|
|
1393/7/9، جلد ۷، شماره ۲، صفحات ۱۴۳-۱۵۶
|
|
|
| عنوان فارسی |
ارزيابی کارايی بيوسورفکتانت رامنوليپيد MR۰۱ و تريتون X-۱۰۰ در حذف فنانترن از خاک |
|
| چکیده فارسی مقاله |
زمينه و هدف: استفاده از سورفکتانت‌ها منجر به افزايش دسترسی زيستی به آلاينده‌های سخت تجزيه‌پذير از جمله PAHs می‌شود. در اين راستا استفاده از بيوسورفکتانت‌ها به دليل سازگاری با محيط زيست مورد توجه ويژه قرار دارند، اما توانايی آنها در قبال سورفکتانتهای شيميايی بايد مورد بررسی قرار گيرد. در اين تحقيق تأثير سورفکتانت زيستی برکارايی اصلاح زيستی خاک آلوده به فنانترن مورد مقايسه با سورفکتانت شيميايی قرار گرفت. روش بررسی: خاک عاری از هر نوع آلودگی شيميايی و ميکروبی، به طور مصنوعی به فنانترن آلوده شد، سپس محلول نمک‌های معدنی با غلظت ثابت از سورفکتانت شيميايی تريتون X-100 و بيوسورفکتانت رامنوليپيدMR01 تهيه، بعد مخلوط ميکروبی با قابليت تجزيه فنانترن در دو سطح غلظتی (2 و 1=OD 600 nm)، به محلول مذکور اضافه شد به طوری‌که نسبت 10 درصد وزنی حجمی (خاک به محلول) حاصل گردد، کليه نمونه‌ها و شاهد‌های مربوطه بر روی شيکر قرار گرفتند و هوادهی شدند. پس از 8 هفته غلظت فنانترن باقيمانده در خاک پس از استخراج توسط اولتراسونيک به HPLC تزريق و مورد سنجش قرار گرفت. جمعيت ميکروبی نيز با روش MPN سنجش شد. اين تحقيق براساس آزمايش فاکتوريل کامل انجام شد. يافته‌ها: راندمان حذف فنانترن با غلظت اوليه mg/kg 50 در حضور تريتونX-100 ،98/5% و در حضور رامنوليپيدMR01 ، 88/7% بدست آمد، در حالی‌که در غلظت mg/kg 300 فنانترن، اين ميزان برابر 87% و 76% به ترتيب برای تريتونX-100 و رامنوليپيدMR01 بدست آمد. در غياب سورفکتانت در غلظت mg/kg 50، 60/76% و در غلظت mg/kg 300، 51% راندمان حذف فنانترن حاصل شد. راندمان حذف در OD600nm=2 بيشتر از OD600nm=1 بدست آمد. بررسی تغييرات جمعيت ميکروبی با گذشت زمان نشان داد، حداکثر رشد ميکروبی در هفته دوم در حضور بيوسورفکتانت رامنوليپيد بيشتر از تريتونX-100 بوده است. نتيجه‌گيری: در مناطق با آلودگی‌های کمتر (مناطق گسترده آلوده اطراف پالايشگاه ها) استفاده از رامنوليپيد می‌تواند به عنوان يک گزينه مناسب در کاهش آلودگی مورد نظر باشد. اما در مکان‌هايی با آلودگی بالا (مناطقی که به طور متمرکز و يا تحت تأثير حرارت آلوده شده‌اند) استفاده از سورفکتانتهای شيميايی به صورت خارج از مکان (Ex situ) نتايج مطلوب‌تری را حاصل می‌نمايد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
هيدروکربن‌های آروماتيک چند حلقه‌ای, فنانترن, دسترسی زيستی, رامنوليپيد, تريتونX-100 |
|
| عنوان انگلیسی |
Performance assessment of rhamnolipid MR01biosurfactant and Triton X-100 chemical surfactant in removal of phenanthrene from soil |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Objectives: The use of surfactants enhance the bioavailability of nonbiodegradable contaminants such as PAHs. Biosurfactants are more environmental friendly. In this study the ability of removing phenenthrene from soil by biosurfactant was assessed and compared with that of chemical surfactant. Materials and Methods: A soil sample free of any organic or microbial contamination was artificially spiked with phenanthrene at two concentrations. Then, mineral salt medium at constant concentration of chemical surfactant TritonX-100 and rhamnolipid MR01biosurfactant was added to it in order to have the proportion of 10% w:v (soil:water). A microbial consortium with a potential of phenanthrene biodegradation was inoculated to the soil slurry in two densities (OD=1 and 2) and then it was aerated on a shaker. After eight weeks, the residual concentration of phenanthrene in the soil was extracted by ultrasonic and was analyzed using HPLC. MPN test was used for measuring microbial population. This study was conducted based on the two level full factorial design of experiment. Results: It was found that chemical surfactant exhibited higher PHE removal efficiency than the biosurfactant. Using 120 mg/L of TritonX-100 and rhamnolipid, the PHE removal for the soil contaminated with 50 mg PHE/kg dry soil was 98.5 and 88.7% respectively, while the removal efficieny was decreased to 87 and 76% respectively for the soil contaminated with 300 mg PHE/kg. In the absence of surfactant, the removal efficiency at concentrations of 50 and 300 mg PHE/kg dry soil was achieved 60.76 and 51% respectively. The phenanthrene removal efficiency in OD=2 was more higher than OD=1. In the presence of rhamnolipid, the maximum microbial populations was observed in the second week, while it decreased in the presence of TritonX-100. Conclusion: Use of biosurfactants can be considered as a suitable option in low level pollutant sites. Chemical surfactants as ex-situ has achieved more satisfactory results in high level contaminant sites. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Phenanthrene, bioavailability, rhamnolipid, TritonX-100, experimental design, bacterial population |
|
| نویسندگان مقاله |
45933---45934---45935---45936---45937---45938--- |
|
| نشانی اینترنتی |
http://ijhe.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-5076&slc_lang=fa&sid=fa |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
General |
| نوع مقاله منتشر شده |
Research |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|
