زمينه و هدف: عدم وجود اطلاعات کمی و کيفی از روشنايی و عوارض ناشی از آن در صنايع، انجام ارزيابی سيستم های روشنايی را در صنايع ضروری می سازد. اين مطالعه به منظور ارزيابی کمی و کيفی روشنايی بر حسب ماهيت کار در صنايع الکتريکی غرب تهران و عوارض ناشی از روشنايی ناکافی محيط کار اجرا شد.

روش کار: جامعه آماری اين مطالعه مقطع، 616 نفر از کارگران صنايع الکتريکی غرب تهران بودند. جمع آوری داده ها به روش اندازه گيری روشنايی و پرسشگری انجام شد.

نتايج: از کل پستهای کار جامعه آماری 19.8% از روشنايی کافی و 46.1% از روشنايی متوسط برخوردار بودند. 29.7 از پستهای کار دارای روشنايی ناقص و ناکافی برای کارهای خيلی ظريف بودند. 56.7% از کارگران شاغل در محيط دارای روشنايی متوسط در گروه سنی 20- 16 ساله قرار داشتند. ضمنا 86.7% از اين گروه سنی مشغول کار در پستهای کاری خيلی ظريف بودند. 46.4% از زنان و 45.7% از مردان از روشنايی متوسط بهره می بردند. يافته ها حاکی از آلوده بودن پست های کار با روشنايی ناکافی و ناقص به دود و ابتلای کارگران به سردرد می باشد. خيرگی در جامعه مورد مطالعه با 47.9% از کارهای خيلی ظريف تا کارهای خشن سير نزولی داشت.

نتيجه گيری: کار صنعتی شامل انواع متنوعی از وظايف بصری است؛ از اين رو، روشنايی در صنايع افزون بر ايجاد يک محيط دلپذير بايد شرايط نوری مناسب مانند، تامين نور کافی، قابليت رويت، درخشندگی و تباين مناسب را تامين کند.