1386/1/12، جلد ۵، شماره ۱، صفحات ۶۹-۷۶

عنوان فارسی فراوانی نسبی هاری حيوانات و برخی عوامل موثر بر آن در استان کرمان طی دهه ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۲
چکیده فارسی مقاله

زمينه و هدف: هاری از جمله زئونوزهای مهمی است که در ايران از ديرباز وجود داشته است و شيوع آن بويژه در حيات وحش همواره باعث ابتلای ساير حيوانات از جمله نشخوارکنندگان، سگ ها و گربه هايی که در تماس بيشتری با انسان هستند شده است. با توجه به بروز و تنوع اقليمی هاری در استان کرمان، در زمينه اپيدميولوژی اين بيماری در جمعيت های حيوانی استان، مطالعه ای به انجام رسيد.

روش کار: طی سال های 1372 تا 1382 (11 سال)، تمام موارد حيوانی که مشکوک به هاری بودند و نمونه ای از مغز آنها از طريق شبکه ها و اداره کل دامپزشکی استان کرمان جهت بررسی و تشخيص سرولوژی آزمايش Rapid Fluorescent Focus Inhibition test (RFFIT) و پاتولوژی (آزمايش اجسام نگری) به انستيتوپاستور ايران ارسال شده بود، شناسايی و نتيجه آزمايش آنها بررسی شد. ساير داده ها نظير: گونه دام، شهرستان فرستنده نمونه، فصل، ميزان بارندگی و دما به عنوان متغيرهای مستقل جمع آوری گرديد و پس از ورود به نرم افزار SPSS، با آزمون های مجذور کای، دقيق فيشر، آزمون t، کولموگروف اسميرنوف و محاسبه ضريب همبستگی پيرسون، تجزيه و تحليل آماری انجام شد.

نتايج: از مجموع 362 نمونه مغز حيوانات مشکوک به هاری، 301 مورد (%83.15) مثبت بوده است. تغييرات سالانه تعداد نمونه های حيوانی مشکوک به هاری و تعداد نمونه های تاييد شده هاری طی سال های مورد مطالعه، روند صعودی را نشان می دهد؛ که اين روند از سال 1379 تا 1382 محسوس تر است. در کل استان کرمان، شهرستان جيرفت (با 119 نمونه تاييد شده) بيشترين و شهرستان بم (با 4 نمونه تاييد شده) کمترين موارد هاری را در حيوانات داشته اند. لذا، بيشترين و کمترين مقدار ارزش اخباری مثبت (Positive predictive value) بر مبنای تشخيص کلينيکی هاری حيوانات، به ترتيب در شهرستان بردسير با %95.8 و در شهرستان بم با %57.1 بوده است. گاو و گوسفند در بين حيوانات اهلی، بيشترين و نوعی جونده به نام خدنگ (Mongoose) در ميان حيوانات وحشی، کمترين فراوانی ابتلا به هاری را در استان داشته اند. شيوع بيماری در حدود 50% از نمونه های روباه، 40% از سگ ها، 70% از گرگ ها و 3% از شغال ها ثبت شده است. با کاهش بارندگی و افزايش متوسط دما موارد مشکوک و موارد تاييد شده حيوانی تا حدودی افزايش يافته است.

نتيجه گيری: افزايش جمعيت سگ های ولگرد و روی آوردن اين حيوان و حيات وحش به علت تغييرات اکولوژی به سمت شهرها و روستاها می تواند از عوامل گسترش هاری در حيوانات منطقه باشد. به علاوه يافتن اين نکته که در بين حيوانات مهاجم، روباه بيشترين نقش را دارد، اهميت اين حيوان را در انتقال بيماری بيش از پيش نشان می دهد و لزوم مطالعات بيشتر در زمينه اکواپيدميولوژی بيماری را گوشزد می نمايد.

کلیدواژه‌های فارسی مقاله زئونوز،هاری حیوانات،استان کرمان

عنوان انگلیسی Relative frequency of animal rabies and factors affecting it in Kerman province, 1993 - 2003
چکیده انگلیسی مقاله

Background and Aim: Rabies is one of the oldest and most serious zoonoses in the world. In Iran, the disease has been reported from most of the provinces and among domestic as well as wild animals. This study was conducted in the province of Kerman and aimed to assess the frequency and epidemiological features of suspected and confirmed animal rabies cases from 1993 to 2003.

Material and Methods: During the study period, all cases of suspected animals (brain specimens) had sent to Pasteur institute of Iran for pathological (Negri bodies) examinations. After collecting data on variables such as species of animal, city, season, annual rainfall and temperature, analysis was performed by calculation of Pearson correlation coefficient and Chi square, Fisher's exact, Students's t and Kolmogorov Smirnov tests using the SPSS package (ver.11.5).

Results: From 362 suspected brain samples, 301 (83.1%) had positive serologic and pathological results. We recorded an ascending trend over the study period (p=0.01). The effect of seasonal variations on the frequency of suspected and confirmed cases of animal rabies was significant (p<.001): most cases occurred in winter and fall. The relative frequencies of confirmed cases among the animals were as follows: As for domestic animals, the infection rate in cows was 81.45 %; sheep and goats 10.63%; dogs and cats, 4 %; camels 1.33% and donkeys, 0.7%. Among wild animals (foxes, mongooses, wolves and jackals) the rate was 1.89%. Among wild animals, the total infection rate was 60 %. Concerning the role of predatory animals in the transmission of rabies to domestic animals, among the cases which had been confirmed (28 cases), the predator species were: foxes 50%, wolves 7%, mongooses and jackals 3%. Considering the relationship between frequency of animal rabies  and ecological variations in the province of Kerman, the results of this survey showed that there is some correlation between decreased rainfall (drought) and the resurgence of animal rabies (r=0.34, P=0.001).

Conclusion: The increasing number of stray dogs and the migration of these and wild animals to cities and villages could be an important factor in the spread of rabies in the region. Among various predatory species, the role of foxes in disease transmission merits further investigation.

کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Animal rabies,Province of Kerman

نویسندگان مقاله 47898---47899---47900---47901---47902---47903---47904---

نشانی اینترنتی http://sjsph.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-186&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده General
نوع مقاله منتشر شده Research
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات