فرسودگی شغلی می‌گردد. بر این اساس، مدیران باید محیطی را فراهم کنند که منجر به تبادل دانش در چارچوب سازمانی و بالابردن روحیه‌ی کارکنان و طراحی سیستم انگیزشی مناسب برای انجام فعالیت گروهی از طریق جا به جایی کارکنان در مشاغل مختلف شود.
