هيداتيدوزيس از جمله مهمترين بيماری های انگلی است که انتشار جهانی دارد و درحال حاضر ميزان آلودگی در برخی کشورهای اروپايی و آسيايی رو به افزايش است. با اين حال هنوز اطلاعات ما در مورد زيست شناسی انگل و نحوه متابوليسم آن و رابطه بين ميزبان و انگل کافی نيست. هدف از اين بررسی مقايسه غلظت آنزيم های لاکتات دهيدروژناز (LDH)، آلکالن فسفاتاز (ALP)، آسپارتات آمينوترانسفراز (AST) و آلانين آمينوترانسفراز (ALT) در مايع هيداتيد کيست های استريل و بارور اکينوکوکوس گرانولوزوس در گوسفند بعنوان يکی از مهمترين ميزبانان واسط انگل بود. به اين منظور نمونه های کبد و ريه گوسفندان آلوده جمع آوری شده و غلظت آنزيم های موجود در مايع هيداتيد کيست ها به روش اتوآنالايزينگ اندازه گيری و سپس به تفکيک نوع کيست (استريل و بارور) و محل لانه گزينی کيست (کبد و ريه) با يکديگر مقايسه شدند. نتايج بررسی نشان می دهد که بين غلظت آنزيم ها در مايع هيداتيد کيست های بارور و استريل تفاوت معنی دار وجود دارد (P<0.005) و به نظر می آيد که بين غلظت آسپارتات آمينوترانسفراز و آلانين آمينوترانسفراز در مايع هيداتيد و سرم ميزبان يک حالت تعادل برقرار است. ولی دو آنزيم لاکتات دهيدروژناز و آلکالن فسفاتاز بين مايع هيداتيد و سرم ميزبان در حال تبادل بوده و اين تبادل در مورد آلکالن فسفاتاز به ميزان بيشتری صورت گرفته و به احتمال زياد اين آنزيم می تواند به عنوان فعال کننده سيستم ايمنی ميزبان مطرح باشد که اين مطلب نياز به بررسی های بيشتری دارد.