1386/4/10، جلد ۷، شماره ۱، صفحات ۳۵-۴۲

عنوان فارسی مطالعه ژن کانديدا در رتينوپاتی ديابتی: ژن I-IGF
چکیده فارسی مقاله

مقدمه: تغييرات سطح سرمی IGF-I در زمينه بيماری ديابت، حتی در صورت عدم کاهش و احياناً افزايش سطوح تام آن، عملاً با کاهش سطح آزاد و کاهش فراهمی زيستی (Bioavailability) اين فاکتور رشد بروز می يابد. با توجه به پتانسيل های مثبت و تأثيرات حمايتی IGF-I در فرآيندهای ترميم بافتی و باززايش (Regeneration) سلول های تحت آزار، کاهش سطح آزاد اين ماده زمينه ساز بروز و يا تشديد اختلالات و عوارض مختلفی می‌گردد. جهت بررسی اين نکته که آيا تفاوت های موجود در بروز و يا عدم بروز عارضه رتينوپاتی ديابتی در نزد بيماران مبتلا به ديابت نوع يک می‌تواند به نوعی مرتبط با تغييرات ساختمانی ژن IGF-I باشد، مطالعه حاضر برای نخستين بار به اين موضوع می پردازد.
روش‌ها: در تحقيق حاضر فراوانی آلل‌های مربوط به دو پلی مورفيسم ژن IGF-I در موقعيت‌های*C/T383- و C/T*1089- در نزد 248 بيمار بريتانيايی- قفقازی مبتلا به ديابت نوع يک (135 نفر با رتينوپاتی و 113 نفر بدون رتينوپاتی) با استفاده از روش ARMS-PCRمورد بررسی قرار گرفت .
يافته‌ها: توزيع فراوانی آلل ها و ژنوتيپ‌های مربوط به اين دو پلی مورفيسم تفاوت معناداری را از نظر آماری بين دو جمعيت بيماران ديابتی با توجه به وجود يا فقدان رتينوپاتی نشان نداد )05/0.(P≥
نتيجه‌گيری: با توجه به نقش برجسته IGF-I در پاتوفيزيولوژی عوارض ديررس بيماری ديابت به ويژه رتينوپاتی ديابتی، يافته‌های ما در وهله اول ممکن است بر فقدان عملکرد پلی مورفيسم های مطالعه شده دلالت نمايد که به معنی تأثيرات غيرقابل ملاحظه اين دو پلی مورفيسم بر ميزان نسخه برداری از ژن IGF-I و در نهايت تعيين غلظت سرمی/ شبکيّه ای پروتئين IGF-I است. پيام ديگر اين تحقيق می‌تواند اشاره به عواملی باشد که علاوه بر ژن IGF-I، در عملکرد اين محور نقش دارند. مطالعه مجدد فرضيه حاضر در قالبی جامع که ديگر متغيرهای سيستم IGF-I را نيز شامل گردد، قابل توصيه به نظر می رسد.

کلیدواژه‌های فارسی مقاله ژنتيك، پلي مورفيسم، رتينوپاتي ديابتي، IGF-1

عنوان انگلیسی CANDIDATE GENE ANALYSIS IN DIABETIC RETINOPATHY: IGF-I GENE
چکیده انگلیسی مقاله

Background: The alteration of IGF-I systemic level in diabetes is typically characterized by depletion of free IGF-I plasma level and its decreased bioavailability. With regard to protective and advantageous effects of IGF-I on tissue healing and cellular regeneration such depletion could facilitate or accelerate tissue damages and complications.  By contrast, the local concentration of IGF-I is reportedly increased in particular tissues during some occasions, which has also clinical implications as IGF-I could function in an autocrine and paracrine manner.

The present study was conducted to assess that whether the differential outcome of diabetic subjects relative to diabetic retinopathy (DR) is linked to some extent to the structural variations of IGF-I gene.

Methods: Two polymorphisms of the IGF-I gene at positions -383*C/T and -1089*C/T were employed for genotyping analysis by ARMS-PCR assay and the data of genotype/allele distribution was compared between two subgroups of 248 British Caucasian type 1 diabetic subjects, 135 cases with DR and 113 controls (DR-).

Results: The distribution of these polymorphisms did not associate significantly with presence or absence of DR (P≥ 0.05).

Conclusion: Since the involvement of IGF-I in development of DR is fairly rational, our results firstly may reflect some reservations about the functionality of the employed polymorphic markers and secondly may indicate that all regulators of IGF-I functionality or its local concentration level including IGFBPs and IGFRs should be taken into account, so their genes could be the subject of new study to accomplish current investigation.

کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Genetic, Polymorphism, Diabetic Retinopathy‎, IGF-1

نویسندگان مقاله 4998---4999---5000---5001---

نشانی اینترنتی http://ijdld.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-290&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده General
نوع مقاله منتشر شده Research
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات