سازمان جهانی بهداشت ليشمانيوز را به عنوان يک مشکل بهداشتی در سطح جهان معرفی کرده است. اين بيماری در ايران شيوع فراوانی داشته و در سال های اخير بدليل افزايش جمعيت و فاکتورهای شناخته و ناشناخته بسيار، ميزان بروز سالانه ليشمانيوز جلدی افزايش يافته است و نواحی جديد مورد تهاجم انگل واقع شده اند. چون واکسن موثری وجود ندارد هنوز احتياج به داروهای مناسب جهت درمان می باشد. داروهای رايج برای درمان بيشتر انواع ليشمانيوز ترکيبات 5 ظرفيتی آنتيموآن، گلوکانتيم و پنتوستام بوده که در 25-10% موارد در تمام فرم های ليشمانيوز عود بيماری و عدم موفقيت مشاهده می شود. درمان با اين داروها کاملا موثر نبوده و همگی دارای عوارض جانبی شديد از جمله اثرات سمی بر روی قلب، کليه ها و غيره می باشند. باتوجه به اينکه گياه وينکا ماژور اهميت درمانی دارد، در تحقيق حاضر اثربخشی آلکالوئيدهای جداشده از گياه وينکا ماژور در محيط کشت و در مدل حيوانی مورد بررسی قرار گرفت. نتايج بدست آمده نشان داد که عصاره تخليص شده گياه وينکا در غلظت های مختلف باعث کاهش قابل توجهی در تعداد پروماستيگوت های ليشمانيا ماژور می شود. همچنين استفاده از اين عصاره تخليص شده در فاز کلروفرمی به صورت تزريقی در جلوگيری از پيشرفت زخم ناشی از ليشمانيا ماژور در موش های Balb/c در مقايسه با شاهد تيمار نشده بسيار موثر بوده بطوری که از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار (P<0.005) می باشد.