اين مطالعه برای تعيين شيوههای مديريت و ساختار سازمانی از ديدگاه مديران بيمارستانهای عمومی - دولتی ايران در سال 78-77 انجام شده است.
روش پژوهش: مطالعه به صورت توصيفی و اطلاعات به صورت مقطعی جمع آوری شده است. جامع پژوهش: شامل بيمارستانهای عمومی - دولتی ايران مشتمل بر 255 بيمارستان بوده است. بيمارستانها بر حسب تخت به سه رده کوچک (کمتر از 200 تخت) متوسط (200 تا 400 تخت) و بزرگ (بيش از 400 تخت) تقسيم شده اند. حجم نمونه برابر 14 بيمارستان است که بصورت تصادفی طبقه بندی و انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه مديران گرفته و اطلاعاتی در زمينه اختصاص کلی بيمارستان و اطلاعات فردی مديران بيمارستان و همچنين سوالات اختصاصی ساختار سازمانی و شيوه مديريت صورت گرفته است. نتايج بصورت جداول توصيفی ارائه گرديد. يافته های پژوهش: نتايج اين پژوهش نشان می دهد که در حال حاضر ساختار سازمانی کليه بيمارستانهای عمومی- دولتی ايران کاملاً متمرکز بوده و تمرکز بيش از حد ساختار سازمانی سبب می گردد که تصميم گيريها و سياستگزاريهای مديريتی عموماً در خارج از بيمارستان اتخاذ گردد و تا مرحله اجرا تسری يابد. در زمينه تعيين شيوههای مديريتی از شيوه های مديريتی ابداع شده توسط پروفسور رنسيس لايکرت استفاده شده است و نتايج نشان می دهد که بيشترين استفاده از شيوه مديريت استبدادی - خيرخواهانه با 47/45 درصد و کمترين استفاده از شيوه مديريت مشارکتی با 5/86درصد بوده است. از شيوه مديريت مشورتی به ميزان 29/83درصد و از شيوه مديريت استبدادی - استثماری به ميزان 16/82 درصد استفاده شده است. نتيجه گيری: ساختار سازمانی موجود در بيمارستانهای عمومی – دولتی ايران و شيوههای مديريتی اعمال شده توسط روسای اينگونه بيمارستانها نياز به بازنگری و تغيير اساسی دارد.