زمینه و هدف: تولید بیش‌ازحد رادیکال‌های آزاد و انباشت آسیب‌های اکسایشی نقش مهمی در تسریع فرایند پیری دارد. بااین‌حال، یکی از راهکارهای مبارزه با پیری و بیماری‌های وابسته به آن، فعالیت بدنی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی بر شاخص های استرس اکسیداتیو ( 8-iso PGF2α:8-iso-prostaglandin-F2α) و آسیب اکسایشی DNA (8-hydroxydeoxyguanosine: 8-OHdG) در مردان سالمند بود.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 مرد سالمند به شکل داوطلبانه و هدفمند به‌عنوان نمونه آماری انتخاب و تصادفی در دو گروه تجربی(15 نفر) و کنترل(15 نفر) تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان گروه تجربی به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته به انجام تمرینات مقاومتی پرداختند. در ابتدا و انتهای پژوهش، مقادیر سرمی 8-iso PGF2α و 8-OHdG به روش الایزا سنجش شد. برای مقایسه میانگین‌های درون‌گروهی و بین گروهی به ترتیب از روش آماری تی همبسته و مستقل استفاده شد.
یافته‌ها: مقادیرسرمی -iso PGF2α (P=0/007)8 و 8-OHdG (P=0/013) پس از 12 هفته تمرین مقاومتی کاهش معناداری را نشان داد. همچنین اختلاف معناداری در مقادیر سرمی 8-iso PGF2α (P=0/009) و 8-OHdG (P=0/02) بین گروه تجربی و کنترل مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد که 12 هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش مقادیر شاخص های استرس اکسیداتیو (8-iso PGF2α) و آسیب اکسایشی DNA (8-OHdG) در مردان سالمند می‌گردد. از این رو انجام تمرین مقاومتی منظم می‌تواند در پیشگیری از آسیب‌های ناشی از استرس اکسایشی به‌خصوص در سنین پیری نقش بسزایی داشته باشد.
