روش کار: 50 نمونه آب از مناطق مختلف شهر تبريز، به‌گونه‌ای تهيه شد که کل شهر را پوشش دهد. نمونه‌ها  به‌صورت تصادفی و تحت شرايط استاندارد تهيه و از نظر شاخص HPC، کليفرم، کلر باقی‌مانده، کدورت، دما و pH  مورد آزمايش قرار گرفتند. برای کشت باکتری‌های هتروتروف، از محيط‌های کشت R2A و نوترينت آگار استفاده شده و آزمايش HPC به‌روش پخش بشقابی انجام گرفت. آناليز آماری نتايج بدست‌آمده، از طريق آزمون‌های آماری رگرسيون و  test  Tصورت گرفت.

نتايج: در 50% نمونه‌های برداشته شده از مناطق مختلف شهر، باکتری‌های هتروتروف مشاهده گرديد. بر اساس نتايج شمارش باکتری، تعداد باکتری‌های هتروتروف در شش منطقه بالای cfu/mL  500 گزارش شد. نتايج نشان داد که شاخص HPC در شبکه آب شهر تبريز بر اساس محيط نوترينت آگار برابر cfu/mL 340 ± 184 و بر اساس محيط  R2Aبرابر cfu/mL 315 ± 154 بوده ضمن اينکه، در محيط کشت نوترينت آگار رشد بهتری مشاهده شد. بر اساس نتايج آناليز آماری، ارتباط معنی‌داری بينHPC  و کلر باقی‌مانده در هر دو محيط کشت وجود داشت (برای نوترينت آگار 05/0 p < و 347/0- =  R، برای R2A، 05/0 p < و 312/0-=  R). همچنين، بين دو شاخص HPC  و pH ، ارتباط معنی‌داری وجود داشت طوری‌که، با افزايش pH  ، HPC نيز افزايش می‌يافت (01/0 p <). در نهايت، رابطه بين نتايج HPC  در دو محيط نوترينت آگار و R2A  کاملا معنی‌دار بود (01/0 p <؛ 95/0= R).

نتيجه‌گيری: حضور باکتری‌های هتروتروف در 50% از نمونه‌های مورد مطالعه نشان‌دهنده آن است که اين باکتری‌ها در مناطق مختلف شبکه آب آشاميدنی شهر تبريز حضور دارند لذا، پايش 6 ماهه يا حداقل يک ساله شاخص HPC در کنار باکتری‌های کليفرم و مقايسه نتايج پايش دوره‌های زمانی مختلف می‌تواند به شناسايی وضعيت شبکه توزيع آب و اصلاح وضعيت مناطق مشکل‌دار و اطمينان بيشتر از کيفيت آب آشاميدنی کمک نمايد.