همه ساله دولت، مردم و سازمان های بيمه گر هزينه های بسياری را در بخش بهداشت و درمان جامعه متقبل می شوند و انتظار دارند که در مقابل اين سرمايه گذاری عظيم، بازده خدمات و فعاليت های بيمارستانی مطلوب و موثر باشد و منابع و امکانات اين بخش به بهترين نحو مورد بهره برداری قرار گيرد. هدف اين مطالعه بررسی تاثير روش های مديريت روسای بيمارستان های عمومی-دولتی ايران بر روی شاخص های عملکردی آن بيمارستان می باشد. اين مطالعه بصورت توصيفی-تحليلی انجام گرديده و اطلاعات بصورت مقطعی جمع آوری شده است. جامعه پژوهش شامل کليه بيمارستان های عمومی-دولتی ايران بوده که تعداد آنان 355 بيمارستان می باشد. باتوجه به يکسان بودن ساختار سازمانی بيمارستان هايی که از نظر تخت بيمارستانی مشابه هستند بيمارستان های مذکور برحسب تعداد تخت به سه رده بزرگ (بالاتر از 400 تخت) متوسط (بين 200 تا 400 تخت) و کوچک (کمتر از 200 تخت) تقسيم شده است. روش جمع آوری اطلاعات از طريق مصاحبه و با استفاده از پرسشنامه انجام شده است. پرسشنامه شامل سوالات مربوط به شاخص های عملکردی و سوالات اختصاصی پيرامون روش های مديريت می باشد. در اين پژوهش از شيوه های چهارگانه مديريت پيشنهادی توسط رنسيس لايکرت استفاده شده است. يافته های پژوهش تاثير شيوه های مديريتی اعمال شده از طرف روسای بيمارستان های عمومی-دولتی بر روی ميزان افزايش يا کاهش هريک از شاخص های عملکردی بيمارستان های مذکور را نشان می دهد. نتيجه مطالعه حاکی است که شيوه مديريت مشارکتی بيش از 3 شيوه ديگر مورد استفاده قرار گرفته و در بهبود شاخص های بيمارستانی اثر مثبت داشته است.